ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၁၂၇ (မာလျို့)

ပြောတော့ အဲ့ဒီမိုးပျံနိုင်တဲ့ကောင်ကို ဖမ်းမိသွားပြီဆို ၊ ဘာလို့ ဒီည ပြန်ထွက်လာနိုင်သေးတာလဲ။

ကင်းလှည့်နေကြသော တပ်သားများကလည်း ထိုအသံကိုကြားသည်နှင့် မီးတုတ်များကို ကိုင်ဆောင်ကာ ​အပြေးအလွှားရောက်လာကြသည်။ ချူယွမ်က သွမ့်ပိုင်ယွဲ့အား လှမ်းပြောလိုက်၏။

"သူတို့ကို သွားကယ်လိုက်တော့"

"အင်း၊ မင်းလည်း သေချာသတိထားဦး"

တစ်ဖက်လူက ယမ်းပုံမီးကျ ဒေါသကြီးစွာ ထွက်အောင် အဆွခံလိုက်ရလေရာ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် နောက်ထပ် ဗုံးခုနစ်လုံးရှစ်လုံးကို ပစ်ပေါက်လာ၏။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ အိမ်ခြေများသို့ ဦးတည်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ အကုန်လုံးက ရှန်ချန်းဖုန်းဆီသို့ ဦးတည်ကျရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သွမ့်ပိုင်ယွဲ့လည်း ရွှယ်မင်ဟန်ထျယ်ဓားကို ဓားအိမ်ထဲမှ လက်တစ်ဖက်တည်းနှင့်ပင် ထုတ်ယူလိုက်၏။ ထိုအခါ ချွင်ခနဲမြည်သွားသောအသံနှင့်အတူ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပင် ထိုမှုန်မှိုင်းမှိုင်းဓားသွားက အေးစက်ကြည်မြသော လရောင်ကို သောက်သုံးစုပ်ယူလိုက်သည့်နှယ်၊ အတိုင်းအဆမရှိ ကြီးမားလှသော အတွင်းအားနှင့် ပေါင်းစပ်လိုက်တော့ ထိုလက်ပစ်ဗုံးများကို ပစ်လာသောသူဆီသို့ အကုန်တန်ပြန် ပစ်ထည့်ပေးလိုက်နိုင်၏။

ယဲ့ကျင် နှုတ်ခမ်းဆူလိုက်သည်။

သိုင်းပညာတော်တော်စွမ်းတယ်ဟ။

ဒါပေမယ့် ဘာပဲပြောပြော ထိပ်ပြောင်ကြီးက ထိပ်ပြောင်ကြီးပဲ ၊ သိုင်းပညာ တော်သလားညံ့သလားပေါ် တစ်စက်မှ မဆိုင်ဘူး၊ ဟွန့်။

ဒီကိစ္စကို လုံးဝအာမခံတယ်။

ထိုလက်ပစ်ဗုံးများအားလုံး သူ့ဆီ ပြန်ရောက်လာသည်ကိုမြင်တော့ အနှီလူဆိုးမှာ မျက်စိမျက်နှာပျက်လောက်အောင်ကို ထိတ်လန့်ပြာဝေသွား၏။ ရှောင်တိမ်းရန်ကြံရွယ်ထားသော်လည်း အချိန်မမီတော့ဘဲ သူ့အနားတစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ပေါက်ကွဲတော့လေရာ ထိုပေါက်ကွဲသံများမှာ နားစည်အား ကွဲစေလုမတတ် ကျယ်လောင်လှပေ၏။ ထိုလူဆိုး၏ နှုတ်ခမ်းမှလည်း သွေးစိမ်းရှင်ရှင် ယိုစီးလာကာ ကောင်းကင်ယံမှသည် အမြန်ပင် ပြုတ်ကျလာခဲ့၏။