"ျဗန္း !"
"ျဗန္း !"
"ျဗန္း !"
ေက်ာျပင္ဆီသို႔ ခါးပတ္ႏွင့္ လိွမ့္ပိန္႔လို႔
အရိုက္ခံေနရသူ၏ ျမင္ကြင္းမွာ ျမင္ရသူအဖို႔စိတ္မခ်မ္းသာစရာေကာင္းသေလာက္ ခံရသူမွာေအာ္ပင္မေအာ္ႏိုင္ရွာ။
လူၾကားထဲ ေလးဘက္ေထာက္လို႔
တိရိစၧာန္တစ္ေကာင္လိုပင္ျပဳမႈခိုင္းကာ အေပၚ
မွ ခါးပတ္ႏွင့္လြဲရိုက္ေနသူဟာ ဝမ္ရိေပၚပါပင္။
ဝမ္ရိေပၚ၏ အမုန္းအားခံရလ်ွင္ ေသသြားတာထက္ပင္ ပိုလို႔ဆိုးဝါးပါ၏။
အရိုက္ခံေနရသူဟာ ေကာယြီအယ္ပါပင္။
အေစခံတို႔ၾကား ေလးဘက္ေထာက္လို႔ ပါးစပ္တြင္
လည္း အဝတ္စႏွင့္ပိတ္ဆို႔ခံထားရတာေၾကာင့္ အသည္းခိုက္ေအာင္နာက်င္ေနလဲသူ႔မွာမေအာ္ႏိုင္ရွာ။ဒီအိမ္ကို သူ႔ကို ထမင္းစားဖိတ္လို႔ သူလာခဲ့တာျဖစ္ေပမဲ့ တကယ္အေကြၽးလာတာဟာ စားေသာက္ဖြယ္ရာတို႔နဲ႔ေတာ့မဟုတ္ ႏိွပ္စက္မႈ မ်ိဳးစံုတို႔နဲ႔သာ ။အခုေတာင္ သူ႔ကိုအီက်ႌတို႔ ခြၽတ္ခိုင္းလို႔ အတြင္းခံတစ္ထည္နဲ႔သာ လူၾကားထဲဒူးေကာ လက္ေကာ
ေထာက္ခိုင္းထား၏။ဝမ္ရိေပၚရဲ့ ဥပေဒဟာ ဝမ္ရိေပၚအိမ္အတြင္းမွာပင္။တရားတာေတြ မတရားတာေတြ ထိုသူမသိ။
ေကာယြီအယ္မွာ ေျပးေပါက္မရိွ။သူေျပးထြက္ဖို႔လုပ္ရင္လဲ သူ႔အေစခံေတြက ေရ႔ွကေနဝိုင္းကာထားပါ၏။ထိုအေစခံအားလံုးတို႔ သူ႔ဆီကိုခါးပတ္ကိုယ္စီကိုင္ၿပီးဝင္လာကာမွ သူေသေတာ့မည္ဆိုတာ ေကာယြီအယ္သိလိုက္ပါ၏။သူမေသခ်င္ေသးပါ။ဒါေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚ စိတ္တိုင္းၾက သူလူၾကားထဲ ဒူးေထာက္လို႔ အရိုက္ခံေနရျခင္းသာ။
"ျဗန္း ! ျဗန္း ! ျဗန္း ! ျဗန္း ! "
"ျဗန္း! ျဗန္း! ျဗန္း! ျဗန္း !"
"Shit*"
ဝမ္ရိေပၚ ရိုက္ေနတာကို ရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ၾကမ္းျပင္မွာ ေလးဘက္ေထာက္ေနသူလည္း ေအာက္ဆီသို႔ေခါင္းဆိုက္ကာက်သြား၏။
"ဘုန္း !"
လက္ထဲမွ ခါးပတ္အား လြတ္ျပစ္လို႔
လဲက်ေနသူအား ထန္ကာကန္ေက်ာက္လိုက္၏။
"ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္!
ဝမ္ဝမ္! ! ငါ! ! ငါမွားသြားပါတယ္! ! "
သူ႔ကို လက္အုပ္ေလးခ်ီကာ ေျပာလာသူကို ဝမ္ရိေပၚ စူးရဲစြာနဲ႔ျပန္ဆိုက္ၾကည့္ေန၏။
