Dolunayın Altında

32. Bölüm

Ben geldimmm. Nasılsınız bebeklerimmm ❤

İyi okumalarrr 💕💕

Anlamaz gözlerle suratına bakıyordum. Gözlerinde hiç bir duygu barındırmıyordu. Bana eskisi gibi bakmıyordu...

"Savaş?" dedim bir kez daha, beni duymuyor gibiydi.

Suratıma bile bakmıyordu. Kısa bir sessizlikten sonra tiz sesiyle konuşmaya başladı. "İçeri gir" Dedi ve kolumu bırakarak beni aynı yerime itekledi.

Kaşlarımı çattım. Çok garip davranıyordu. Bunun bir açıklaması olması lazımdı yoksa Savaş'ın böyle davranmayacağını biliyordum.

Benim şeytanım gitmiş yerine acımasız bir Savaş gelmişti.

Bu durumdan hiç hoşlanmamıştım.

Derin bir nefes aldım. "Pekala" dedim ve eski yerime geçtim. "Bunu yapıyorsan eminim ki mantıklı bir açıklaması vardır" Gözlerimi ifadesiz suratına çıkardım. "Ve ben bu açıklamayı sabırsızlıkla bekliyor olacağım Savaş"

Savaş yapıyorsa mantıklı bir açıklaması vardır diyerek kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum ama pekte işe yaradığı söylenemezdi.

Bir iki saniye suratıma baktıktan sonra olduğum yerden çıktı ve arkasından parmaklıkları kapatıp bana döndü. "Bunun bir açıklaması yok kendini hazırlasan iyi edersin" Dedi ve bana son kez bakarak uzaklaştı.

Bu şaka falan mıydı?

Ayağa kalktım ve bulunduğum parmaklıklar ardında ki yerin içinde ileri geri turlamaya başladım.

Sakin ol Dolunay, her şey bitecek ve buradan Savaşla birlikte çıkacaksın, onun bir planı vardır...

Planı vardır... Bu cümle benim sakin kalmamı sağlıyordu.

Belki onları kandırıyordur. Ya da bir plan yapıp içeri sızmıştır. Bilemiyorum!

Hiç bir şeye anlam veremiyorum biraz daha böyle düşünmeye devam edersem delirecektim.

Duvar kenarına sırtımı yaslayarak çömeldim ve bacaklarımı kendime çektim. Gözlerim her zaman ki gibi dolmuştu. Bu huydan vazgeçmem gerekiyordu.

Derin derin nefesler alarak düşünmeye başladım. Savaş beni kandırmazdı değil mi? Bana bunu yapmazdı... Yapmazdı... Yapar mıydı?

Bu kuşku beni arafa çekiyordu, kendimi toparlayamıyordum, o aptal düşüncelerimden kurtulmam gerekiyordu. Ve Savaş'ın bana bunu yapma olasılığından...

Bir yanım o bir şeytan neden yapmasın diyordu, diğer yanım Savaş'ın gözlerinde gördüğüm şefkatin gerçek olduğunu söylüyordu. Kendi gözlerimle görmüştüm bakışlarında ki anlamı. Bu oyunculukla ya da başka bir şeyle yapılacak bir şey değildi.

Savaş beni kandırmazdı.

Başımı salladım ve ayağa kalktım. Evet, Savaş bana bunu yapmazdı. Yapmayacaktı da.

Parmaklıkları tuttum ve etrafa kısaca bir bakış attım. Burası daha korunaklıydı.

Boğazımı temizledim ve önümde duran avcıyla konuşmaya başladım. "Bana Merti çağırır mısın?" dedim ve gülümsedim.

Avcı gözlerini kısarak bana baktı. "Oradan bakınca oda servisine mi benziyorum?"

Cevabıyla bakışlarımı ondan çektim ve baştan aşağı süzdüm. "Evet" dedim ve gülümsedim. "Söylemeyeceksen beni buradan çıkar ben onun yanına gideyim. Hangisini tercih edersin?"