Fight For Love 2: Fighting Till The End

Chapter 29: Ignore

Krisha's POV.

Kasalukuyan akong nag iisa sa kwarto ko, nananatiling naka upo sa kama ko habang yakap ang mga tuhod ko habang hinahayaang tumulo ang mga luha ko. It's been days since our relationship ended and i haven't think about moving on-- i want to, but it's hard to forget everything and pretend that nothing happened.

Natigilan ako sa kaiiyak sa oras na may kumatok sa pintuan ng kwarto ko, pinunasan ko ang luha ko at tumayo na para buksan.

I saw laika outside bringing a box, "your crying again, aren't you?", what can i hide from these girls, hayst.

Pinilit konalang ngumiti, "d-do you have anything else to say?" binigay niya sakin ang box at nag tataka kong tinggap ito,

"It's a delivery, we don't know who brought that here. But it says on the paper it's for you."

For me?, sino namang mag bibigay ng ganito sa'kin?. Nag paalam na siyang umalis dahil may gagawin pa siya kaya naman sinara ko na ang pintuan ng kwarto ko at dahan-dahan akong nag lakad papunta sa study table ko ng may naapakan akong isang paper bag sa ilalim ng study table ko.

Inilapag ko ang 'yung box sa study table ko at kinuha ang paper bag sa ilalim. Then i remembered that, this is what he gave me that day when we broke up.

Dahan-dahan kong binuksan yun at may nakita akong isang maliit na box at letter sa loob. Kinuha ko ang papel at dahan-dahang binasa ito.

Dear Mahal,

           Mahal, alam kong sa oras na nabasa mo na 'to wala na tayo. Mahal, sorry sa nagawa ko ah? I'm sorry that im a jerk. I know that you deserve someone better than me, alam ko na pag nagkataon sasaktan din kita, pero ako etong si tanga pinagsiksikan ko padin yung sarili ko sa'yo, im sorry. I really am, alam ko sa panahon na 'to hindi mo ako mapapatawad, hindi din kita pipilitin na patawarin mo ako, ang gusto ko lang sana maging masaya ka, kahit na wala ako. You know i love you right?, i really do. But im such a jerk to let go of someone who loves me more than her life, im sorry mahal. I am really sorry.

   Mahal  
from   

Napa takip nalang ako sa bibig ko habang umiiyak at pinipigilan ang sarili kong gumawa ng ingay dahil ayaw kong nakikita nila akong umiiyak ulit. I burst into tears and can't breath properly, because it freaking hurts.

Kinuha ko ang box sa loob ng paper bag at may nakitang sing-sing 'don, then there's a small crumpled paper inside, that says; 'i was about to give this to you the day you let me court you, but i was out of confidence. but somehow, i hope you like it.'

Sinoot ko ang sing-sing sa kamay ko at kasyang kasya, then i burst into tears again. I can't keep being like this, i don't want to cry anymore. . .

Pinakalma ko ang sarili ko at inilagay ang box at sing-sing sa loob ng drawer ko. Nakita ko ang box na pinadala lang kani-kanina para sakin.

I opened the box and saw a sticky note there, and it say's;

       'bulag, tama na iyak. kain ka muna baka magmukha kang stick sige ka, ang pangit mona papangit ka pa, eat up and cheer up :)         -kylo'