Bad

Hoofdstuk 5

'Die kan ik niet maken. Hij is zo goed als dood' met een hard gekraak klapt Liam de motorklep weer dicht. Hij veegt zijn vuile handen af aan een oude doek.

'Ik snap er niks van, vorige week is hij nog gekeurd'

'Het is een oud dingetje, vroeg of laat zou hij er toch mee ophouden. Nu met die kou helemaal.' legt hij uit.

Ik voel me een stuk zekerder in mijn eigen kleren die inmiddels al droog zijn. Ik draag mijn warme winterjas, terwijl Liam alleen maar een wit hemdje aan heeft.

'Weet je zeker dat je het niet koud hebt?'

'Ik kan goed tegen de kou' Hij geeft me een knipoog en gooit de doek over zijn schouder.

'Naja, ik hoef toch nergens heen. ik ga hier wonen' Ik wijs naar mijn tantes huis.

'Ze was toch op vakantie?' Harry komt aangelopen.

Een half uur geleden heeft hij me gemeld dat hij me "niet meer zou laten gaan". Ik ril bij de gedachte.

'Ik heb de reserve sleutel gevonden'

'Jammer, het was gezellig' Zegt Liam. Hij geeft me een hand een loopt naar binnen. 'Ik zie je nog wel' Roept hij me achterna.

Harry loopt naar me toe. 'Je weet zeker dat je alleen wilt wonen in dat grote huis.'

'Mijn tante is volgende week terug' Mijn tas lag wonder boven wonderen nog gewoon op dezelfde plek als waar ik hem achter gelaten had. Een lading sneeuw erop, maar toch.

'Als.. als er ooit iets is' Hij steekt zijn handen in zijn broekzakken. Zijn blote armen vol tatoeages.

'Wat hebben jullie toch met jullie zomerkleren' lach ik.

Harry lacht en loopt naar me toe. Ik geef hem een knuffel, bedank hem voor de nacht.

'Ik zou toch maar iets anders aan doen, je voelt ijskoud aan' Ik voel aan zijn bovenarmen.

Ik kijk in zijn ogen. Ze zijn weer groen. Waarom werden ze-

'Harry?' Roept een vrouwenstem

Ik laat hem snel los. Een meisje, iets ouder dan ik loopt naar ons toe. Haar blonde haren wapperen achter haar. Ook zij draagt een kort jurkje. Haar blote armen zwaaien naar de jongen naast me.

'Oh hey' Harry krabt achter op zijn hoofd. Hij stapt een meter van me vandaan.

'Wie is dit?' Ze kijkt me verafschuwt aan. Als blikken konden doden..

'Jessica, ze ging net naar huis' Zijn glimlach is verdwenen als sneeuw voor de zon.

'Ik.. Ja, doei' Ik gooi mijn tas over mijn schouder. Het meisje pakt Harry vast. Knippert met haar lange wimpers.

'Doei' Roept ze terwijl ze Harry nog strakker vastpakt.

Ik knik en loop naar de achtertuin. als ik omkijk staan ze daar. Haar lippen op de Zijne,

Ik schud mijn hoofd en loop door.

'Ik moet je zoveel vertellen'

ik praat met mijn beste vriendin Lisa terwijl ik in de kast van mijn tante kleren zoek die me staan. Gelukkig hebben we dezelfde maat.

'Ik weet niet waar ik moet beginnen' Ik probeer mijn handdoek om mijn lichaam te houden.

'Begin bij het begin? waar is je moeder?'

'Ik heb geen idee.. Is dat erg?' Een sweater, niet het mooiste dat er ligt, maar het kan er mee door voor een zondagochtend.

'Misschien moet je haar bellen?'

'Dat is het probleem, ze neemt niet op!' Spijkerbroek.. Goed.

Ik loop naar het bed met de huistelefoon geklemd tussen mijn schouder en oor.

'Rijd gewoon naar het ziekenhuis.'

'Mijn auto is stuk. Ik zit hier vast in mijn tantes huis. En weet je wat? Ik vind het heerlijk' Ik val achterover op het tweepersoons bed van de logeerkamer.

'Dit kan je niet maken, jess'

'Wat niet? Ik ga die dronken trut niet helpen! Ze doet dit zelf'

'Ik weet dat ze niet echt aardig-'

'Ze sloeg me! Ik ben eindelijk van haar af. Ik ga geen moeite doen voor haar'

'Je hebt gelijk..'

'Weet ik.' De bel klinkt door het grote huis.

'Ik moet hangen, spreek ik je nog?'

'Ja, je kan me bellen wanneer je maar wilt'

'Doei' Ik gooi de telefoon op mijn bed. Ik trek mijn spijkerbroek omhoog terwijl ik naar de deur waggel.

'Hallo?' Een oude vrouw staat voor de deur. Ze draagt een zwart jurkje en haar grijze haren in een knot.

'Ik ben de poetsvrouw. Mevrouw De wit heeft me gebeld, ik weet dat jij tijdelijk in dit huis woont'

'Oh, dat klopt.' Ik stap opzij. 'Kom binnen'

'Wat zie je wit? Heb je wel genoeg geslapen?' Ze knijpt in mijn wang.

'Uhm.. Niet echt' ik sluit de deur en loop achter haar aan de woonkamer in. Ik neem haar jas aan.

'Ik zal een lekker soepje voor je maken, schat'

'Dat hoeft echt niet. Ik-'

'Nee, nee. Ik ben tenslotte de butler'

'Butler?' lach ik.

'Ja, ik krijg betaald om goed voor je te zorgen deze week.' Lacht ze terwijl ze een pan uit de kast pakt.

Ik leun op het keukenblad. Dit is typisch iets voor mijn tante om zoiets te regelen zonder het er met mij over te hebben. Ik kan best voor mezelf zorgen. Thuis deed ik niets anders.

'Kan ik misschien helpen?'

'Oh nee, hoeft niet schat. Daar ben ik voor' Ze zwaait met een pollepel in de lucht.

'Dankjewel'

Het verbaasd me nog steeds in wat voor een huis mijn tante woont. Overal deuren die leiden naar weer een nieuwe kamer. Ik loop de enorme gang door op zoek naar een computer. Misschien kan ik een baan zoeken om een nieuwe auto te kopen.

Ik open een bruine deur die leid naar een studeerkamer. Grote boekenkasten bedekken de muur.

Mijn oog valt op een dik, oud boek. Ik blaas de laag stof eraf. Hoestend maak ik het boek open.

"Vampire's"