Bad

Hoofdstuk 27

'Waar bleef je nou!' Roept mijn tante. Ze ligt onder een blauw dekentje op de bank met een mok in haar handen. De open haard verlicht de kamer.

'Het spijt me. Één van de jongens was jarig.'

'Op kerstavond? Leuk, moet je dan niet terug?'

'Nee het is goed. Ik blijf hier' Ik neem plaats op de andere bank en trek mijn schoenen uit.

'Ik roep Vera, ze maakt thee voor je'

'Oh dat kan ik wel zelf'

'Ben je gek. Vera doet het graag en ze krijgt er voor betaald' Lacht mijn tante.

Morgen is het eerste kerstdag. Als ik niet snel iets verzin zit mijn moeder met kerst alleen.

Wat maakt het uit, domme trut dat ze is. Zegt mijn geweten.

Het blijft mijn moeder. Ik weet dat ze vaak dronken door ons huis heeft gelopen, scheldend en wel. Toch ben ik niet vergeten hoe ze was voor al de ellende.

'Kunnen we morgen langsgaan bij mijn moeder?'

'Je moeder? ik dacht dat je daar niet meer naar toe wilde'

'Ik heb me bedacht' zeg ik snel. Ik bedank Vera voor de thee die ze voor me neer zet. Ze loopt vriendelijk terug naar de keuken, waar ze bezig is met poetsen.

'Ik weet het niet. Ze zit daar nog maar net. Is het wel een goed idee?'

'Sommige mensen krijgen al vanaf dag één bezoek'

'Bovendien heb ik morgen gasten uitgenodigd. Ze rekenen erop dat je er bent'

'Ik kan toch tweede kerstdag naar mijn moeder?'

'Dat kan je doen, maar niet alleen. Ik moet werken..'

'Misschien kan Harry mee'

'Wie?'

'De buurjongen'

'Oh, is hij leuk?' Ze haalt haar wenkbrauwen op.

'Nee, niet zo. Hij is gewoon een vriend'

'Je bent wel erg vaak bij je "vriend" hè?'

'Dat komt omdat er problemen waren met.. Zijn broertje'

'Oh, wat was er dan?'

Ik kijk de woonkamer rond. Ik moet snel iets bedenken. oh, hij werd tegen de muur aangegooid door zijn vampier broer die kwaad was op een één of andere josh die hem heeft veranderd in een vampier.

Ik grinnik in mezelf.

'Zie je wel' Roept Marieke. 'Je bent zo rood als iets!'

'Ha ha' ik draai met mijn ogen.

'Maar vertel eens, hoe ziet hij eruit' Ik voel mijn wangen branden. Als ik nog roder word explodeert mijn hoofd dadelijk.

'Hij.. uhm, gewoon. Hij heeft bruine krullen, prachtige groene ogen. Zijn glimlach.. gewoon wow' Ik kan niet geloven dat ik dat zonet hardop zei.

'Je hebt het zwaar te pakken! vind hij jou ook leuk?'

'Natuurlijk niet.'

'Dat weet je niet schat. ik zou het hem maar eens vragen'

'Echt niet! Waarom zou hij.. Laat maar'

'Als je het niet durft kan ik-'

'Nee! Als je dat doet dan vermoord ik je!'

'Grapje, Jessica. Ik bemoei me er niet mee' Lacht ze.

Dan herinner ik me de sms'jes die ik deze middag had ontvangen. Ik pak mijn mobiel uit mijn zak. Even twijfel ik.. mijn moeder eerst of mijn vriendin.

Eerst het smsje van mijn moeder.

Ingrid; "Het spijt me van alles, ik moet je spreken. Bel me"

Het spijt haar? Wat spijt haar. Ik houd mijn vinger boven het 'wis' knopje. Ik kan het niet.. Dan maar het andere smsje.

Lisa; "Jess.. Iedereen vraagt zich af waar je bent. Kom naar huis, alsjeblieft. Doe het voor mij.."

Hoe egoïstisch. Heeft mijn vriendin het dan niet door hoe moeilijk ik het daar had?

'Morgen word een drukke dag. Laten we maar naar bed gaan.' zegt mijn tante.

'Ik ga zo, welterusten' Ze knikt en staat op. Gooit het dekentje op de bank en loopt naar boven.