Voorgelogen (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 42

Hun kus werd al gauw een zoen terwijl Fleur de slaapkamer in kwam en bij het voeteneinde bleef staan.
'Zijn jullie aan kussen' giechelde ze terwijl ze het dekbed omhoog hield om er daarna onder te kruipen, zo naar boven toe, tussen haar ouders in die moesten lachen om haar gegiechel.
'He prinses' hielpen ze haar boven het dekbed uit te komen.
'Haai pappie' kroop ze tegen haar vader aan. 'Eva mama' stak ze haar handjes uit om ook met Eva te knuffelen. Lekker tussenin.
'Mag ik het haar vragen Wolfs' vroeg Eva hem. Ze voelde zich hier zo gelukkig momenteel.
Terwijl Wolfs knikte had Fleur al door dat het over haar ging.
'Of ik wil tosti, ja' knikte ze lachend.
'Nee kleine vreetzak' kietelde Eva haar in haar buik.
'Eva wil jou echte mama worden, zodat jij en de baby allebei dezelfde mama en papa hebben' legde Eva haar in kindertaal uit.
'Mij echte mama' fronste Fleur haar wenkbrauwen.
'Ja met een moeilijk woord heet dat adopteren, en dan ben jij ook mijn kindje' knikte Eva.
'Ben je dan niet meer mij nieuwe mama, maar mij echte mama' dacht ze dat het zo in elkaar zat. Die andere echte mama was tenslotte maar een beetje raar en dus wilde ze Eva wel als haar echte mama.
'Jou echte mama' knikte Eva glimlachend.
'Mag ik dan ook zeggen mama als jij bent mijn mama' keek ze Eva vragend aan.
'Dat mag je nu toch ook zeggen' streelde die haar over haar bol.
'Nu jij bent Eva mama' schudde ze haar hoofd.
'Oké' gaf Eva haar maar gelijk. 'Dan ben ik en jou mama en die van die baby' glimlachte ze naar de kleuter die helemaal enthousiast was.
'Ik krijg echte mama he papa' sprong ze dan ook bovenop haar vader.
'Ja he' leek die nogal afwezig te zijn.
'Wat is er liefje, wil je het toch niet' merkte Eva zijn verandering ook op.
'Jawel er is niks' schudde hij zijn hoofd terwijl ze aan hem zag dat er wel degelijk iets aan de hand was.
'Gaan we al naar speeltuin papa' schoot Fleur haar ineens iets te binnen dat haar vader haar gister beloofd had.
'Gaan we naar de speeltuin' reageerde Eva verheugd. Wolfs had haar dat immers niet verteld, niet dat het uitmaakte, maar het was niks voor hem.
'Ja met papa' knikte de kleuter.
'En mag Eva dan ook mee' vroeg Eva haar lachend. Er vanuit gaande dat de kleuter heel enthousiast ja zou roepen.
'Weet niet' haalde ze daar in tegen haar schouders op.
'Of ga je alleen met papa' vroeg Eva haar. Waarschijnlijk had ze de woorden van haar vader iets te letterlijk genomen en dacht ze dat ze alleen met haar vader zou gaan omdat Eva niet genoemd was.
'Fleur ga je vast televisie kijken' bemoeide Wolfs zich er ook ineens mee.
'Hier' wees ze naar de televisie die aan de muur hing.
'Nee in de woonkamer' schudde hij zijn hoofd.
'Nee' ging ze demonstratief weer tussen in liggen. Ze wilde niet alleen in de kamer televisie kijken terwijl ze hier bij haar papa en haar mama tussenin kon liggen en ze dan allebei kon knuffelen.
'Papa moet heel even met Eva praten' gooide hij het over een andere boeg.
'Nou en' bleef ze met haar armen over elkaar gewoon in bed liggen. Niet van plan de twee alleen te laten.
'Wat is er nou Wolfs' werkte het Eva op haar zenuwen. Eerst doet hij zo raar en zegt dat er niks is en nu ineens moet hij met haar praten.
'Toen ik gister met haar een broodje ging eten. Liet ik haar twee minuten alleen, terwijl een ouder echtpaar een oogje in het zijl hield omdat ik moest plassen' stak hij toch maar van wal. 'Toen ik terug kwam, zat Angelique bij haar' keek hij even opzij om haar reactie te pijlen.
'En die heb je hardhandig weg gewerkt' kon ze zo ongeveer wel invullen wat er gebeurd was.
'Ze ging zelf al' schudde hij zijn hoofd. 'Ze heeft Fleur gezegd dat zij haar mama is' lichte hij haar in over wat er was gebeurd.
'En jij hebt dat ontkend' dacht ze ook dat in te kunnen vullen.
'Ik heb het haar geprobeerd uit te leggen maar ze snapte er niks van' schudde hij wederom zijn hoofd terwijl Fleur tussen hen in van de één naar de ander keek, ze had wel door dat dit gesprek over haar ging.
'Ze bleef er maar bij dat mama een sterretje was en dat jij haar nieuwe mama was' praatte hij verder. 'Dus dacht ik misschien helpt het als ze Angelique zelf wat kan vragen zodat ze het beter begrijpt' ging hij verder.
'En nu heb je met haar afgesproken in de speeltuin' kon Eva haar oren niet geloven dat hij dit echt had gedaan.
'Ik moest toch eerlijk tegen haar zijn' knikte hij.
'Eerlijk ja, niet dat je met haar moest afspreken' schoof ze naar de andere kant van het bed.
'Maar Fleur begrijpt het niet zoals ik al voorspelt had' verdedigde hij zichzelf.
'Jij bent echt een eikel, ik dacht dat wij een gezin waren, dat wij dit samen deden' viel Eva tegen hem uit terwijl de tranen over haar wangen liepen. Ze voelde zich zo verschrikkelijk verraden door hem dat hij dit in zijn eentje had besloten.
'Dat doen we ook, jij kan er ook gewoon erbij zijn' schoof hij met Fleur tegen zich aan haar kant op.
'Blijf van me af' sloeg ze zijn hand weg. 'Ik zit hier net aan jou te vragen of ik Fleur mag adopteren om haar moeder te worden terwijl jij ondertussen met haar moeder zit af te spreken' verweet ze hem.
'Ik doe het alleen maar voor Fleur' deed hij een uiterste poging om haar te kalmeren.
'Als jij daar met haar heen gaat, dan ben ik weg' keek ze hem strak aan.
'Maar Eef, ik kan nu toch niet ineens zeggen dat ze haar niet mag zien, ik heb het haar beloofd' was hij de wanhoop nabij.
'Als je gaat dan ben ik weg, echt weg' benadrukte ze hem nogmaals.
'Eef' had hij het er duidelijk moeilijk mee.
'Aan jou de keus Wolfs, je kiest voor haar of voor mij' zat Eva inmiddels rechtovereind in bed.
'Ik kies voor jou' antwoordde hij resoluut.
'Dus dan zeg je die afspraak maar af' legde ze hem op.
'Dat kan ik toch niet maken' stribbelde hij nog altijd een beetje tegen. 'Ik wil het beste voor Fleur' deed hij nog een ultieme poging.
'Ik dacht dat wij dat waren' stapte ze uit bed terwijl ze een tas onderuit de kast trok.
'Eef niet doen' vloog ook Wolfs het bed uit. 'Blijf hier alsjeblieft' smeekte hij haar.
'Papa' huilde Fleur die alleen achter was gebleven in bed. Ze had dondersgoed door dat dit foute boel was. Zoals Eva naar papa keek en nu ze die tas had gepakt waar ze allemaal kleding in stopte. Dat was niet goed.
'Eef, we kunnen hier toch over praten' wilde hij haar kostte wat het kost hier houden terwijl hij Fleur van bed af tilde en haar probeerde te troosten. Hij had dit ook nooit moeten doen waar ze bij was, maar hij moest het Eva wel vertellen.
'Ik voel me zo verraden door jou. Je doet alles achter me rug om, zonder ook maar met mij te overleggen' verweet ze hem.
'Dat spijt me, ik dacht er gewoon niet over na, sorry' liep hij haar kant op met Fleur in zijn armen die Eva angstvallig in de gaten hield.
'Kom je lekker op tijd mee. Ga je daar heen of niet' liet ze hem de keus.
'Ik' haalde hij zijn schouders op terwijl hij de brok in zijn keel probeerde weg te slikken. Hij wilde haar niet kwijt en hij wist dat ze het meende, maar hij deed het voor zijn dochter en zij moest ook begrijpen dat hij het beste voor haar wilde.
'Nou' drong Eva aan op een antwoord.
'Laat maar' tilde ze de tas op. Het was haar wel duidelijk genoeg. 'Word vooral lekker gelukkig met elkaar' beende ze de slaapkamer uit terwijl de tranen één voor één in sneltrein vaart over haar gezicht rolde. Ze had zo gehoopt dat hij haar nu achterna zou komen en alsnog voor haar zou kiezen, maar hij kwam niet.
'Eva' gilde de kleuter het uit in de armen van haar vader die daar als versteend aan de grond genageld stond. 'Papa' huilde ze tranen met tuitte omdat hij daar maar stond terwijl Eva met een tas hun huis uitliep. Wild spartelde ze zich dan ook los om naar de voordeur te rennen waardoor Eva net naar buiten was gegaan, maar zij kreeg de deur niet open. Huilend liet ze zich tegen de deur aanzakken, weer was haar mama weggegaan, ze had ook liever moeten zijn.
'Kom prinses' was Wolfs zijn dochter gevolgd de gang in waar hij haar opraapte om haar mee te nemen naar de kamer waar hij met haar in zijn armen op de bank neerplofte terwijl ze samen alleen maar huilde omdat Eva was weggegaan.