Bad

Hoofdstuk 39

'Dit zit er redelijk uit?' Hij parkeert de auto voor een koffietentje. Het ziet er gezellig uit, er hangen lampjes aan het dak en er staat een enorme kerstboom in de tuin.

'Ja, laten we hier naar binnen gaan' Ik glimlach naar hem en klik mijn riem los.

Ik loop achter hem aan. We gaan aan een tafeltje zitten achteraf in het café. Het is redelijk donker binnen, het enige licht komt van de kaarsjes op tafels en de lampjes boven de bar.

Een oude vrouw loopt naar ons toe. Ik bestel een thee.

'U ook iets, meneer?' Ze tikt met haar pen op haar notitieblok.

'Nee, Dankje'

'Oke dan, het komt eraan' Ze loopt weg.

'Het spijt me zo erg. Ik ben vergeten dat jij geen thee drinkt. Ik ben zo dom'

'Maak je geen zorgen, hier zitten is al een feestje'

'Wat bedoel je'

'Dat ik niet meer bij Josh hoef te wonen'

Een andere vrouw zet een thee voor mijn neus. Ik bedank haar met een glimlach.

'Je wilde niet bij josh wonen? Het was je eigen keus, toch?' Ik pak het lepeltje en roer in mijn thee.

'Neh, ik had alleen een kamer nodig'

'Wat?! Dat wist ik niet. Waarom bleef je niet gewoon bij Harry?' Ik neem een slok.

'Hij had me eruit geschopt, dankzij dat gedoe met dat meisje dat Josh vermoord had. Ik mocht het nooit zeggen, hij dreigde me te vermoorden'

'Maar nu hij dood is...'

'Kan ik het loslaten. Harry geloofd me nooit'

'Wel als ik het hem zeg'

'Waarom zou je?'

'Omdat ik zulke dingen doe voor vrienden' Leg ik uit. Ik maak het zakje suiker open en gooi het in mijn thee.

'Ben ik je vriend?' grinnikt hij. Hij schud lachend zijn hoofd.

'Ja, natuurlijk! je hebt mijn leven gered, en niet te vergeten die van Louis'

'Dat was gewoon.. Ik deed het niet voor jou'

'Natuurlijk.. Waarom geef je nooit eens iets gewoon toe. Je kan om andere geven'

'En dan nog, als je het Harry verteld. Wat verwacht je? Dat ik zomaar weer terug mag bij de groep?'

'Er is niet eens een groep meer. Alleen jullie zijn over.'

'Dat is niet helemaal waar. Max en Alex zijn er ook nog.'

'En jake ofzoiets' Ik neem een slok.

'Dood' Door zijn woorden spuug ik mijn thee terug in mijn mok. Ik zet hem neer.

Hij begint te lachen door mijn reactie.

'Hij is dood? Dat doet jullie niks?'

'Neh.'

'Oh'

Ik kijk het cafeetje rond. Het is er niet erg druk. In de andere hoek van het café zit een oud stel. Ze houden handen vast op de tafel. Ooit wil ik ook zo worden.

'Gaan we naar huis?' Vraag ik.

Een irritant deuntje vult de kamer. Zayn steekt zijn wijsvinger op om me te doen zwijgen. Hij neemt zijn mobiel op.

'Wat? Uhm.. oké, natuurlijk. We komen eraan'

'Wat is er?'

Zayn staat op en haalt zijn portemonnee uit zijn broekzak. Hij legt een briefje van 10 op tafel.

'Ik betaal zelf wel, zayn'

'Dat hoeft niet, we gaan'

Ik ga er niet tegenin, want als ik in mijn broekzak voel merk ik dat ik mijn portemonnee niet meegenomen heb.

'Wat is er dan, zayn?'

'Niks ergs, ze zijn Niall kwijt. Ik ga helpen zoeken'

'Zie je nu wel dat je om hem geeft'

Hij draait met zijn ogen en loopt naar de auto. Ik giechel in mijn vuist als ik hem achterna loop.