កង់ឡានក៏ឈប់ង៉ក់នៅខាងមុខភូមិគ្រឹះក្នុងទីធ្លាដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ជុងហ្គុក លូកដៃទៅបើកទ្វារឡានទម្លាក់ជើងចុះ រួចក៏ដើរទៅម្ខាងទៀតអូសដៃរាងតូចដែលធ្វើមុខភ្លីភ្លើមិនយល់សាច់ការ គេកន្ត្រាក់ដៃនាងខ្លាំងៗតាមកម្លាំងមនុស្សប្រុសទន្រ្ទាមដំណើរជារឿយៗ ទឹកមុខងាប់បញ្ជាក់បានថាគេខឹងនាងខ្លាំង
“លែងមើល! មួយៗក៏បានដែរ” ជីមីន កញ្រ្ជោលខ្លួនចាប់បេះដៃគេចេញតែបេះមិនបានសោះ គេកាន់តែប្រើកម្លាំងលើសមុនថែមទៀត
“ដើរមក!!!!” គេទាញនាងឱ្យដើរលឿនៗដូចទាញគោឱ្យចុះទឹកខែរងា កម្លាំងរបស់គេមិនមែនតិចឯណា គេខ្ញាំដៃរបស់នាងខ្លាំងៗនាំឱ្យប្រែពណ៌ទៅជាក្រហមព្រឿងៗ
“ហឹក.. ឈឺ! កុំធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំបានទេ?” នាងសម្របខ្លួនតាមគេទាំងទឹកភ្នែកស្រក់សស្រាក់សស្រាំ។ ជុងហ្គុក មិនខ្វល់ គេយកដៃម្ខាងបើកទ្វារនិងប្រើដៃម្ខាងទៀតរុញនាងចូលទៅក្នុងបន្ទប់
ព្រូស!
ជុងហ្គុក ប្រើកម្លាំងដៃរុញច្រានរាងកាយស្តើងដូចស្លឹកស្រូវទម្លាក់ទៅលើពូក ភាពក្រេវក្រោធកែវភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងអ្នកដែលទឹកភ្នែករហាមឈឺចិត្តឆ្អែតឆ្អន់រហូតដល់ស្ពឹកស្រពន់ កែវភ្នែកស្រទន់បង្កប់ទុក្ខសោកសម្លឹងមើលគេ ទាមទារការថ្នាក់ថ្នមនិងក្តីស្រឡាញ់តែទង្វើគេវិញផ្ទុយស្រឡះ
“នាងនិងអាថេយ៍នោះហួសឆ្ងាយដល់ដំណាក់កាលណាហើយ? ខ្ញុំមិនប៉ះពាល់ព្រោះគិតថានាងនៅរៀននិងនៅក្មេង តែនាងបែរជាទៅដេកជាមួយវា តើសមទេ?!!” ជុងហ្គុក ចាប់សង្គត់ដើមដៃនាងខ្លាំងមុននឹងសង្រ្គប់ពីលើរាងកាយស្តើងតូចស្តង់ដារស្រីស្អាត
“ប្រាប់ហើយថាខ្ញុំនិងលោកថេយ៍គ្មានអ្វីនឹងគ្នាទេ ហេតុអីក៏មិនជឿខ្ញុំខ្លះ?” សម្លេងស្រែកតវ៉ាក្នុងចិត្តឈឺស្ពឹកដល់ថ្នាក់លែងស្គាល់ពាក្យថាឈឺ ចិត្តនិងបេះដូងរបស់នាងត្រូវបានបំផ្លាញដោយសារសម្តីមើលងាយមើលថោករបស់គេ ទោះជានាងបកស្រាយប្រាប់គេជាច្រើនដងគេមិនដែលជឿពាក្យសម្តីនាងសូម្បីតែម្តង គេជឿអ្នកផ្សេង!!
“ឱ្យខ្ញុំជឿនាងអ៊ីចឹងឬ?បានខ្ញុំជឿនាង ហើយខ្ញុំនឹងបំពេញតណ្ហាឱ្យនាងដូចអាម្នាក់នោះធ្លាប់ធ្វើឱ្យនាង” ជុងហ្គុក ឱនមុខទៅរកចង្អូរទ្រូងរបស់រាងតូចមុននឹងប្រើចុងច្រមុះស្រួចបង្អូសចុះបំបោសអង្អែលស្រង់ក្លិនដ៏ក្រអូបចេញពីកាយទន់ៗដែលមិនធ្លាប់មានអ្នកប៉ះពាល់
“ហឹក..កុំធ្វើអីខ្ញុំ..ហឹក” ជីមីន លើកដៃវាយខ្នងគេ តាមកម្លាំងដៃដ៏តូចរបស់នាងមិនធ្វើឱ្យគេឈឺទេតែគេស្រៀវខ្លាចការប៉ះពាល់ អារម្មណ៍ខឹងស្អប់របស់គេក៏កើនខ្លាំងដូចជាភ្លើងក្តៅងំ។ គេងើបមុខចេញប្រើដៃម្ខាងចាប់ផ្គួបដៃនាងទាំងពីរបង្អូសខ្ពស់ហួសផុតក្បាលរបស់នាង
“នាងគ្មានសិទ្ធប៉ះពាល់រាងកាយខ្ញុំទេ!!” សម្តីមុតស្រួចចាក់ដោតបេះដូងស្រីតូចឱ្យកាន់តែរបួសលើសមុន ប្រយោគមួយឃ្លានេះចាក់សម្លាប់នាងដោយមិនបាច់ប្រើកាំបិត គេជិះជាន់កាយនាងបានតែនាងវិញគ្មានសិទ្ធសូម្បីតែប៉ះគេអ៊ីចឹងឬ? នាងជាមនុស្សមានសាច់មានឈាមហេតុអីក៏គេធ្វើបែបនេះដាក់ទៅកើត?
“ចាំតែស្រែកថ្ងូរទៅហាមប៉ះខ្ញុំ!” ជាថ្មីម្តងទៀត ជុងហ្គុក ឱនទៅថើបមាត់តូចច្រមិចថ្នមៗខាំរហូតដល់បែកឈាមតែមិនទទួលបានការតបស្នងពីអ្នកម្ខាងទៀតសោះ នាងនៅស្ងៀមព្រមធ្វើអីតាមចិត្ត ដៃក្តាប់ធ្វើឱ្យក្រចកស្រួចៗចាក់ជ្រៅចូលក្នុងបាតដៃតែមិនឈឺស្មើចិត្តដែលគ្រាំនោះទេ។ ជុងហ្គុក ថែថើបថ្ពល់ក្រហមទុំមួយខ្សឺតមុននឹងសរសៀរចុងច្រមុះទៅបំបោសអង្អែលក្បែរគុម្ភត្រចៀកនាងរួចខាំទងត្រចៀកនាងបង្កើតអារម្មណ៍ពុះកញ្រ្ជោលឱ្យនាងលួចថ្ងួចថ្ងួរទាំងចិត្តមិនចង់ ជុងហ្គុក ញញឹមសមចិត្តខណ:ពេលដែលការបំបោសអង្អែលទទួលបានការតបស្នងដោយបញ្ចេញសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងស្រទន់ធ្វើឱ្យភ្លើងប្រាថ្នាចង់បានកាយនាងកាន់តែពុះកញ្រ្ជោលលោធាក់ចេញមកក្រៅ គេឱនទៅបឺតជញ្ជក់ដើមទ្រូងរបស់នាងដូចក្មេងបៅដោះធ្វើឱ្យនាងស្រគាយ៉ាងខ្លាំងទើបរុញក្បាលគេចេញ គេខ្ជាក់ចុងទ្រូងក្រហមព្រឿងចេញពីក្នុងមាត់ ហេីយងេីយមុខទៅបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់នាងម្ដងទៀត គេស៊កអណ្ដាតកំហូចចូលមកក្នុងក្រអូមមាត់តូច ព្រមទាំងវាសចុះឡេីងប្រឡែងលេងនឹងអណ្ដាតរបស់នាងរហូតដល់ឆ្អែតទើបដកបបូរមាត់ចេញ គេប្រើពេលតែបីខ្យល់ដង្ហើមដើម្បីសម្រាតសម្លៀកបំពាក់ចេញពីកាយរបស់នាង ធ្វើឱ្យនាងងាកមុខចេញត្បៀតជើងចូលគ្នាយកដៃខ្ទប់ដើមទ្រូងទាំងការខ្មាសអៀន។ គេខាំមាត់សម្លឹងរាងកាយតូចស្រឡូនក្នុងសភាពននលគក សាច់សខ្ចីដូចសំឡីទាក់ភ្នែកគេ ដើមទ្រូងដែលមិនសូវធំប៉ុន្តែទាក់ទាញដៃរបស់គេឱ្យលូកទៅទាញដៃរបស់នាងចេញប្តូរមកជាដៃគេស្ទាបអង្អែលប្របាច់ខ្លាំងៗរហូតដល់ស្រគា
“អឺស!..ឈប់ទៅ..” នាងប្រាប់ឱ្យគេឈប់ទាំងដែលរាងកាយនៅស្ងៀមព្រោះមិនហ៊ានប៉ះពាល់គេ។ ជុងហ្គុក ដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនឯងចេញរហូតដល់សល់តែកាយដែលទទេស្អាតសម្បូរដោយសាច់ដុំធំៗ គេចាប់ទាញជើងនាងញែកចេញពីគ្នាប្រើចង្អុលដៃនិងដៃកណ្តាលទៅឈ្លីពីលើភាពទន់ជ្រាយដែលមានខោត្រនាប់បិទបាំងតែបន្តិច ជីមីន ក្តាប់ម្រាមជើងចូលគ្នាស្របពេលដែលទឹកភ្នែករយលានតំណក់ហូរកាត់កន្ទុយភ្នែកនាងមិនស្រាកស្រាន្ត
“ខ្លួនប្រាណនាងឱ្យទាក់ទាញណាស់ អ៊ីចឹងទេតើ ទើបប្រុសអស់នោះវាមិនព្រមលែងនាងសោះ” មិនដឹងថាគេសរសើរឬជេរនាងឱ្យប្រាកដទេ ខ្យល់ដង្ហើមដែលនាងនៅដកពេលនេះប្រៀបដូចជាធ្លាក់នរកទាំងរស់។
ជុងហ្គុក បញ្ជច់ជង្គង់ចុះលើពូកទន់ល្មើយ ប្រើបង្អូសបាតដៃពីគល់ចង្កេះរបស់រាងស្តើងរហូតដល់ខាងលើ ក៏លូកស្ទាបច្របាច់ដើមទ្រូងក្រពុំតាមភ្លើងប្រាថ្នាដែលដុតរោលរាល
“អា៎...” ជីមីន លេចសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរខណ:ដែលរាងកាយទទួលការវាយលុកពីស្វាមីកំពូលផ្តាច់ការ។ មិនឱ្យចាំចូល ជុងហ្គុក សាប់ដំបងសាច់ឱ្យឡើងចេញសរសៃរក្រហមមុននឹងជន្លជន្លេញត្រង់ភាពទន់ជ្រាយរបស់រាងស្តើងធ្វើឱ្យនាងរមួលខ្លួនដកដង្ហើមសឹងតែមិនដល់គ្នា
“អា៎..ឈឺ..ថ្នមៗ” ជីមីន ស្រែកខណ:ពេលដែលភាពមហិមារអិលចូលរន្ធស្នេហ៍តឹងណែនរហូតដល់ស៊ប់កប់ជ្រៅ ធ្វើឱ្យមានជាប់ឈាមប្រឡាក់ភាពរឹងមាំដែលជាការដាច់រហែកសន្ទះព្រហ្មចារី អារម្មណ៍នៃមនុស្សប្រុសដឹងយ៉ាងច្បាស់ថានាងនៅបរិសុទ្ធប៉ុន្តែគេមិនខ្វល់ទេ។
“អ្ហឹមម..សឺត..” ជុងហ្គុក ចំហរមាត់ថ្ងួចថ្ងូរទទួលយកសេចក្ដីសុខ ឮចេញតែខ្យល់តាមជើងធ្មេញសឺតស៊តៗ ស្របពេលដែលគេក្រលែងចង្កេះបោកផ្ទប់នឹងត្រគាកមូលក្លំសារចុះសារឡើងរាប់រយដងមិនខ្វល់ពីភាពឈឺចាប់របស់អ្នកខាងក្រោមដែលវាជាលើកទីមួយសម្រាប់នាង។ គេដោលចង្កេះចុះឡើរហូតដល់គោលដៅទើបដកវាចេញ ទឹកថ្លាៗនិងឈាមស្រស់ហូរមកព្រមជាមួយ
ជីមីន ដកដង្ហើមបានពេញលេញទាំងដែលដង្ហើមដង្ហក់ៗ ញើសហូរដូចទឹក ភ្នែកនាងក្តៅព្រោះតែយំរហូតដល់ខ្សោះទឹកភ្នែក នាងលើកដៃវាសទឹកសន្សឹមដែលជាប់នៅលើថ្ពាល់ស្របពេលកែវភ្នែកមុតស្រួចងើយសម្លឹងមុខ ជុងហ្គុក គឺគេ! ជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលបំផ្លាញនាងទាំងកាយទាំងចិត្ត ហើយក៏ជាគេធ្វើឱ្យនាងស្គាល់នរកទាំងដែលនៅមានដង្ហើម។ ជីមីន ខាំថ្គាមសង្កៀតធ្មេញ ក្តាប់ដៃខ្ញាំពូកហាក់ចង់ស្រែកថាស្អប់គេ ទាំងដែលបេះដូងកំពុងស្រឡាញ់ត្រូវការគេមកថ្នាក់ថ្នម
“ស្អប់ខ្ញុំណាស់ត្រូវអត់?” ជុងហ្គុក ចាប់អង្រួនកាយស្រាលដូចសំឡីទាំងដែលក្នុងចិត្តក្តៅក្រហាយដោយមិនដឹងហេតុផល គេស្អប់ក្រសែភ្នែកដែលនាងសម្លឹងគេពេលនេះ
“ហឺស!ខ្ញុំមានសិទ្ធិស្អប់លោកដែរ?” ជីមីន សើចចំអកឱ្យខ្លួនឯងមុននឹងបោះសំណួរផ្ចាញ់ទៅគេវិញ មិនដឹងថានាងទ្រាំបន្តនៅក្បែរគេដើម្បីអ្វីទេទ្រាំតាំងពីគេថ្នមនាងរហូតគេស្អប់នាងដល់ឆ្អឹងទៅហើយ
“នាងកុំមកបញ្ជោះខ្ញុំ!”
“គ្មានសិទ្ធទៀតហើយមែនទេ? ប្រាប់មកខ្ញុំមានសិទ្ធិធ្វើអ្វីខ្លះគ្មានសិទ្ធធ្វើអ្វីខ្លះ? ស្រួលខ្ញុំធ្វើឱ្យចប់មុនពេលដែលខ្ញុំលែងដកដង្ហើម” ទឹកភ្នែកកាន់តែហូរច្រើនឡើង ធ្វើឱ្យចិត្តរបស់រាងក្រាស់ចាប់ផ្តើមវិលវល់វីវក់វង្វេង គេធ្វើដាក់នាងហួសហេតុពេកមែន? ធ្វើបាបនាង គេក៏ឈឺចិត្តដូចគ្នា គេកាន់តែឈឺកាលបើនាងធ្វើឫកពាដូចស្អប់គេ
