Voorgelogen (flikken maastricht story)

Hoofstuk 21

Hij had al helemaal uitgedacht hoe hij zijn dochter ging vertellen dat Eva bij hun zou komen wonen. Zoals hij dan ook opgedragen had hingen ze samen onderuit gezakt op de bank te wachten op Fleur die hij geroepen had voor het ontbijt. Ze had heerlijk in haar kamer zitten spelen met haar speelgoed.
'Gaan eten' kwam ze dan ook afwachtend de kamer in. 'Evaa' waarna ze zich bovenop haar grote vriendin stortte.
'He schatje' knuffelde Eva haar terwijl ze haar verder op schoot trok.
'Krijgt papa ook nog een knuffel' vond Wolfs dat hij niet genoeg aandacht kreeg.
'Ahw pappie' liet ze zich naar achter vallen zodat ze met haar hoofd bij haar vader op schoot lag.
'Dat is beter he prinses' kuste hij haar beide wangen.
'Ga jij de tafel dekken, dan gaat papa eitjes bakken' stelde Wolfs haar voor.
'Oké' sprong ze overeind van de bank.
'Fleur wacht eens' hield hij haar tegen voor ze naar de keuken kon rennen.
'Wat is' staakte ze haar ren poging voordat ze op haar kop zou krijgen dat ze niet mocht rennen binnen.
'Voor drie he. Kan je dat' keek haar vader haar vragend aan.
'Ja één, twee, drie' telde ze op haar vingers.
'Altijd he, vanaf vandaag zijn we altijd met drie. Altijd Fleur, altijd papa en ook altijd Eva' somde hij op.
'Altijd' keek ze verrast naar Eva.
'Altijd' knikte die instemmend.
'Eva komt bij ons wonen. Vind je dat leuk' vroeg Wolfs haar.
'Jaaa' brulde ze terwijl ze enthousiast op en neer sprong. 'Jij gaat niet meer weg' vroeg ze toch nog even of ze het goed begrepen had.
'Eva gaat nooit meer weg' beloofde ze haar terwijl ze haar armen spreiden om opnieuw te knuffelen met de enthousiaste kleuter.
'Kan jij dan ook brengen mij naar school, en zwemles' ratelde ze door.
'Dat komt allemaal goed he prinses' spreidde ook Wolfs zijn armen om zijn twee meisjes te knuffelen.
'Word jij dan mij mama' keek de kleuter hoopvol naar Eva. 'Ik wil ook zo graag een mama' pruilde ze voordat Eva er iets tegen in had kunnen brengen. Niet wetend wat ze met deze situatie aan moest keek ze Wolfs aan die ook geen antwoord had. 'Of vind je mij niet lief' begon ze al te huilen toen het antwoord haar te lang duurde.
'Ik vind jou wel lief' reageerde Eva dan ook meteen. Ze wilde het meisje niet zo verdrietig zien maar hoe kom ze haar uitleggen dat ze niet haar mama was. Hoe graag ze dat ook wilde zijn.
'Luister eens Fleur' had Wolfs al zijn moed bij elkaar geraapt om het er over te hebben met zijn dochter, hoeveel pijn het hem ook deed. Liever sprak hij er niet over maar Fleur had het recht erop om het te weten waar haar mama was.
'Eva houd heel veel van jou, net als papa. En Eva wil ook heel graag voor jou zorgen zoals mama's dat ook doen, maar Eva is niet jou mama he, jou mama is een sterretje' sprak hij de woorden voor het eerst in jaren weer uit zoals hij het haar twee jaar geleden ook geprobeerd had uit te leggen.
'Is mij mama dood' vroeg ze haar vader alsof ze hem niet geloofde.
'Mama heeft een ongeluk gehad toen jij nog maar drie jaar oud was' knikte Wolfs dat het waar was. 'En daarom is mama nu een ster aan de hemel en als jij wat groter bent dan gaat papa jou alles over mama vertellen' beloofde hij haar.
'Maar Eva zal net zoveel van jou houden echt waar' verzekerde hij ervan.
'Ben je dan mij nieuwe mama. Sam heeft ook een nieuwe mama en papa. Ik wil ook zo graag een nieuwe mama' had ze de hoop nog niet opgegeven.
Wolfs knikte naar Eva dat hij er geen problemen mee had als zij het ook wilde. Hij had haar nu in elk geval wel verteld dat ze wel een mama had gehad.
'Ik ben ook jou nieuwe mama' veegde ze haar eigen tranen weg waarna ze het meisje stevig vast hield. Het deed haar zoveel verdriet dat het meisje er zo verdrietig onder was en ze zou er alles aan doen om dat leed te verzachtte. Ze plantte dan ook een kus op de betraande wangen van het meisje waarna ze ook haar traantjes wegveegde.
'Kom gaan we samen de tafel dekken' nam ze de kleuter mee naar de keuken. Tijd om weer verder te gaan, om weer te lachen en weer plezier te maken.

'Gaan we straks iets leuks doen met z'n drieën. Om te vieren dat Eva hier komt wonen' stelde Wolfs voor nadat hij aan tafel bijgeschoven was waar ze met elkaar genoten van het ontbijt.
'Ja zwemmen' had Fleur al een antwoord klaar.
'Je moet morgen toch al zwemmen' fronste Wolfs zijn wenkbrauwen.
'Ik wil met jou zwemmen papa en met Eva ook' knikte ze om hem te overtuigen. 'Kan ik heel goed oefenen' deed ze er nog een schepje bovenop. Ze wist precies hoe ze het voor elkaar moest krijgen.
'Alleen als Eva dat ook goed vind' gaf hij haar uiteindelijk haar zin.
'Tuurlijk. Maar Eva moet dan wel eerst haar bikini thuis halen' stemde ze lachend toe.
'Maar jou huis is toch hier nu' begreep de kleuter het niet.
'Klopt, maar Eva haar spullen moeten nog wel hierheen' legde ze haar uit.
'Heb je veel spullen die verhuisd moeten worden' haakte Wolfs er meteen op in.
'Wat kleding en wat kleine spulletjes denk ik' schudde Eva haar hoofd. 'De rest boeit me allemaal niet' haalde ze haar schouders erbij op. Ze had het vanuit een kringloopwinkel en hechtte er totaal geen waarde aan.
'Heb je niet een mooie bank ofzo die je graag mee wil nemen. Ik ben eigenlijk nooit bij jou thuis geweest' schaamde hij zich eigenlijk best wel nu hij er zo over nadacht.
'Nee' lachte Eva. 'Alles is van de kringloop' gaf ze dan ook toe. 'En ik kwam veel liever hier, bij jullie. Mijn huis is niks' stelde ze hem gerust dat het niet erg was. Ze zou zich toch alleen maar schamen voor haar huis tegenover het zijne.
'Dan gaan we eerst langs Eva haar huis. Kan je gelijk belangrijke spullen meenemen en dan gaan we daarna zwemmen. Dan regelen we de rest van de week wel' stelde Wolfs voor hoe ze het zouden aanpakken.
'Ik vind het prima' stemde Eva er mee in waarna ze begon met het opruimen van de tafel terwijl Wolfs en Fleur hun zwemkleding gingen halen en een tas begonnen in te pakken zodat ze allemaal tegelijk klaar zouden zijn en ze dan konden vertrekken op weg naar een middagje zwemmen.