Hoca dışarıdan bize seslendi. Hocanın yanına gittik. Hocanın koyunlarının hepsi telef olmuştu. “Yardım edin; şunları gömelim.” dedi. “Hocam, durup dururken niye telef oldu bu koyunlar?” dedim. “Boşver oğlum. Hastalanmışlardır.” dedi. Bu sırada gözüm, koyun ağılına takıldı. Ağılın duvarlarında tırnak izleri vardı. Bildiğiniz tırnakla her yerini, birileri boydan boya çizmiş. “Hocam, bu izler nedir böyle?” dedim. “Seni alamayınca, hırslarını buradan ve koyunlardan almışlar oğlum.” dedi.
Babamın kulağına eğildim “Hocanın telef olan koyunlarının parasını nasıl ödeyeceğiz baba?” dedim. Hoca, babama söylerken duymuştu. “Bu senin suçun değil oğlum ama artık burada durma.” dedi. Gelininin götürülmesinden çok etkilendiği belliydi. Belki söylemiyordu üzmemek için ama bunda benim payımın olduğunu biliyor, belki de onun başına gelenlerden, beni sorumlu tutuyordu. “Burası güvenli değil.” dedi. “Kolyeyi bana verip, artık kendi evinize gidin.” dedi.
Koyunları gömdük. Hocayla vedalaşıp, arabaya bindik. Arkamı döndüm; hocaya bakıyorum, hoca da bana bakıyordu. Oradan uzaklaştık; dedemlerin evine gittik. Dedemin evine girdiğimizde, pek memnun olmadı dedemle babannem beni görünce. Sadece annem sarıldı boynuma. Onlar “Hoş geldin” demekle yetindiler sadece…
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
