ထယ်ယောင်းကသူ့ဒဏ်ရာတွေကိုသန့်ရှင်းပေးဖို့နဲ့ဆေးထည့်ပေးဖို့ကိုဂျောင်ကုကိုဘဲခိုင်းတာမို့
ဂျောင်ကုမှာအိမ်တော်နဲ့အနောက်ဆောင်ကူးလူးနေရတာအမော~
"အားလုံးနီးပါးပျောက်သွားပြီမောင်~"
"ဟုတ်တယ် အစ်ကိုအသေးလေးယူလာတဲ့ဆေးက
အရမ်းကောင်းလို့လေ~"
"အဲ့ဆေးကအဖွားဖော်စပ်ထားတာလေ~"
"အစ်ကိုအသေးလေးရဲ့အဖွားကတကယ်တော်တယ်~"
"ဟုတ်တယ် ဒါနဲ့လေမောင်
အစ်ကိုအဖွားဆီသွားလိုက်ဦးမယ်နော်
ပြီးရင်ပြန်လာခဲ့မယ်~"
"အဲ့တာဆို ဒီညဒီမှာအိပ်လိုက် အဖွားဆီမှာတစ်ခါတည်းခွင့်တောင်းခဲ့တော့~"
"အွန်းပါ ခွင့်တောင်းခဲ့လိုက်မယ်~"
ဂျောင်ကုကလဲထယ်ယောင်းနဲ့အတူအိပ်ချင်နေသူမို့
ထယ်ယောင်းစကားကို
လုံးဝငြင်းဆိုမနေဘဲချက်ချင်းသူ့အဖွားဆီသွားပြီးခွင့်တောင်းလေပြီ~
"အဖွား ကျွန်တော်ဒီညသခင်ငယ်လေးဆီသွားအိပ်မှာနော်
ကျွန်တော့်ကိုမတားနဲ့~"
"တားရင်လဲရမှာပါ့မဟုတ်တာ သွားအိပ်~"
"ဟဲဟဲ~အဲ့တာဆိုသွားတော့မယ်နော်အဖွား
စောစောအိပ်~"
"အေးပါ ကောင်းကောင်းသွားဦး~"
"Nae~"
တစ်ပျော်တစ်ပါးနဲ့ဂျောင်ကုတစ်ယောက်
ထယ်ယောင်းဆီပြန်သွားရာ အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းမှာ
သခင်လတ်နဲ့တွေ့ပြီမို့ပြုံးနေတဲ့မျက်နှာလေးမဲ့သွားရပြီ~
"အငယ်လေးဆီသွားမလို့လား~"
"ဟုတ်ပါတယ်သခင်လေး~"
"အငယ်လေးကိုအရမ်းသဘောကျတာဘဲလား~"
"စကားကိုဆင်ခြင်ပြောပါသခင်လတ်
ဒီမှာတစ်ခြားလူတွေရှိနေတယ်လေ~"
"ရှိနေရင်တောင်ဘယ်သူကနားထောင်ရဲမှာလဲ~"
"မထင်နဲ့သူတို့အကုန်ကြားတယ် ကျွန်တော်က
သခင်လတ်နဲ့သခင်ငယ်လေးရဲ့သိက္ခာအတွက်ပြောတာပါ
ကျွန်တော်ကအရေးမကြီးဘူး~"
"အားလုံးထွက်သွားကြစမ်း!"
ရုတ်တရက်သခင်လတ်ရဲ့အော်သံကြောင့်
ဂျောင်ကုတောင်လန့်သွားရပြီးတစ်ခြားအစေခံတွေအကုန်
ထွက်သွားကြလေရဲ့~
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
