Rule #1: Rule of Fate

[26]

"Babe, I'm tired."

Malapit na tumulo ang mga luha ko habang nakatingin sa kanya. Ang sakit na talaga. Ang sakit, hindi ko na ata kaya. Nakakapagod na.

"Ayoko na, suko na ako. Hindi ko na kaya 'to!"

Tumingin siya sa akin at lumapit. He just stood in front of me with a neutral expression. I pouted, my tears are threatening to fall because of the pain I feel right now. Bigla naman siyang tumawa nang malakas at lumuhod sa harap ko. He patted my head, making me pout even more. Tsk. Pagtatawanan pa ako dito sa kahirapan ko.

"Kaya mo 'yan, babe." he tried to cheer, pero tawang-tawa pa rin sa paghihirap ko. Sinubukan ko tumayo pero medyo hirap akong gawin 'yun. I already paused the video, because hindi ko na talaga kaya. Ang sakit na nung katawan ko. Sanay kase akong nakahiga palagi kaya ayan, hirap na hirap tuloy ako.

Nakasalampak ako sa sahig habang nakatingin sa TV. Tiningnan ko ang oras at halos limang minuto palang pala ang nagagawa ko! Pagod na pagod na agad ako!

"I'll still love you, kahit ano pa itsura mo, kaya don't push yourself too much. Kakasimula mo palang eh, it's really painful when all you do is lie down all day."

I sighed and tried to stand up. Ang sakit na talaga nung katawan ko. Kanina may mga buto pa ata akong naririnig na tumutunog. Bigla lang talaga kase pumasok sa isipan ko ang magexercise, hindi ko alam na ganito pala kahirap 'to.

Umupo ako sa sahig na pagod na pagod. Kumuha naman si Kale nang towel at tubig at binigay 'yun sa akin. Ang sakit sa tiyan, abs workout kase 'yung ginawa ko, at pati na rin sa arms. Kaya ang sakit sa parehas na parte na 'yun at parang bang nagaapoy sa loob.

Ininom ko ang tubig habang pinupunasan ni Kale ang pawis ko. Nakasuot lang ako nang sports bra at leggings dahil binili ko talaga 'tong outfit na 'to para magexercise. Plano ko pa nga sana na mag-gym, pero kung sa panonood pa nga lang ng video sa youtube, ganito na ako, paano pa kaya pag nag-gym ako?

Binaba ko ang tubig sa table na malapit. Hinang-hina na talaga ang katawan ko at hingal na hingal pa. Bakit ko ba kase biglang naisipan mag-exercise? Ang sakit pala nito sa katawan. Umiikot din ang ulo ko, pakiramdam ko mahihimatay na ako kung itutuloy ko pa 'to.

"I think that's enough exercise for today, you're not used to it, so just rest now. Bukas ka nalang ulit, mag-exercise." he suggested.

I nodded. "That's a good idea." sabi ko at hiniga ang ulo ko sa sofa.

Kale scooted closer to me. He's so clingy. Yayakapin niya na sana ako pero lumayo ng konti dahil pawisan pa ako. Nahihiya rin ako ng konti, baka ang baho ko na. Siya kase, kahit sobrang pawis na pawis na ang bango pa rin. Ang unfair.

"Mamaya na, I'm sweaty." sabi ko sa kanya.

"I don't care," he said and wrapped his arms arounds me. I could feel the warmth of his hands on my bare skin, tickling me a bit. He placed his chin on my shoulders, pulling me closer to him. Nakaramdam naman ako ng hiya at napababa ng tingin sa tiyan ko kung nasaan ang mga kamay niya ngayon.

Hinawakan ko nalang mga kamay niyang nakahawak sa akin at sumandal ng konti sa kanya. Nagpapalipas oras lang ako dito bago maligo.

"You still smell good," he whispered on my ear. "You always smell good."

I rolled my eyes. Of course, he'll compliment my smell because we use the same perfume! Kung anong amoy niya ay yun din ang akin. Kaya kung sasabihin niyang hindi mabango 'yun ay para na rin niyang sinabi na ganoon din siya.

"Malamang," sagot ko. "Parehas lang tayo ng amoy eh,"

He chuckled and hugged me tighter. Ang clingy niya talaga sa akin! Sa ilang taon na namin magkasama, siya ang mas clingy. Hindi naman ako nagrereklamo, dahil gusto ko rin naman 'yun. Gusto ko rin pag niyayakap niya nalang akong bigla, at parang bang ayaw niya na ako pakawalan. Ang sarap niyang yumakap, pakiramdam ko talaga wala na akong hihingin pang iba, kung hindi ang yakapin siya at makasama siya.