Voorgelogen (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 30

Verschillende hotels was hij langsgegaan, ergens moest ze toch te vinden zijn. Als zij hem had kunnen vinden, dan moest het hem ook lukken. Hij moest zoals Eva hem gezegd had met haar gaan praten. Kijken wat ze kwam doen, wat ze wilde. Hij moest het doen, voor Eva, als hij wilde dat ze weer thuis zou komen.
Eindelijk had hij beet al was het puur geluk omdat ze net naar buiten kwam terwijl hij naar binnen toe wilde gaan.
'Floris' was ze blij en opgelucht om hem te zien. Om het feit dat hij hier naartoe was gekomen.
'Ik moet met je praten' hield hij haar op afstand terwijl zij een poging deed hem te omhelzen of wat ze dan ook van plan was geweest.
'Oké, waar wil je dat doen' knikte ze instemmend. Eindelijk zou ze met hem kunnen praten, ze was blij dat ze hem die paar dagen rust had gegeven, dat hij even kon bijkomen van de schrik.
'Hier' knikte hij naar binnen toe waarna ze een plekje zochten in de lobby.
'Ik ben blij dat je gekomen bent' zuchtte ze zelfs opgelucht.
'Wat kom je hier doen, wat wil je' stak hij meteen maar van wal.
'Mijn leven terug, mijn gezin' glimlachte ze naar hem.
'Wij zijn geen gezin meer. Ik heb mijn leven opgepakt, ik ben gelukkig en word over drie maanden opnieuw vader' schudde hij zijn hoofd dat, dat er niet in zat.
'Maar wij hebben samen een dochter' gaf ze de hoop niet op.
'Mijn dochter heeft haar moeder twee jaar geleden verloren, ze kent je niet, en ze weet niet beter dan dat je dood bent' schudde hij wederom zijn hoofd.
'Is dat grietje je vriendin' voelde ze zich verraden.
'Die vrouw is mijn vriendin ja' legde hij de nadruk op het woord vrouw. Eva mocht dan pas twintig zijn maar ze was zeker geen grietje meer.
'Moedert zij over mijn kind' wees ze naar zichzelf.
'Fleur weet heel goed dat Eva niet haar moeder is, en ja ze kijkt tegen haar op. Zij is de vrouw die voor haar zorgt zoals een moeder dat hoort te doen' nam hij het op voor zijn Eva, die zo goed was voor zijn dochter.
'Dit was niet mijn keus' verweerde ze zich kwaad. 'Ik wil mijn dochter terug, ik ben haar moeder' sprak ze hardop uit wat ze precies wilde.
'Je krijgt Fleur niet. Ze is van mij en ze krijgt alle liefde die ze nodig heeft van twee mensen die onvoorwaardelijk van haar houden' verzette hij zich er tegen.
'Ik ben haar moeder en ik ben het beste voor haar en ik zal er alles aan doen om haar terug bij me te krijgen' liet ze zich niet uit het veld slaan. 'Een verrader, dat ben je, wij zijn nog altijd getrouwd, een gezin' maakte ze hem duidelijk.
'Jij bestaat voor de wet niet meer, dode mensen hebben nergens recht op' spuwde hij bijna vuur omdat ze maar door bleef gaan. 'En geloof me, je kunt beter bij Fleur uit de buurt blijven, als ik je ook maar één keer in haar buurt zie' dreigde hij haar terwijl hij zijn zin niet eens afmaakte. Hij hoopte dat de dreiging zo duidelijk genoeg was.
'Jij hoort bij mij en ik hoor bij jou en bij Fleur. Wij zijn een gezin, ik kan je toch ook nog een kindje geven' was ze duidelijk van mening dat, dat zijn probleem was.
'Dat dacht ik ook altijd, ik dacht dat ik nooit meer zoiets voor een vrouw kon voelen dan wat ik voor jou voelde. En twee jaar lang heb ik om je gerouwd, zag ik het leven niet meer zitten. Maar nu, nu ben ik weer gelukkig en misschien niet zoals toen, anders, maar wel gelukkig en ik hou van Eva en zij draagt mijn kindje waar ik voor wil zorgen zoals ik ook voor Fleur zorg dus laat ons gewoon met rust' benadrukte Wolfs haar dat het geen zin meer zal hebben. 'Ik zal er alles aan doen om te zorgen dat je bij Fleur uit de buurt blijft, alles' verzekerde hij haar ervan.
'Maar waarom, we kunnen toch ook weer gelukkig worden met z'n drieën. Fleurtje heeft toch ook recht op haar moeder zoals zij ook haar vader heeft. Dit kun je ons kind toch niet aandoen, ze is net zo goed van mij' gooide ze het over een andere boeg. De kijk nou eens hoe zielig ik ben boeg.
'Hou op' riep hij dan ook uit omdat ze hem gek maakte. 'Ik wil mijn leven zoals het nu is, ik wil die ellende niet meer' sloeg hij zijn armen over elkaar heen.
'Ik hou van jou Floris en ik weet dat je ook van mij houd, waarom heb je anders om me gerouwd' wist ze gewoon dat ze een gevoelige snaar bij hem raakte.
'Dat heb ik ook niet ontkend, maar nu is alles anders' schudde hij zijn hoofd. 'Ik ben gelukkig en ik wil dit gezin dat ik nu heb' maakte hij haar nogmaals duidelijk. 'Dus ga gewoon weer weg' probeerde hij zo afstandelijk mogelijk te doen. Hij wist niet eens of dit wel goed was. Hij dacht zelfs dat ze misschien wel gelijk had om Fleur. Dat zij ook recht op haar had en dat zij als haar moeder het beste voor haar zou zijn, maar hij deed het voor Eva. Zij hield onvoorwaardelijk van Fleur alsof het haar eigen dochter was en hij hield van haar dus had Fleur niet nog haar biologische moeder nodig.
'Dat kan je niet van me vragen Floris' schudde ze haar hoofd. 'Ik heb net zoveel recht op haar als jij, en veel meer recht dan die... die..' Hakkelde ze gefrustreerd over haar woorden.
'Ja dan die wie' lokte hij een reactie bij haar uit terwijl hij zo ook wel wist dat ze op Eva doelde.
'Die slet van je die vast uit is op je geld. Het is mijn dochter en niet die van haar. Laat haar lekker moederen over dat kind in haar buik maar niet over mijn Fleurtje' gaf ze hem wat hij wilde.
'Eva is geen slet en ze is een hele goeie moeder voor Fleur' nam hij het op voor zijn vriendin. 'Wij voedde Fleur op en wij zijn een gezin dus laat ons met rust' was het laatste wat hij haar nog te zeggen had voordat hij zich omdraaide en de lobby uitliep voordat hij er spijt van zou krijgen. Niet omdat hij verder met haar zou willen, dat nooit, ze had zijn Eva uitgemaakt voor een slet en hij hield van haar, van haar en hun gezin. Maar hij was bang dat hij de verkeerde keuze maakte terwijl hij alleen maar het beste wilde voor zijn dochter.