Voorgelogen (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 43

'Kom liefje dan gaan we even aankleden' raapte hij zichzelf bij elkaar. Het had immers ook geen zin om de hele dag op de bank te blijven zitten, daarmee zou Eva tenslotte ook niet terug komen. Hij hoopte dat als haar ergste boosheid was gezakt ze terug zou komen en ze er dan samen uit konden komen. Hij had misschien ook niet zo moeten beslissen en moeten afspreken met Angelique maar zij moest hem ook begrijpen en het was nooit zijn bedoeling geweest om haar te kwetsen.
'Ik wil niet' schudde ze verdrietig haar hoofd.
'We gaan naar de speeltuin zo meteen' hielp hij haar herinneren.
'Komt Eva dan ook' keek ze hem beteuterd aan.
'Dat denk ik niet liefje' moest hij haar tot zijn grote spijt teleurstellen.
'Dan wil ik ook niet' schudde ze opnieuw haar hoofd.
'Eva is naar Marion toe' vertelde hij haar in de hoop dat ze het dan goed vond, terwijl hij alleen maar kon hopen dat ze daar heen was gegaan.
'Maar Eva heeft mijn nieuwe kleren nog helemaal niet gezien' was ze wederom beteuterd dat ze nou nog niet had kunnen laten zien wat ze allemaal gekregen had.
'Dat kan nog wel een ander keertje' ging hij er maar vanuit dat ze sowieso nog wel een keer zou komen. Het liefst voor altijd natuurlijk.
'Is Eva boos' keek ze opnieuw vragend op.
'Op papa, niet op jou' verzekerde hij haar ervan. 'Kom prinses' tilde hij haar dan maar van de bank af om haar mee te nemen naar haar slaapkamer waar hij haar kleren voor deze dag bij elkaar zocht.

'Mag op glijbaan' was ze haar bui totaal vergeten toen de speeltuin in haar vizier kwam.
'Hollen dan' gaf hij haar een zetje waarna ze het op een rennen zette.
'Papa kom' stond ze bovenop te springen.
'Doe jij maar glijden' schudde hij lachend zijn hoofd.
'Ga mij opvangen dan' riep ze terug naar beneden waarna hij neerhurkte voor de glijbaan zodat hij haar kon opvangen zodra ze naar beneden gleed.
'Fleur kijk eens daar' wees hij in de richting waar hij Angelique vandaan zag komen.
'Eva' riep de kleuter verheugd uit zonder dat ze ook nog maar gekeken had.
'Nee liefje, Eva komt niet' schudde hij treurig zijn hoofd. 'Kom je even' stak hij zijn hand naar haar uit zodat ze met hem mee zou gaan.
'Nee ik wil niet' sloeg ze haar armpjes over elkaar heen terwijl ze stokstijf stil bleef staan.
'Hee Fleur' had Angelique hun inmiddels al bereikt.
'Ga weg' schreeuwde Fleur tegen haar. 'Ik wil Eva niet jou' maakte ze haar duidelijk.
'Fleur gedraag je eens' wees Wolfs haar terecht.
'Nee, jij bent niet mij mama, ik heb al een mama' bleef ze tegen sputteren.
'Je hebt twee mama's lieverd' probeerde Wolfs haar te kalmeren. Iets dat totaal tevergeefs was want Fleur gaf geen centimeter toe.
'Niet, ik wil Eva' stampte ze boos op de grond terwijl er traantjes uit haar ogen kwamen.
'Fleur kom nou eens hier' wilde Wolfs haar oppakken waarna ze hard wegrende.
'Fleur' probeerde hij haar nogmaals terug te krijgen maar ze was de glijbaan al opgeklommen. Ze wilde helemaal niks van die mevrouw, ze wilde gewoon Eva. Die was haar mama had ze vanmorgen gezegd dus waarom moest ze met deze rare mevrouw praten.
'Sorry' voelde Wolfs zich wel schuldig omdat Fleur zich zo gedroeg. 'Ze doet normaal nooit zo' wist hij zich er geen raad mee.
'Je hebt haar tegen mij opgestookt en nu ziet ze mij als de duivel' had zij er wel een verklaring voor.
'Dat is niet waar' verweerde hij zich.
'Was ik geen boef' herinnerde ze hem aan de woorden van Fleur.
'Ik wil gewoon het beste voor haar en dat was dit blijkbaar niet, sorry' verontschuldigde hij zich nogmaals.
'Fleur, kom je naar beneden' was hij richting glijbaan gelopen om zijn dochter naar beneden te krijgen.
'Nee, ik wil niet die mevrouw' snauwde ze snikkend naar beneden.
'Dat hoeft ook niet liefje, als je komt dan gaan we naar huis' beloofde hij haar.
'Ik wil spelen' wilde ze nog niet naar huis, maar ze kwam ook niet naar beneden zolang die mevrouw daar nog was.
'Maar dan moet je niet de hele tijd daar boven blijven' probeerde hij haar naar beneden te praten.
'Als die mevrouw is weg' liet ze zich niet zo gemakkelijk om praten. Ze wilde helemaal niet met die mevrouw praten.
'Die mevrouw gaat weg, kijk maar' seinde hij Angelique dat ze weg moest gaan.
'Floris je laat me hierheen komen zodat ik met haar mag praten en nu stuur je me zo weg' was ze het er niet mee eens.
'Ze wil het niet, kan ik toch ook niks aandoen. Laat ons gewoon weer met rust' wilde hij Fleur niet meer pushen.
'Ga weg jij, stommerd' riep Fleur zelf maar naar beneden omdat die mevrouw nog steeds niet weg was. 'Ik heb Eva mama en jij bent stom' liet ze duidelijk merken hoe ze er over dacht ook al snapte ze er helemaal niet zoveel van. Die mevrouw was iets met mama, maar zij had Eva toch al als mama dus wat moest ze er dan mee en ze kende die mevrouw helemaal niet.
'Moet papa dan maar naar boven komen' duurde het Wolfs allemaal te lang.
'Vangt mij op' keek ze schuchter naar de plek waar die vrouw stond of ze veilig bij haar vader terecht kon komen.
'Nou kom op prinses' ging hij klaar staan om haar wederom op te vangen.
'Gaan we nou naar Eva' vroeg ze haar vader beteuterd nadat die haar opgevangen had en een rondje met haar zwierde.
'Eva is boos op papa prinses. Zullen we een ijsje eten' deed hij haar een ander voorstel zodat ze maar niet over Eva door bleef gaan. Hij wist het ook niet, hij kon alleen maar hopen dat ze weer naar huis kwam en dat ze er nog samen uit zouden komen. Hij zou haar in elk geval vragen om te komen omdat hij zijn excuses wilde aanbieden voor de fout die hij gemaakt had. Waarvan dat hij dacht dat het goed was voor zijn dochter was het helemaal niet. En daarmee had hij haar ongelofelijk gekwetst en dat moest hij goedmaken.