Bad

Hoofdstuk 12

'Ik heb geen idee waar we een restaurant kunnen vinden' Niall draait zijn auto de afrit af.

'Rijd gewoon richting de stad, overal zijn restaurantjes' Ik draai de kachel in de auto omhoog. Ik blaas in mijn handen die branden van de kou.

'Het lijkt me vreselijk om het 's winters altijd koud te hebben'

Niall draagt een wit hemdje met tekst erop die ik niet kan lezen.

'Gaan mensen je niet raar aankijken als je in je zomerkleren de sneeuw in loopt'

'Jep, maar het is niet zo dat mensen denken. Oh, die heeft zomerkleren aan. Dat is vast een vampier' Hij grijnst en draait de auto de rotonde rond.

'Daar! Een restaurantje'

'Ik zie hem' Hij rijd de auto de parkeerplaats op en klikt zijn riem los. Hij legt zijn handen op het stuur en draait zich naar mij.

'Ik hoop dat het rustig is daar' Zegt hij terwijl hij op zijn hoofd krabt.

'Al die stemmen in je hoofd van al die mensen.'

'Het lijkt niet druk..' Hij klikt zijn riem los en stapt uit de auto. Ik doe hetzelfde en volg hem naar de deur.

'Gesloten' Zucht Niall. Hij wijst het bordje aan op de deur.

'Oh' Ik wil omdraaien. Niall grijpt mijn arm en trekt me terug.

'We gaan niet weg'

'Wat bedoel je?'

Hij legt zijn oor op de deur.

'Er zijn geen mensen binnen' Fluistert hij.

'Wat.. Wat ga je-'

Hij legt zijn vinger op zijn lippen om me te laten zwijgen. Hij grijpt de deurknop en draait hem om. Hij gaat niet open.

'Stap naar achter'

'Niall, je kunt niet zomaar-'

Met een harde klap trapt hij tegen de deur. De deur zwaait open.

'Na u' Lacht hij terwijl hij zijn hand uitsteekt.

'Niall, ik ga niet naar binnen. Dit is inbreken'

'Geen zorgen, niemand komt erachter.'

Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar binnen.

'Chinees restaurant' Zegt hij terwijl hij met zijn hand over een Chinese lamp gaat. Het enige geluid dat je hoort is het geluid van de aquarium vol met goudvissen. Dit voelt niet goed.

'Maak je nou is niet zo'n zorgen. Ik ken de eigenaar'

'En hij weet dat je..'

'Ja, of ja.. nee, maar hij kent me' zegt hij terwijl hij naar een tafel loopt. Hij schuif een stoel naar achter en wijst ernaar met zijn hoofd.

'Ik weet het niet, hoor..'

Niall zucht en duwt de stoel terug tegen de tafel. Hij loopt naar me toe. Pakt mijn arm en met een zwaai zit ik op zijn rug. Ik sla mijn armen om zijn nek. Hij begint te lopen. Ik druk mijn gezicht in zijn rug om niets te hoeven zien. Dat snelle gedoe is niets voor mij..

Hij stopt. Ik glijd van zijn rug.

'Zo beter?'

Ik open mijn ogen. We staan boven op het gebouw. Mijn bloed stroomt snel naar de puntjes van mijn tenen. Niall springt van het dak af, laat mij er alleen achter.

Net als ik zijn naam wil roepen hoor ik achter me iemand bezig. Ik draai me om. Niall legt een kleed op een plek waar bijna geen sneeuw ligt.

'Wat? We zijn niet meer in het gebouw' Grijnst hij. Hij haalt een bakje tevoorschijn. Er staan Chinese tekens op.