Bad

Hoofdstuk 59

'Gaan we het Niall vertellen?' vraag ik aan Harry. We zijn de auto ingevlucht toen het begon te stortregenen. We zijn op weg naar huis.

'We hoeven niks te vertellen, hij hoort het vanzelf'

'Oh, dat is waar ook' een diepe zucht verlaat mijn lichaam. Harry legt zijn hand op mijn knie terwijl hij focust op de weg. ik pak zijn hand en verbind onze vingers. Ik til zijn hand op en geef hem een kus. Hij glimlacht naar me.

'Moet ik dadelijk meteen naar moeder gaan?'

'Je moet niks'

'Ik moet wel. Ze zal zich wel afvragen waarom ik.. Urgh'

'Je bent haar geen verklaring schuldig. Ze heeft je al heel je leven voorgelogen'

'Daarom wil ik juist met haar praten, ik wil weten waarom. Waarom zou ze mijn leven zo erg verpesten?'

'Ik weet het niet, schat'

'Schat?'

'Sorry.. Het floepte eruit.' Zijn wangen worden rood.

'Nee, ik vind het wel leuk' Giechel ik en geef hem een kus op zijn wang.

Hij trekt de auto op de parkeerplaats van zijn huis. 'Haal diep adem en ga naar haar toe. Schreeuw je longen eruit. Confronteer haar'

'Ik durf niet'

'Moet ik met je mee gaan?'

'Nee..' Ik bijt op de binnenkant van mijn wang. 'Ik doe het zelf, zonder jou en Chris' Ik blaas de lucht uit mijn longen en stap de auto uit.

'Ik ben binnen, als je me moet hebben bel je me.'

'Oke..' Ik knik en loop naar mijn voordeur.

'Wacht' Harry komt naar me toe gerend en geeft me een kus. 'Nooit afscheid nemen zonder afscheidskus.' Fluistert hij. Hij bijt op zijn lip en loopt weer weg.

Ik haal diep adem en voel in mijn zak naar mijn sleutels, natuurlijk.. Ik bel aan.

Mijn tante doet open, godzijdank. 'Jessica, waar was jij heel de dag!' Ze opent de deur voor me en ik stap binnen.

'Was je weggelopen met Harry?' Ze haalt haar wenkbrauwen twee keer op.

'Nee, natuurlijk niet.' Grom ik. Ik gooi mijn jas over de kapstok en loop de woonkamer binnen.

'Waar is Ingrid?'

'Oh, je moeder ligt boven op bed. Het is al half elf.'

'Ik moet haar spreken'

'Ik weet niet of dat-' Ik negeer mijn tante en ren de trap op met twee treeën tegelijkertijd. Ik stop voor de deur van de logeerkamer. Ik haal diep adem en klop aan. Als niemand antwoord maak ik de deur zachtjes open. 'Mama?'

Ze zit op het bed met een boek in haar handen. 'oh hallo Jessica' Ze klapt het boek dicht en schuift het onder haar kussen.

'Ik moet je iets.. vragen'

'Ga je gang, ik luister.'

'Uhm.. Ik was vandaag bij lisa'

'Lisa? Ik dacht dat jullie elkaar nooit meer zagen' Zegt ze. Ze frunnikt zenuwachtig aan haar trui.

'Ik kwam daar nog iemand tegen..' Ik stop even om te wachten op haar reactie, maar ik krijg niet meer als een schouderophaal.

'Mijn vader. Ik kwam hem tegen en Chris' Haar ogen vliegen meteen naar die van mij. Ze staat op van het bed.

'Jessica, het spijt me. Ik-'

'Nee, bespaar me je smoesjes en leg me gewoon uit waarom. Waarom'

'Ik moest wel, omdat ik van je hield. Ik bedoel houd.. Ik ben je moeder en ik wil het beste voor je'

'Door mijn broertje's dood te neppen! Dat is gewoon ziek!'

'Ik moest wel, hij wist teveel!'

'Wat wist hij dan?! Wat!!' Schreeuw ik. We zijn waarschijnlijk beneden te horen. Misschien zelfs bij de buren.

'Het spijt me Jessica. Ik dacht dat je nog te jong was om het te begrijpen.'

'Ik was 12'

'Het spijt me'

'Stop met die waardeloze excuses, want ik trap daar niet in!' Ik loop boos naar de andere kant van de kamer. Naast haar bed ligt een stapel lege wijnflessen.

'Wat is dit!?' Gil ik. Ik pak een wijnfles op. Mijn moeder haalt weer heel simpel haar schouders op. 'Je bent ongelooflijk' fluister ik. Ik zet hem op het nachtkastje en loop richting de deur.

'Wacht, ik kan het je uitleggen'

'Je moet wel een hele goede uitleg hebben wil ik het geloven' Ik sta met mijn handen in mijn heupen om zelfverzekerder eruit te zien.

'Het zit zo.. Ik ben niet je biologische moeder.. Marieke is je moeder'