Bad

Hoofdstuk 109

Weer schrik ik wakker. Ik kijk op de klok. Dit is al de derde keer, dezelfde droom opnieuw. Opnieuw, opnieuw en opnieuw.

'Wat heeft hij gedaan dat je zo bang bent geworden, baby' Zegt Harry. Hij gaat rechtop zitten.

'Ik wil er niet over praten' Mijn stem klinkt alsof ik vijf jaar niet gepraat heb.

'Je weet dat ik daar niet mee kan leven. Zeg het me, ik help je' Hij gaat met zijn hand over mijn rug.

'De nachtmerries..' Ik slik, mijn keel is zo droog.

'Kom hier' Hij opent zijn armen voor me. Als ik tegen hem aan ga liggen merk ik dat de bier lucht verdwenen is. Zijn haren zijn vochtig en hij draagt nieuwe kleren.

'Je ruikt lekkerder dan hier voor' Mompel ik in zijn shirt.

'Ja.. Het spijt me, Jess. Ik had nooit naar die kroeg-'

'Laat het. Alsjeblieft' Smeek ik hem. Ik kijk hem aan. 'Ik droomde over een klein jongetje met dezelfde kleur ogen als jij.'

'Was dat een nachtmerrie?' Hij gaat weer op het kussen liggen. Ik trek de dekens tot aan mijn kin.

'Nee, uhm.. Wat doet het er ook toe.' Ik ga rechtop zitten en gooi mijn benen over de rand. Mijn moeheid is helemaal verdwenen, het enige wat ik nu nog wil is eten. Een hoop.

'Ik ben zo blij dat je terug bent' Ik voel het bed achter me bewegen en dan Harry's lippen tegen mijn nek.

Ik glimlach naar hem en leg mijn hand op zijn wang. 'Ik ben blij dat iedereen het heeft overleefd.'

'Iedereen' Harry's hand gaat naar mijn buik. Ik leg mijn hand over de zijne.

Hij trekt me terug het bed op. 'Harry!' lach ik. Hij trekt mijn shirt tot aan mijn bh en legt zijn oor op mijn buik.

'Hey jongen. Of meisje.. Je bent weer veilig. Ik zal er alles aan doen om mama en jou veilig te houden' Fluistert hij. Zijn warme adem kietelt tegen mijn buik.

'Ik ga voor jullie zorgen. Tot mijn dood. En ik ga nooit dood, dus dat is lang' Lacht hij.

'Ik hoop dat je later net zoveel van je moeder gaat houden als ik van haar hou' Glimlacht hij. Hij kijkt op.

Dezelfde ogen als het kindje in mijn dromen kijken me aan. 'En ik hoop dat hij net zoveel gaat houden van zijn vader als ik doe' Zeg ik.

Harry kruipt omhoog zodat hij even hoog ligt als mij. Zijn wijsvinger gaat over mijn onderlip. 'Fack, ik was zo ongerust. Ik verlies je nooit meer uit het oog'

De druppels uit zijn haren vallen op de dekens naast mijn gezicht.

Ik wil hem het liefst kussen, net zolang tot zijn lippen eraf vallen. Maar zijn gezicht is te mooi. Ik kijk naar zijn kaaklijn, de kuiltjes in zijn wangen, de manier waarop zijn natte haren op zijn voorhoofd plakken. Hij is perfect.

'Je bent perfect' Zegt hij. Hij veegt een pluk haar achter mijn oor.

Ik til mijn gezicht op zodat ik bij zijn lippen kan. Meteen drukt hij de Zijne terug op de mijne. Zijn tong glijd over mijn onderlip. Zijn hand glijd over mijn buik naar mijn borst.

Meteen trek ik weg als Josh's gezicht op springt in mijn gedachte. Harry kijkt me verbaasd aan. 'Is er iets?'

'Het spijt me. Ik.. Er is niks' Glimlach ik. Ik pak de hals van zijn shirt vast en trek hem zachtjes weer tegen me aan. Als de zelfde beelden terug komen als net, draai ik mijn gezicht weer weg.

'Er is wel iets.' Zegt hij. Hij houd zichzelf omhoog met beide armen naast mijn lichaam.

'Gewoon honger.. Meer niet' Lieg ik. Harry haalt een wenkbrauw op. Ik haat het hoe goed hij me kent. Oke, dat neem ik terug. Het is eigenlijk het meest schattige wat ik ooit heb meegemaakt.

'Ik haal eten voor je en dan vertel je me wat er echt is' Zegt hij. Nog een laatste kus op mijn wang en hij is de kamer uitgelopen. Ik ga rechtop zitten.

Wat gebeurde er net. Waarom zit Josh zo in mijn hoofd?

Ik loop naar het raam en schuif hem open. Ik heb geen idee hoe laat het is, waarschijnlijk in de middag. Buiten is de lucht blauw, geen wolkje te zien.

'Ik heb je medicijnen hier.' Zegt Harry. Hij is terug de kamer ingelopen. De afgelopen dagen heb ik bijna niks gemerkt van mijn bloed armoede. Ofwel? Ik weet het niet.. Moe en ellendig was ik toch wel.

'Bedankt' Zeg ik. Twee meter van hem vandaan blijf ik staan. Hij maakt een fles schoon water open en giet het in een glas.

'Hier' glimlacht hij. Ik stap op hem af en haal het kleine pilletje van zijn hand af. 'Meteen doorslikken, niet kauwen'

'Oké' Ik neem het glas over en leg het pilletje op mijn tong. Ik neem een slok water. 'Hij is al weg' Glimlach ik zwakjes.

'Mooi. Nou vertel me eens..' Hij gaat op de rand zitten van het bed. 'Wat is er?'

'Niks.' Lieg ik weer. Harry rijkt naar me toe en pakt mijn hand. Hij trekt me naar zich toe, net zolang totdat ik tussen zijn benen sta. 'Heeft Josh je iets aangedaan?' Fluistert hij.

'Nee. Nee dat.. dat is niet zo' Stotter ik. Harry kijkt me aan met wijd openstaande ogen.

'Echt niet' Ik moet nu stoppen met liegen, maar ik schaam me. Hij heeft me niet verkracht. Hij heeft me alleen aangeraakt..

'Oké, dan zeg je het niet' Hij vouwt zijn handen in mijn rug.

'Ik zag een lijk. Josh heeft een meisje vermoord en ik zag haar liggen'

'Fuck zeg. En dat zit nu in je hoofd?'

'Ja.. Hoe ze daar lag. Zo had ik ook kunnen eindigen. ik bedoel, als hij geen moeite had met vermoorden'

'Niet over nadenken, Jessica. Je bent veilig nu, dat is het enige wat telt'

'Shit' fluister ik opeens.

'Wat?' Vraagt Harry. Hij maakt zijn handen los van mijn rug.

'Louis. Marieke denkt dat Louis op reis is. Als zij elkaar zien weet ze meteen dat er iets niet klopt. plus, ze is vrienden met Louis ouders' ratel ik.

'Ik moet Louis waarschuwen! Waar is hij?'

'Weet ik niet' zegt Harry overrompelt door mijn plotselinge geroep.

'Shit!' Zeg ik nog een keer. Ik stap van Harry vandaan. Hij springt op en loopt achter me aan de deur uit, richting Louis.

Waar hij dan ook mag zijn..

-------------------------------------------

Omgg, Bedankt voor de 200k reads! Dat is zo fantastisch :)) Ik hou van jullie Xx

Okeee omdat heel veel mensen vragen om schrijftips, hier is er eentje:

Ga niet te lang nadenken over stukken. Pak je mobiel/laptop/computer erbij en begin gewoon! Het komt vanzelf :)