Fight For Love 2: Fighting Till The End

Chapter 17: About The Accident Few Years Ago

Laika' POV.

Yay, it's saturday!. A fresh way to start the day, buti nalang walang mga gagawin ngayon at mag papahinga lang ako. Nandito ako sa bahay, obviously nag luluto para sa almusal ng mga bruha na nasa living room nanonood ng movies.

As xyra's request, nag luto ako ng egg, hotdogs, ofcourse rice, bacon and chicken, si yaya na ang bahala sa mga desserts na gusto nila-- ang gastos nila sa pagkain, sobra.

"Ah, ma'am iwan niyo nalang po diyan. Ako na lang po bahala." sambit ni yaya habang nag luluto ako ng hotdogs.

"Okay, i'll call yaya kara for you. Bilisan niyo ng konti baka kasi gutom na sila." matapos kong tinawag ang isa pang katulong namin na naka toka sa kusina at garden agad na akonh dumeretsyo sa taas para kunin ang phone ko sa kuwarto ko.

Pag akyat ko nasalubong ko si krisha na mukhang pagod na pagod at mukhang bagsak ang mukha, why does she look so awful? Hindi ko siya naabutan na umuwi, hindi ko alam kung may gising pa yata noon nung dumating siya, siguro yung mga katulong nadatnan pa.

"Oh, good morning." bati ko sakaniya at kumaway siya, "Anong oras ka pala naka uwi kagabi?"

"A-ah. Mga mag t-ten na, gabi na din." hula ko hinintay muna niyang tumila ang ulan, natulog kasi ako kagabi mga nine bago ako matulog nakita kong umulan kagabi.

"Ah. Baba kana, malapit nang maluto." agad kong sabi sa kaniya at pumasok na ako ng kwarto ko para kunin ang phone ko.

Umupo ako sa kama ko at nakita ko ang phone ko na chinarge ko pala, haystt. Makakalimutin na talaga ako, kinuha ko ang phone ko at pag bukas ko may nag send sa akin ng message.

'  Company? '

Saglit akong napa isip kung ano 'yon, ano nga ba 'yan?. Narinig ko na 'yan before, i don't know when-- ah. Right, business pala namin to shucks bakit nakalimutan ko. Agad kong binuksan ang message at binasa at sa pagkakaintindi ko pinapapunta daw ako ni dad sa kumpanya dahil may imporante daw na pag uusapan.

Bwiset. Akala ko wala akong gagawin ngayon, nakakainis. Wala akong nagawa at wala na talaga akong magagawa kundi pumunta nalang 'don.

Pupunta nalang ako 'don matapos ko mag breakfast maaga pa naman kasi. Lumabas ako ng kuwarto ko at nakasalubong ko naman si scarlet na naka ngiti, look who's here? a girl that still pretends to be happy even though the pain is still inside her.

"Goodmorning!" hype na bati niya sa'kin, ngumiti ako sa kaniya at binati din siya.

"Goodmorning, mukhang ang saya mo ah. Ano meron?"

"Nothing. . . im just starting a new day, that'a all." sabi niya at iniwan ako sa taas, starting a new day? is she trying to forget silver now?

I bet she can't, let's say maybe what she feels about him-- ibig kong sabihin, yung nararamdaman kasi pwedeng mawala 'yan, pwedeng kalimutan 'yan, pero yung mga alaala, o memories mag s-stay yan kahit anong mangyari, nandyan 'yan at hindi mabubura 'yan, lalo panaman mukhang napamahal talaga etong si scarlet kay silver at kahit hindi niya sabihin alam na alam namin na mahal na mahal nila ang isa't isa kaya kahit may isang bumitaw, may isang kumakapit pa 'din.

Bumaba na ako at nakita silang nanonood padin ng tv. Pero, hindi sila nanonood-- nag sisigawan sila.

"So now what? Your keeping secrets to us?!" biglang sigaw ni devesin at napatayo na yata sa sobrang galit habang dinuduro si krisha.