ထယ်ယောင်းတို့တွေအရမ်းအဆင်ပြေချောမွေ့နေပြီးနောက်
သခင်လတ်တစ်ယောက်သူသွားမှဖြစ်မယ့်အဖွဲ့စည်းအခြေနေကဖန်တီးလာတော့ ခရီးထွက်ဖို့စတင်ရပြီ~
"အစစအရာရာကရုစိုက်နော်အစ်ကိုလေး~"
"အင်းပါ မင်းရောဘဲ~"
"ကျွန်တော်ကအဲ့လောက်မဟုတ်ဘူး အစ်ကိုလေးကပိုဆိုးတယ် အသက်နဲ့ရင်းရမယ့်ကိစ္စ~"
"အေးပါကွာ ကရုစိုက်ပါ့မယ်~"
သခင်လတ်ကအားလုံးပြင်ဆင်ပြီးတာနဲ့
ထွက်သွားဖို့အတွက်သက်ပြင်းချကာ
အနောက်ဆောင်ဘက်ဦးတည်လိုက်တယ်။
"ဦးဦးလာတယ် သားရေ~"
"မံ..မမ်~"
"ဟဟ..ဦးဦးကိုမြင်တာနဲ့မုန့်ဘဲတောင်းနေပါလား..မွ~"
"ခိခိ...ခိ..မံမံ~"
"ပါပါတယ်ဗျာ ဟော့ဒီမှာပါ~"
taekookလေးကိုသူ့သားလေးလိုသဘောထားပြုမူတဲ့
သခင်လတ်ကအခုလိုခွဲရတော့မယ်ဆိုတော့
ရင်ထဲမှာအောင့်သက်ကာမျက်ရည်ကိုဝဲလို့~
"တစ်ခုခုဖြစ်လို့လားသခင်လေး~"
"အာ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကိုယ်ခရီးထွက်ရတော့မယ်~"
"ဟုတ်လား ကောင်းကောင်းသွားပါ~"
"အင်း သားသားလေးကိုတော့လွမ်းနေတော့မှာဘဲ~"
"ပြန်လာရင် ပြန်တွေ့ရမှာပေါ့~"
"ဒီတစ်ခေါက်ကကြာမှာ အနည်းဆုံး မကြာဘူးဆိုရင်တောင်တစ်နှစ်လောက်ကကြာမှာ~"
"အော်~"
"အဲ့အချိန်ဆိုtaekookလေးကိုယ့်ကိုမေ့လောက်ရောပေါ့~"
"စိတ်မပူပါနဲ့ မေ့သွားလဲပြန်ပြောပြလို့ရတာဘဲလေ~"
သခင်လတ်တစ်ယောက်ဂျောင်ကုတို့သားအဖနဲ့
နှုတ်ဆက်စကားအကြာကြီးပြောကာ
အိမ်ထဲကနေစတင်ထွက်ခွာတော့မျက်ဝန်းမှာမျက်ရည်တွေနဲ့~
*ဒီခရီးမှာကိုယ်သေသွားခဲ့လို့ နောင်ဘဝဆိုတာရှိခဲ့ရင်
မင်းအချစ်ကိုရတဲ့သူမဟုတ်ရင်တောင်မင်းအနားမှာနေရပြီး
မင်းကိုကာကွယ်ပေးခွင့်ရတဲ့သူဖြစ်ချင်တယ်ဂျောင်ကုရယ်~*
ESTÁS LEYENDO
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanficဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
