Bad

Hoofdstuk 28

Ik loop naar de open haard. Ik kijk hoe het vuur danst terwijl het een rustgevend knetterend geluid heeft. Ik houd mijn handen omhoog, om ze op te warmen.

'Niet te dicht bij, hè?' Mijn hart maakt een sprongetje. Ik draai me om.

'Wat doe je hier binnen?' Sis ik naar Harry.

'Ik dacht ik kom gezellig langs'

'Niet zo hard praten, mijn tante is thuis en ik weet niet of Vera er nog is' fluister ik.

'Die zag ik net weggaan'

'Je kwam haar tegen?'

'Jup' Hij gaat naast me zitten voor de open haard. Ik frunnik aan de witte zachte draaitjes van het kleed waar we op zitten.

'Hoe was het feest?'

'Ging wel. Die Louis is een aardige gast' Grijnst hij.

'Ik wist wel dat jullie goed met elkaar om zouden kunnen gaan'

'En hoe ging het hier?'

'Gewoon. Ik ben erg blij dat mijn tante er weer is. Ik heb haar gemist'

'Zij jou ook, dat weet ik zeker'

'Hoe weet je dat nou? Je hebt haar nog niet gesproken'

'Wie zou jou niet missen?' Ik voel mijn wangen weer rood worden. Harry schuift dichter bij me en legt zijn hand op mijn knie.

Ik geef hem een warme glimlach. Hij glimlacht terug. Ik staar naar zijn hand die zachtjes in mijn bovenbeen knijpt. Ik houd mijn hand voor mijn mond als ik gaap.

'Ben je moe? Sorry, ik ga al' Hij staat op. Voordat hij weg kan lopen pak ik zijn hand en trek hem terug op het kleed.

'Ik ben niet moe.'

'Wat dan. Heb je honger, dorst. Wil je iets?'

Ik giechel in mijn vuist. 'Ik hoef niks, toch bedankt'

'Wat lach je nou?'

'Ik lach niet' Ik bijt op mijn lip om een lachbui in te houden. Harry heeft het door.

'Oja?' Hij houd zijn handen in de lucht als een soort klauwen.

'Nee, nee!'

'Je krijgt van mij de kietel dood!' Roept hij. Hij kietelt mijn buik, ik proest het uit van het lachen.

'Stop, alsjeblieft!' Lach ik.

'Pas als je de magische woorden hebt gezegd!' Zijn gezicht hangt boven de mijne.

Ik denk snel na. 'Uhm.. De magische woorden?'

'Zeg het of ik stop niet!' Hij gaat door met kietelen. Ik houd het niet langer.

'Harry, je bent geweldig'

'Hoe geweldig?'

'Heel geweldig, nou goed?'

'Niet goed genoeg'

'Oke, Harry je bent super duper geweldig!' Hij stopt en helpt me overeind.

'Dat is beter' Lacht hij. Hij houd mijn bovenarmen vast. Hij wrijft zijn duimen op en neer.

Zo staan we even. Zijn groene ogen kijken in de mijne. Ik wacht totdat een van ons iets gaat zeggen, maar dat doen we niet.

In plaats daarvan pakt hij mijn hand vast, de andere rust op mijn rug.

We stappen opzij, naar rechts, links en draaien om. Voordat we het weten staan we te dansen, zonder muziek. We staan gewoon te dansen.

Hij houd mijn arm in de lucht en ik draai een rondje.

We stappen naar achter. Dan struikelt hij over de leuning van de bank en valt achterover. Ik val boven op hem.

'Dit gebeurt ook altijd in films' Fluistert hij.

'Dit is dan het moment dat ze..'

'Volgens mij wel ja'

Voordat ik weer in een lachbui kan schieten voel ik zijn lippen op de mijne. Het voelt zo perfect, alsof het altijd al zo had moeten zijn. Hij gaat met zijn hand door mijn haren. Ik houd mijn handen op zijn borst om hem niet helemaal te pletten met mijn lichaamsgewicht.

'Kus me' Zegt hij tegen mijn mond. Ik reageer meteen. Ik druk mijn lippen nu ook tegen de zijne.