Love, The Second Time Around

Chapter 38: Make It All Okay

Chapter 38: Make It All Okay

WHAT... JUST HAPPENED?

Tulala si Monic matapos umakyat nang umiiyak si Alannah. Maging ang mag-inang kasama niya ay natulala rin sa mga nangyari.

"Ma," si Marky ang unang nagsalita, ang boses ay may bahid pa rin ng galit. "Anong nangyari kay Alannah? Bakit... Bakit nagsalita siya nang ganon?"

"Hi... Hindi ko alam." Sagot ni Malou na mukhang napaisip at pilit na may inaalala.

Tumayo na si Marky at hinarap si Monic. Sa pagtama ng paningin nila ay may tumulong luha mula sa mga mata niya na agad-agad niyang pinunasan gamit ang sariling mga kamay. Ang sakit kaya para sa kanya ng mga salitang narinig mula sa anak nito. Alam naman niyang hindi iyon sinasadya ng bata at paniguradong nasulsulan lamang ng ina but heck, it really hurt her. Never niya 'yong inasahan eh dahil ang alam niya ay okay na okay ang relasyon nila. Tapos, ganon?

"Nix," kumalma na ang boses ni Marky. Kasabay no'n ay ang paglapit nito sa kanya at ang pag-ako sa pagpupunas ng mga luha niya. "Sorry sa inasta ng anak ko. Hindi bale, kakausapin ko siya at pagsasabihan."

Biglang nagkaroon ng panggigil sa boses ng binata na ikinabahala ni Monic. Bumitaw na ito sa kanya at humakbang para sundan ang anak.

"No," hinawakan ni Monic ang mga kamay nito para pigilan ito. "Puwede bang... Puwedeng ako na lang ang kumausap sa kanya?"

"Pero baka sigawan ka lang niya ulit." Mukhang isipin pa lang ni Marky ang bagay na iyon ay nagagalit na agad ito. He was too much frustrated of the situation that he couldn't control his anger. Kaya ayaw na muna ni Monic na kausapin nito si Alannah eh. Baka sigawan lang din nito ulit ang anak na maaaring magpalala sa maling pagkakaintindi ng bata sa mga nangyayari.

"Hindi na 'yon... I can handle her, so please let me." Right, she could do it so. Sa pagkakakilala niya kay Alannah noong nag-aaral pa ito sa nursery school nila ay alam na niya ang kanyang kailangang gawin sa sitwasyon nilang iyon.

Saglit siyang tinitigan ni Marky, as if tinitignan pa nito kung okay na siya at kaya na nga niyang kausapin si Alannah.

"Please?" Pakiusap niya ulit dito.

"Okay..." Finally, Marky gave in. "Sige, ikaw na ang kumausap sa kanya..."

Nakangiting tumayo si Monic, squeezing his hands.

"Thank you, Marky. Don't worry. It's gonna be fine."

Nginitian na rin siya nito, still with worry though. Kaya pinisil muli ni Monic ang mga kamay nito, bago bumitaw at sinundan si Alannah.

***

SINUNDAN NG TINGIN ni Marky ang pag-akyat ng kanyang nobya sa ikalawang palapag ng pamamahay nila ng kanyang ina. Natatakot siya sa maaring maging asal muli ng kanyang anak dito. Nasaktan na ito kanina, at ayaw niyang maulit iyon. Wala naman itong ginagawang mali eh, at wala namang katotohanan ang mga sinabi ng anak niya. Monic didn't deserve such treatment from the kid.

Pero... pinagkakatiwalaan niya si Monic sa plano nitong makipag-usap kay Alannah. Kung sa pag-handle lang ng mga bata, may mas karanasan ito. She really could do it. Naniniwala siya roon--at nananalig.

"I-I hate you, Daddy!"

Bahagyang humupa ang galit na kanyang nararamdaman at unti-unting nangibabaw ang sakit mula sa sinigaw sa kanya ng kanyang anak. Sa mga ginagawa niya para rito bilang isang ama, makakatanggap siya bigla ng ganung mga salita mula rito? Pero naiintindihan naman niya. Bata pa si Alannah at madaling maniwala sa mga bagay na sinasabi ng kahit na sino, lalo na ng mga taong malapit dito--gaya na lang ng ina nito.