Boss' Prisoner | 1DSA YAZ 2014 EN İYİ ZAYN HİKAYESİ

Chapter 25 | "Zayn Malik Syndrome."

Bölüm şarkısı | Fifth Harmony - Miss Movin' On

|| MIRANDA SKYNER ||

Vücudunu ele geçiren morluklar yüzümü buruşturmama neden olsa da, ona olan aşırı yakınlığım vücudunun beni kendine çekmesine neden oldu. Ona karşı koymam neredeyse imkansızdı. Kadınlığımın aldığı uyarılar tüylerimi diken diken etse de bunu umursamamaya çalıştım. Bir taraftan da, o bu haldeyken erotizm düşünmemem gerektiğine dair kendimi suçlamaktan sakınmadım.

Ama nafile. Dün gece benim adımı sayıkladığını duyduğumdan beri ondan uzak kalmak istemediğimi daha içten hissettim.

Aramızdaki bir adımlık mesafeyi kapadığında beni öpmesine dünden razıydım. Gerçekten dünden razıydım. Gece dudağına kondurduğum minik öpücükten sonra daha fazlasını istesem de yanına kıvrılıp uyumak öyle işkence vericiydi ki...

Yanağımda hissettiğim kısacık temas ve sözlerle kendime gelebildim. "Sana ihtiyacım var."

Güven, her insanın en az bir kişiye bile olsa hissetmek isteyeceği bir duyguydu. Ne yazık ki bu duygu; kalbine, beynine uyan insanlara verildiğinde ya kalbinden yada beyninden vurulurdun. Zaman geçtiğinde güvensizlik ve acı birbirini tamamlardı, bilirdim. İzi yerinde kalırken hayattan da soğuyordu insan.

Bana ihtiyacı olduğunu söyleyen bu adama ne kadar güvenebilirdim ki? Bir yanlışımla aniden kovulan da yine ben değil miydim? Hislerimin bile ne olduğunu anlayamazken ona güvenirsem büyük ihtimalle üzülen taraf olacaktım. Tek bir cümleyle yelkenlerini suya indiren, sonra da bunu yaptığı için pişmanlığıyla baş başa kalan zavallı bir kadın olmak istemiyordum.

Belki de yanlış bile anlamış olabilirdim. Emin değildim. Anladığımı da beraberinde yalanlayarak anlamamazlığa vuracaktım. Aldığım kararla yumduğum gözlerimi açtım ve sesimin ifadesiz çıkması için dudaklarımı tembihledim. Elimi karışmış saçlarında gezdirerek saç tellerini okşadım. "Yanından ayrılmış olsam da bir gün daha sana dayanabilirim. Kötü görünüyorsun... Bana ihtiyacın olduğu her halinden belli."

Gözlerinde tereddütlü bir ifade belirse de saniyesine kayboldu, gördüğüme bile emin olamadım. "İtaatkârlığından bir nebze olsun kaybetmemişsin. Sevindim." derken zorlukla, ama bir o kadar alayla gülümsedi. "Sağol eski tutsak."

Teşekkür karşındaki insanı yaptığı davranıştan ötürü mutlu etmek için söylenmez miydi? Bu Zayn Malik stili teşekkür şekliydi sanırım. Hayran kalmamak mümkün değildi (!)

İçimdeki şeye -beni yönlendiren her neyse- teşekkür ettim. Zayn Malik'e güvenmeyi seçseydim söylediğini yanlış anladığımı düşünecekti ve aptal durumuna düşecektim. Aptal ve beklenti içinde basit bir kız, Miranda Skyner olmadığım için memnundum.

Eline aldığı temiz tişört ile bedenime tekrar yaklaştı ve kahkaha atarak sırtımı sıvazladı. "Bizim Mirandamız, kırışık suratlı cici büyükanneler gibi merhametlidir..."

Söylediğini kavramak üzereyken kulağıma fısıldadı. "Büyükanne Mira..."

"Büyükanne?! Sen ne-"

Odadan mutfağa geçerken kapıyı hızla kapamasıyla beraber arkasında bir metre açık ağızla kalakaldım. Beni iyi tanıyor olmalıydı. Dikkatimi nasıl dağıtacağını iyi biliyordu. Duyduğum ilgisiz bir konuya bir anda ilgili kesilebiliyordum ve aklımdaki diğer tüm düşünceler toz buhar oluyordu.

CİDDEN, YAŞLANDIĞIMDA KIRIŞIK SURATLI ÇİRKİN BİR BÜYÜKANNE Mİ OLACAKTIM?

▲▲▲

"Aslında onların hali daha beter ha?" Dağılmış karizmasını yerden toplamaya çalışan adama bir kez daha kıkırdayarak sormuştum bu cevabını bildiğim soruyu. Ah, sanırım uydurma cevabını demeliydim.