Yıllar Sonra》Percy Jackson Trash

#104

-İstek bölüm efenim-
Karşınızda tüm zamanların en favori çiftlerinden biri
＊alkış＊
Magnus & Alex

。。。

Alex aniden durduğunda Blitz ve Hearth neredeyse deniz kıyısına varmıştı.

Benim de hiç enerjim kalmamıştı ama yine de sesimin cesaret verici çıkması gerektiğini düşündüm. "Yo- yola d-devam etmemiz gerek." Ona baktım. Battaniyelerin altında burun burunaydık. Gözleri kehribar ve kahverengi ışıltılar saçıyordu. Atkısı çenesinin altını sarmıştı. Nefesi limon gibiydi.

Sonra ne olduğunu anlamadan beni öpüverdi. Ağzımı ısırsaydı daha az şaşırırdım. Dudakları soğuktan dolayı çatlak ve pürüzlüydü. Burnu benimkine mükemmel uydu. Yüzlerimiz hizalandı, nefeslerimiz birbirine karıştı. Sonra Alex geri çekildi.

"Bunu yapmadan ölemezdim," dedi.

İlkel buz dünyası beni tamamen dondurmuş olmalıydı, çünkü yanaklarım kömür ocağı gibi yanıyordu.

"Eee?" Alex kaşlarını çattı. "Şaşkın şaşkın bakınmayı kes de gidelim."

Sahile doğru yorgun argın yürüdük. Aklım doğru düzgün çalışmıyordu. Alex'in beni öpmesinin sebebinin beni devam etmeye teşvik etmek mi yoksa yakındaki ölümlerimizden aklımı uzaklaştırmak mı olduğunu merak ediyordum. Beni gerçekten öpmek istemesinin pek mümkün olduğunu sanmıyordum. Ne olursa olsun, o öpücük sahile ulaşmamı sağlayan tek sebepti.

Arkadaşlarımız çoktan varmış, kayaların karşısında toplanmışlardı. Alex'le aramızda geçen öpücüğü fark etmiş gibi görünmüyorlardı. Neden fark etsinlerdi ki? Herkes donarak ölme yolunda çok meşguldü.

。。。

"Samira," Loki homurdandı, "bir kertenkeleye dönüş ve sıvış, canım."

Sam ona surat astı. "Hayır baba, yapacağımı sanmıyorum. Neden sen dönüşmüyorsun?"

"Oooh!" Devlerden bazıları bile ellerini çırptı.

Şu an kesinlikle normalden daha uzundum. Ya da bekle... Loki git gide kısalıyordu.

Ama daha fazlasına ihtiyacım vardı. Alex'e döndüm. "İzin ver de sana Alex Fierro'dan bahsedeyim!"

"En iyisini sona mı sakladın?" diye sordu Alex, sesinde biraz meydan okuma vardı.

"O bizim gizli silahımız," dedim. "Jorvik'in Dehşeti! Çömlek Ambarı'nın yaratıcısı, seramik savaşçısı!"

"Çömlek Ambarı'ndan birkaç güzel yer hasırı aldım," devlerden biri arkadaşına fısıldadı.

"Bu oğlan, Chase Evi'nde, bir kurdun başını bir telle kesti, sonra da atalarımın boynuzundan guava suyu içti!"

"Oğlan mı?" diye sordu bir dev

"Akışına bırak," dedi diğeri.

"Bu kız bir keresinde en yaşlı ejderha(?) Grimwolf'un başını kesti!" diye devam ettim. "Dehşetli bowling turnuvasında Utgard-Loki'nin büyücüsünü alt etti! Tanrıça Sif'in güvenini ve ilgisini kazandı! Nilfheim'ın donmuş denizini geçerken beni hayatta tuttu ve dün battaniyelerin altında beni öptüğünde..." Alex'in iki renkli gözlerine baktım. "O benim hayatımda başıma gelen en güzel şeydi."

Loki'ye döndüm. Yüzüm yanıyordu. Belki niyet ettiğimden birazcık daha güvenli konuşmuştum ama bunun hareketimi bozmasına izin vermedim.

"Loki, bana kim olduğumu sordun. Ben bu takımın bir parçasıyım. Ben Valhalla'nın on dokuzunca katından Magnus Chase. Frey'in oğlu, Natalie'nin oğlu, Mallory, Halfborn, T.J., Blitzen, Hearthstone, Samira ve Alex'in arkadaşıyım. Bu benim ailem! Bu benim otalam (atalardan kalan ruhsal güç). Beni her zaman destekleyeceklerini biliyorum, o yüzden buradayım, muzaffer halde, senin geminde, ailemle çevrili halde, ve sen... binlerin  ortasındaki sen. Hala. Yalnızsın."