ထယ်ယောင်းရဲ့မင်္ဂလာပွဲအပြင်အဆင်စတဲ့နေ့မှာ
ဘယ်သူမှအားအားမနေရဘဲအရှေ့အိမ်တော်မှာ
အလုပ်လုပ်နေကြပြီးဂျောင်ကုကတော့
သူ့ရဲ့အခန်းလေးထဲမှာဘဲတစ်ယောက်တည်းငိုလျှက်~
"တကယ်ကို ဒီအချိန်ရောက်လာခဲ့ပြီဘဲ
ရင်တွေနာလိုက်တာမောင်ရယ်~"
"အကိုဂျောင်ကု ဒီမှာမုန့်တွေ အဖွားပေးခိုင်းလိုက်တာ
စားလိုက်ဦးနော်~"
"အင်းပါ~"
အစေခံကလေးတစ်ယောက်လာပို့ပေးသွားတဲ့မုန့်က
အရင်ကထယ်ယောင်းသူ့ကိုလာကျွေးတတ်တဲ့cookieမုန့်လေးမို့မျက်ရည်တွေနဲ့တစ်ခုယူကာတစ်ကိုက်ကိုက်လိုက်တဲ့ဂျောင်ကု~
"မောင်ပေးတာမဟုတ်လို့လားမသိဘူး
စားမကောင်းလိုက်တာ~"
တစ်ကိုက်ကိုက်ထားပြီးသားkookieလေးကို
ကုန်အောင်စားဖို့ကြိုးစားဘေမဲ့ ဝမ်းနည်းစိတ်ကကြီးစိုးနေတာမို့ဘယ်လိုမှစားလို့မဝင်~
"အင်း~~"
ဘယ်အချိန်ကတည်းကအိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိအိပ်ပျော်သွားတဲ့ဂျောင်ကုက သူ့ဗိုက်မှာယားကျိကျိဖြစ်နေတာကြောင့်
နိုးလာတော့မိုးမှောင်နေပြီဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ခပ်စူစူဗိုက်လေးကိုနမ်းနေသူကထယ်ယောင်း~
"အိပ်မက်မက်နေတာလား မဟုတ်ပါဘူး
မောင် ဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ~"
"နိုးပြီလား မောင်ရောက်နေတာကြာပြီအစ်ကိုအသေးလေးရဲ့~"
"ဒါ? အရက်နံ့~"
အရက်နံ့တွေမွန်ထူကာ သူ့ကိုအုပ်မိုးလာတဲ့ထယ်ယောင်းက
လူမှန်းသူမှန်းမသိအောင်မူးကွဲနေပြီလေ~
"အရက်တွေဘယ်လောက်တောင်သောက်ထားတာလဲ~"
"နည်းနည်းပါအစ်ကိုအသေးလေးရဲ့...ပြွတ်စ်~"
"အွန်း...ပြွတ်စ်...မဖြစ်ဘူးဖယ်ပါသခင်ငယ်လေး~"
"မကြိုက်ဘူး အဲ့လိုမခေါ်နဲ့ မောင်လို့ဘဲခေါ်~"
"မဟုတ်ဘူး မောင်ကမင်္ဂလာဆောင်..အွတ်~"
"ပြွတ်စ်...အွန်း...ပြွတ်စ်~"
စကားကိုဆုံးအောင်ပြောခွင့်မပြုဘဲ
သူ့နှုတ်ခမ်းကိုအတင်းနမ်းကာကြိုးဖြည်ထားပြီးသား
သူ့အင်္ကျီကိုအတင်းဆွဲချွတ်တဲ့ထယ်ယောင်းကို
ဂျောင်ကုဘယ်လိုမှတားမရ~
ESTÀS LLEGINT
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
