ဒီေန့ေတာ့ ခြင့္တင္ထားတာလည္း ျပည့္ၿပီမို႔ေရွာင္က်န္႔ အလုပ္သို႔သာလာခဲ့လိုက္ပါသည္။သူဖ်ားတာအရွင္းႀကီး မေပ်ာက္ေသးဘူးဆိုေပမဲ့လည္းဒီထက္ခြင့္ထပ္ယူျပန္ရင္လဲ မေကာင္းတာမို႔ ေရွာင္က်န္႔ အလုပ္သို႔သာ လာခဲ့လိုက္ပါ၏။
"မဂၤလာပါ ေရွာင္ေကာ"
ေရွာင္က်န္႔ ကုမၸဏီထဲကို ဝင္ဝင္ျခင္းပဲ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ေနသည့္ ကေလးတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ သူေခါင္းေလးျပန္ၫႊတ္ျပလိုက္ပါ၏။ဒီဇိုင္နာ ေကာယြီအယ္ရဲ့ လက္ေထာက္ဆိုတဲ့ ဂုဒ္ပုဒ္ကလည္း ဒီကုမၸဏီမွာ အရမ္းႀကီး နိမ့္က်ၿပီးေတာ့ ေသး
ငယ္မေနပါ။
သူထက္ရာထူးအဆင့္နိမ့္သည့္ လူတစ္ခ်ိဳ႕ ႏႈတ္ဆက္တာကိုလက္ခံၿပီးသည္ႏွင့္ ေရွာင္က်န္႔
စာေရးမေလး ရြဲလီ ဆီမွာသူရံုးတက္ေၾကာင္း လက္ မွတ္သြားထိုးလိုက္ပါ၏။ထို႔ေနာက္ သူ႔အလုပ္စားပြဲ
ရိွရာဆီသို႔ ေရွာင္က်န္႔မွာသြားကာ ထိုင္လိုက္ပါ၏။
ပံုမွန္ရံုးတက္ခ်ိန္ထက္ သူေစာေစာေရာက္ေနတာမလို႔ ကုမၸဏီမွာ လူစံုတက္စံုပင္မရိွေသးပါ။
ေရွာင္က်န္႔ လုပ္လက္စ အေႂကြးေဟာင္းစာရင္းအခ်ိဳ႕ကို ျဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ဗိုက္ထဲ
မွဆာဆာေလာင္ေလာင္ရိွလာသည္မို႔ ေဆးနဲ႔ ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္ေသာက္ဖို႔ရာ သူထ
လာလိုက္ပါ၏။
အဖ်ားရိွန္ေၾကာင့္ ေခါင္းထဲမွာသိပ္
ၿပီးေတာ့ မၾကည္လင္ေသးေပမဲ့လည္း ေဆးေသာက္ရင္ သက္သာသြားမွာပါလို႔ေတြးရင္း
ေရွာင္က်န္႔ သူကိုယ္တိုင္ေဖ်ာ္လာသည့္ ေကာ္ဖီ
ပူပူေလးအားမႈတ္ကာေသာက္လိုက္မိ၏။အိမ္မွာ
သားျဖစ္သူ ေရွာင္ယန္တားေနသည့္ၾကားမွ သူ
အလုပ္ကို အတင္းထြက္လာခဲ့တာဆိုေတာ့ ဗိုက္
ထဲမွာလည္း အစာမရိွေသးသည္အျပင္ ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္နဲ႔မုန္႔တစ္ခုခုကိုစားၿပီးေတာ့သာ
သူေဆးေသာက္မည္ဟု ေရွာင္က်န္႔ေတြးလိုက္မိပါ၏။
"ေရွာင္ေကာ ဒုဥကၠထရွာေနပါတယ္"
"အခုခ်က္ျခင္းတဲ့ "
စာေရးမေလး ရြဲလီ အေျပးေလး
လာေျပာသည္ႏွင့္ ေရွာင္က်န္႔မွာ စားလက္စမုန္႔
ႏွင့္ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီခြက္ေလးအား ခ်ကာ
CEO ရံုးခန္းရိွရာဆီသို႔ထြက္လာခဲ့ပါ၏။ကုမၸဏီမွာ ရာထူးအႀကီးဆံုးက CEOၿပီးရင္ ဒုဥကၠထဆိုေပ
မဲ့ ဒီကုမၸဏီမွာေတာ့ ဒုဥကၠဆိုေသာလူဟာ အဓိက
အက်ဆံုးလူပင္။
