Once Upon A Time

Kabanata 18

Hindi mapakali si Jiro habang nakaupo sa loon ng classroom nila. Patingin-tingin siya sa relo niya habang pabalik-balik ang tingin sa pintuan.

"Nasaan naba siya?" mahinang bulong niya sa sarili.

Sampung minuto nalang ay magsisimula na ang klase nila pero ni anino ni Nicky ay hindi niya makita.

Kahapon niya pa huling nakita ang kaibigan, hindi niya na ito naabutan kahapon sa Field dahil may dinner pa sila ni Loisa.

Sa pangalawang pagkakataon, kunuha ulit niya ang cellphone niya para i-text si Nicky.

Nakagawian niya ng i-text ang kaibigan dahil madalas itong hindi pumasok.

"Si Nicky, Jiro?" tanong ni Loisa at naupo sa tabi niya.

"Hindi ko nga alam, eh."

"Hindi nanaman ba daw siya papasok?" nag-aalalang tanong ni Loisa. "Bumabagsak na ang mga grades ni Nicky, Jiro," dagdag nito.

Jiro didn't know what to do with Nicky anymore. She doesn't take her studies seriously like before. It's like she's no longer the Nicky he knows.

Madalas, siya nalang ang gumagawa ng mga activities nito. Nang mga paper works ng kaibigan para lang hindi ito tuluyang bumagsak.

Pero alam niya, na hindi sapat ang mga 'yon lalo na kung wala namang balak mag-aral ng maayos ang kaibigan niya.

When they lost Dave, he knew he also lost Nicky.

Parang sakanilang tatlo, siya nalang ang natitira.

The friendship they had before, was no longer existing.

No matter how hard he tried, he just can't bring the friendship back to it's shape.

Isa pa sa pinoproblema niya ay si Nicky. Hindi niya alam kung ano ba ang pinagdadaanan ng kaibigan niya. He feels so useless everytime he will saw her crying because of so much pain he doesn't know.

Hindi na ito kagaya ng dati na nagkekwento sakaniya. Para na itong ibang tao na malayo ang loob sakaniya. And that thoughts pain him even more.

He feels so guilty everytime he'll be happy with Loisa. Sure, he loves Loisa. But he can't be completely happy knowing that his bestfriend was not fine. Not okay. Not even happy just like him.

Sampung minuto nalang at magsisimula na ang klase pero tumayo siya at kinuha ang bag niya.

"Saan ka pupunta?" napatingin siya kay Loisa.

"Kay Nicky, hahanapin ko," sagot niya at mabilis na umalis.

Napatingin nalang si Loisa kay Jiro, hindi alam ang gagawin.

Loisa had been crushing for Jiro for years now. Bago paman siya mapansin nito ay gusto niya na ito. Gustong-gusto niya na.

Sometimes, she feels jelouse towards Nicky. The way he treats her, the way he cares for her. Kahit na alam niya na magkaibigan lang ang dalawa, hindi niya mapigilang masaktan.

Because she knows that when the time comes that Jiro needs to choose between her and Nicky.

ㅡhe will never think twice to choose Nicky.

It will always be her. His bestfriend.

Jiro on the other hand was holding his phone on his right hand while his other hand was carrying his bag.

"Pick it up, Nicky," bulong nito sa sarili niya.

Balak niyang hanapin ngayong araw si Nicky. She needs to study, she's failing and he can't let that happen. Specially it's Nicky, his Nicky.

"Nasaan kana ba?" nag-aalalang tanong nito sa sarili.

Nalibot niya na ang buong field pero hindi niya padin makita ang kaibigan.

Hindi na niya alam kung saan pa ito pupuntahan.

Tumakbo ulit siya, nagbabakasakaling makita ang kaibigan sa Rooftop.

Pero nakarating siya doon at ni anino ng kaibigan niya ay hindi niya padin makita.

Pagod na pagod na siya, mag-dadalawang oras nadin mula noong hanapin niya ang kaibiga. At dalawang oras nadin pero hindi niya padin ito makita.

Nagulat siya ng tumunog ang cellphone niya. Si Loisa, tumatawag.

"Hello?" sagot niya dito.

May naririnig siyang ingay sa paligid. Malamang ay tapos na ang klase nila sa mga oras na 'to.

"Jiro, where are you?" tanong nito.

"Huh? Hinahanap ko si Nicky, ba-"

"Sabay tayong kakain ngayon 'diba?"

Napabuntong hininga siya. Hindi niya alam kung anong gagawin. He can't find Nicky, even a single trace of her ㅡthere was none.

"P-pwede bang bukas nalang?" tanong niya bago bumuntong hininga.

Narinig din niya ang pagbuntong hininga sa kabilang linya.

"Sige, ingat ka. Balitaan mo nalang ako kapag nakita mo na siya," malamig na sabi nito at pinatay ang tawag.

Jiro didn't know what to do anymore. Hindi niya na alam kung sino paba ang dapat na unahin. Kung si Loisa ba o ang kaibigan niya.

Hindi niya pwedeng pabayaan ang kaibigan niya. She's the only one he got. Almost all of his highschool life he was with her. Ayaw niyang isipin nito na wala na siyang pakialam dito dahil lang sa may napupusuan na siya ngayon.

Pagod na pagod siyang bumaba sa rooftop. Hindi na alam kung saan pa pupunta para lang makita ang kaibigan niya.

"J-jiro!" napatingin siya sa tumawag sakaniya. "W-wait!" tawag ulit nito.

Huminto siya sa paglalakad at hinihintay na makalapit ito.

Nagtatakang tinignan niya ang babaeng hindi niya kilala. She have this big round eye glasses that almost cover her face at naka-tirintas ang buhok.

Over all, she looks like a nerd.

"I-ikaw si Jiro? Jude Hiro Madrigal, right?" tanong nito ng makalapit sakaniya.

Tumango siya, nagtataka padin.

"Ahm, Do I know you?"

Nahihiyang tumingin sakaniya ang babae.

"A-ako si S-shane, k-kilala ko si Nicky. J-jade N-nicole?" utal-utal na sabi nito.

Kinabahan siya ng marinig ang pangalan ng kaibigan. "W-where is she?" nag-aalalang tanong niya.

Nagulat siya ng hilahin siya ni Shane. Tumatakbo silang dalawa habang hila-hila siya nito. Nahihirapan siya dahil medyo may kabigatan ang bag niya.

Napahawak siya sa tuhod niya at huminga ng malalim sa sobrang pagod.

"Nakita ko na tumatawag ka sa cellphone niya. Hindi ko lang talaga masagot kasi may password. Kaya hinanap nalang kita." paliwanag sakaniya ni Shane habang nakatingin sila kay Nicky.

He doesn't know what to do while looking at his friend. Nakahiga ito sa hospital bed ng Academy, sobrang putla.

Lumapit siya dito. Nakita niya na may maliliit na pasa sa ibang parte ng katawan nito.

A-ano 'to, Nicky?