Bad

Hoofdstuk 53

Jessica's POV

Ik kan niet geloven dat mijn moeder en tante samen beneden zitten. Ik zit aan mijn bureau met mijn mobiel voor mijn neus. Ik verwacht een smsje van Niall, waarom is hij zomaar verdwenen.

Ik stop mijn oortjes in. Ik scroll tussen mijn muziek tot ik kom bij flaws van Bastille.

Bastille is mijn favoriete band, ze zijn fantastisch. Ik neurie zachtjes mee om mijn zorgen even te vergeten. Het lukt totdat iemand op mijn schouder tikt. Ik haal verveeld mijn oortje uit mijn oor en draai de stoel om.

'Ze heeft je geslagen, hè?' Mijn tante gaat tegenover me zitten op het bed. 'Ik kan niet geloven dat ze het nog steeds niet snapt.' Ze wrijft in haar gezicht.

'Waar is ze nu?'

'Ze is boodschappen doen, toiletspullen'

'Je laat haar blijven?!'

'Ik kan haar niet wegsturen! Ik ben haar zus'

Ik heb geen zin in een enorme preek over dat ze geen keus heeft en familie blah blah blah..

'Oke' zucht ik. Ik stop mijn oortje er weer in.

Mijn tante blijft praten, maar ik hoor haar niet. Ik hoor alleen de muziek in mijn oren. Ze schud haar hoofd en zwaait met haar armen door de lucht.

"When all of your flaws and all of my flaws

Are laid out one by one

A wonderful part of the mess that we made

We pick ourselves undone"

Ik knijp mijn ogen dicht, als ik ze weer open doe loopt mijn tante naar me toe. Ze geeft me een schouderklopje en loopt de kamer uit.

Ik sta op en slof naar mijn bed. Ik klim erin en trek mijn dekens tot aan mijn kin.

Er klinkt een irritant deuntje in mijn kamer. Zuchtend pak ik mijn mobiel en neem hem op.

'Harry, wat is er?' Kreun ik. Ik trek de dekens weer over me heen.

'Jessica, zet je tv aan. Op het nieuws, nu!'

'Urgh geen zin in'

Hij hangt op. Whatever.

'Ik zei, zet je tv aan.' Mijn hart slaat over door die krullenbol die telkens maar weer mijn kamer insluipt.

'Je moet niet zo laten schrikken' Ik ga rechtop zitten.

'Het moest.. Als je niet luistert' Hij drukt de tv aan. 'Afstandsbediening?' Mompelt hij.

Ik rijk naar het kastje op mijn nachtkastje en gooi het naar Harry, hij zet hem op het nieuws.

'Ik snap niet waarom je zomaar in mijn kamer komt om mijn tv aan te zetten en me het nieuws te laten zien'

Harry gaat naast me op het bed zitten. 'Iemand is chagrijnig' Grinnikt hij.

'Vind je het heel gek'

'We hebben het er dadelijk over, het nieuws begint zo'

'Ik haat het nieuws' Kreun ik. Harry lacht en pakt mijn arm. Hij trekt me naar zich toe.

'Harry, nee..' Zucht ik.

Hij tilt me op en zet me op zijn schoot. 'Het is belangrijk dat je het ziet' Hij geeft me een kus op mijn neus. Ik begraaf mijn gezicht in zijn nek, hij ruikt heerlijk. Ik doe mijn ogen dicht en dut bijna in..

'Dit! Dit is het! Zet hem harder!' Roept hij in mijn oor. Ik schrik weer klaarwakker en rol van zijn schoot. Hij rent naar de tv en zet hem harder. We gaan op het randje van het bed zitten en kijken aandachtig.

"Een bijzondere knokpartij in een bar. Een jongen van rond de twintig heeft daar een andere jongen in elkaar geslagen. Hij probeerde hem te vermoorden. De politie was op tijd aanwezen en schoot een paar waarschuwingschoten. Éen van die kogels ging door zijn borst, maar hij rende door! Met een onmenselijke snelheid is hij gevlucht naar het noorden. Hebben we foto's?"

"Jazeker, op deze foto zie je heel duidelijk dat het gaat om een jongen met blond haar en blauwe ogen" Een foto van Niall verschijnt in beeld.

Nee..

Ik kijk Harry geschrokken aan.

Hij loopt naar de tv en zet hem af. 'Dit is al de tweede facking keer dat we het nieuws hebben bereikt! Wat moet ik nu'

'Ik.. ik weet het niet'