Embracing the Chaos (Eclipse Series #1)

Chapter 06

I will go in dean's office after fixing myself first. Naghilamos ako bago tumingin sa salamin. Hindi naman namamaga ang mata ko, namumula lang siya ng very slight.

Pinunasan ko ang mukha ko gamit ang towel na dala ko rito. Lumabas na ako sa cubicle para pumunta sa locker. Binalik ko na muna doon ang tuwalyang ginamit ko.

"Kainis tangina," Saad ko bago ngumuso. "Bakit ba ako umiyak dahil sa kanila? Ano bang ambag nila sa buhay ko para maging apektado ng ganito?" Irap ko bago malakas na sinara ang pinto ng locker ko.

Lumabas na ako after magpalipas ng ilang minuto. Dumeretso agad ako sa may dean's office para harapin ang parusa ko daw. Hindi ko naman ginawa tho I have no choice but to face it.

"Wrong doing shouldn't be done twice."

Ayan agad ang salubong sa akin ni Axel. He stood up when he saw me coming. If usual days baka mahiya ako sa kan'ya pero mukhang hindi ata usual days ngayon dahil mas lamang ang inis ko.

"As if," Irap ko at hindi na siya tinignan pa. "Where's Dean Montrato?" Tanong ko nang mapansin na wala naman si Tito Zedy dito sa dean's office.

Nagkibit balikat lang ito. Sungit.

"So, you're not wearing your uniform?" Biglang pagsasalita ni Axel.

Kailan pa siya nagkapake sa akin?

"Kailan kapa naging interesado sa buhay ko?" Tanong ko pabalik dito. "Bakit? Crush mo naba ako Axel Clarkian?" Pabirong dugtong ko pa.

Hindi siya sumagot at napasapo nalang sa noo na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko. Ayan, mainis ka d'yan.

I'm so pissed but how can I clean my name if it was clearly written there? Siguro 'yon ang hiniram na reviewer ko kanina. Grr, the next time hindi na nila mahahawakan ang kahit na ano sa gamit ko, as in ever.

Ginala ko na ang tingin sa kabuohan nitong dean's office out of boredom. The room was a plain white with a touch of maroon. Natural, eto ang ang school color namin, maroon amp.

Tahimik and it's suffocating. Tanging paghina at tunog ng gumaganang aircon lang amg rinig mo. I can't even look at Axel who's observing me.

Should I look at the right because Axel didn't treated me right or left because Dad left us hanging? Char, ano ba 'tong naiisip sa mga oras na 'to?

"Uhm, ano.."

Axel looked at me, no. He glared at me.

"Wow? How could you look at me that way?" Naiinis kong tanong bago naupo ng maayos. "You're hurting me." Pabiro kong saad habang salo ang dibdib ko.

"Kailan ka ba magseseryoso?" He asked, halos mapatalon ako dahil kinalampag niya ang desk na nasa harapan ko.

"Kapag naging tayo na?"

Mas lalong sumama ang tingin niya.

"Woah, chill." Ngisi ko. Gago ang bango! "Who said hindi ako seryoso? I am!"

"Yeah," He sarcastically said, lumayo na ito at naupo narin sa katapat kong upuan. "Is that how serious you are?"

Hindi ko alam kung bakit ba ako kinikilig ngayon lalo na't naiinis na si Axel sa akin. Eh, dapat na nga akong manginig sa kaba dahil napatawag akong dean's office. Lagot ako sa Mommy ko nito pero bahala na.

"Uy," Sinundot ko siya ng mahina nang makita ko siyang nagpipigil na ng inis at sasabihin. "Inis kana?" Tanong ko dito bago kinagat ang pangibaba kong labi para pigilan ang ngiti ko.

"Yes and what about it?" He scrunched his nose, sign that he's annoyed.

"Ang hot mong mainis!" Ngisi ko. I just can't help but to say it.