Bad

Hoofdstuk 102

Harry's POV

Ik bons met mijn vuist op de deur bij de ouders van Jessica. Ze is hier. Misschien had ze rust nodig?

'Harry?' Lisa kijkt me verbaasd aan als ze de deur open maakt. Ik kijk verveeld terug. Fijn, haar kan ik er ook nog wel bij hebben.

Ze stapt opzij om me binnen te laten. Ik schuif mijn autosleutels in mijn broekzak en loop de woonkamer in.

'Ik heb een belangrijke vr-' Ik stop met lopen. Op de bank, naast Jessica's tante, of moeder.. Of shit. Het is zo verwarrend.

Naast Marieke zit een vrouw in uniform. Als ze me ziet staan lijkt het net alsof ze me herkent. 'Harry Styles?'

'Ja?'

'Ja, dat is hem. Hij heeft Jessica ontvoert en meegenomen ergens achteraf. We hebben haar al een maand niet meer gezien' Zegt Marieke. Mijn mond valt open.

'Ik.. Ik.. wat?' stotter ik. Is dit wat ze van me denken?

Jessica's vader komt de woonkamer in gelopen met zijn overjas half open. 'wat doe jij hier?' Gaapt hij me aan.

'Het gaat om Jessica' Zeg ik snel. De politievrouw gaat dreigend voor me staan. Ik kijk om haar heen, naar Marieke. 'Ze is weg'

'Weg?' Marieke houd haar hand voor haar mond. 'Je hebt haar vermoord?'

'Nee! What te fuck! Natuurlijk niet. Ik heb niemand vermoord' Langzaam begin ik te begrijpen dat ze niet echt zaten te wachten op mijn bezoek. Niet dat me dat kan uitmaakt.

'Waar is ze dan?' haar vader neemt een slok van zijn koffie en zet de mok naast zijn krant op tafel.

'Ze is weg! Ik had gehoopt dat ze hier was' Zucht ik. Ik ga met mijn hand door mijn krullen.

'Ik heb haar vanochtend voor het laatst gezien. Ik zat in de woonkamer. Ze lag boven in bed.. Ik liep naar de keuken en plotseling greep iemand mijn schouder en drukt iets op mijn mond'

'Zoals?' Ee politie vrouw schrijft alles op haar notitieblok. Is ze me nu aan het uithoren.

'Luister. Ik weet niet wat jullie van mij denken. Maar ik heb niemand vermoord. Ik hou van Jessica. Ze draagt mijn kind' Dat laatste had ik misschien een andere keer kunnen melden.

'Ze wat?!' Ik hoor achter me de mok met koffie op de grond vallen. 'Shit' bromt haar vader.

'Sorry, dat hoorde ik verkeerd' Lacht Marieke. Ze staat op. 'Dat kan niet' haar gezicht veranderd naar serieus. Heel serieus.

'Dat is nu niet belangrijk. We moeten haar vinden en terug brengen'

'Ze is zwanger? Van jou?' Marieke gaapt me aan.

'Jij klootzak' Sist haar vader. Hij staat op van zijn stoel en stopt voor mijn gezicht. 'Je hebt mijn dochter meegenomen. Weggehouden van haar gezin en vervolgens zwanger gemaakt?' Schreeuwt hij in mijn gezicht.

Kwaad grijpt hij mijn shirt vast. 'Wat ben jij?! Een loverboy?'

'Ik ben geen loverboy. Laat me los' Zeg ik zo kalm mogelijk. Blijf kalm..

'Niet tot je zegt waar Jessica is' Schreeuwt hij. Zijn gezicht loopt rood aan.

'Ik weet niet waar ze is, verdomme! Ik zei, laat me facking los!' Schreeuw ik terug.

'Laat los, Bart' Roept Marieke. Hij negeert haar volkomen en kijkt me kwaad aan.

'Als er iets met mijn dochter gebeurt-'

'Wat boeit jou dat eigenlijk!' Ik trek zijn handen los. 'Je hebt haar nooit opgevoed. Jessica is heel haar facking leven bang geweest voor je. Ze dacht dat je in de gevangenis zat'

'Ik had mijn reden-'

'Nee! Nee dat heb je niet! Je hebt haar leven verpest. Ze dacht dat haar broertje dood was. Ze dacht van alles, en niks bleek waar te zijn. Heel haar leven is een facking leugen. Ik heb al die tijd voor haar gezorgd en dan noem je mij een loverboy?' Schreeuw ik.

Iedereen is stil. Zelfs Lisa en de politievrouw.

Ik trek mijn shirt recht en kijk haar
vader aan, ik wacht op een reactie. Het enige wat hij doet is zuchtend op de bank ploffen.

'Je houd van haar hè?' Zegt Marieke.

Ik knik. 'Ja.. En nu is ze weg' Ik grijp een stoel en laat mezelf erop zakken. Ik leun met mijn ellebogen op tafel.

'We vinden haar wel.' Zegt de vrouw in uniform. Ik voel een hand op mijn schouder. Ik kijk op.

'Dankjewel. Dat je voor haar zorgde' Zegt Marieke. Ze glimlacht naar me.

'Heeft één van jullie überhaupt moeite gedaan om contact met haar te krijgen. Niemand van jullie heeft haar gebeld of opgezocht'

'We wisten niet waar ze was' Antwoord Lisa.

'Bullshit. Ze was hier naast, een lange tijd. Totdat we moesten vluchten'

'Je moest vluchten?' Vraagt de politievrouw. Ze haalt meteen haar kladblok er weer bij. 'Hoe heet je?'

'Harry' zucht ik. 'Styles'

'Aha' Zegt ze. Ze haalt haar badge uit haar broekzak. 'Dan ben je bij deze aangehouden'

Ze houd haar badge voor mijn gezicht en grijpt de handboeien uit haar zak.

Ik klap overdreven in mijn handen. 'Mooie badge hoor. Daar ben je vast erg trots op'

'Wat heeft hij gedaan?' Marieke kijkt naar de politievrouw, naar mij en terug.

'Bespaar je tijd. Ik ga niet mee. Ik heb nooit iets gedaan.' Sis ik. Ik vouw mijn voeten over elkaar.

'Moet jij eens opletten' Zegt ze en zegt iets in het kastje op haar schouder. Meteen hoor je de stem van een man aan de andere kant van de lijn.

'We komen eraan'