ႀကီးမားေသာ စံအိမ္အတြင္းက တန္ဖိုးႀကီး
နာရီတစ္ခု၏ အသံ....
"ခ်ပ္ ! " "ခ်ပ္ ! "
တိုင္ကပ္နာရီမွ တခ်ပ္ခ်ပ္ ေရႊ့လ်ားမႈနဲ႔အ
တူ တစ္စံုတစ္ၪီးဟာလည္း သူ႔မ်က္လံုးတို႔အား
ဖြင့္ကာၾကည့္လိုက္ပါ၏။သူဘယ္ကိုမ်ားေရာက္ေနတာလဲ။
ႀကီးမားတဲ့ မ်က္ႏွာက်က္နဲ႔ ခမ္းနားလြန္းတဲ့ အခန္းအနား အျပင္အဆင္တို႔ေၾကာင့္ သူ႔အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္ထဲမွာ ေရာက္ေနတာေတာ့ သိလိုက္ပါ၏။
သူသည္ ေရွာင္က်န္႔ ။
ေရွာင္က်န္႔ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္ ပါ၏။ထို႔ေနာက္ သူကုတင္ေပၚမွ လွမ္းၾကည့္
ရင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရိွေနသည့္ ပိတ္စအျဖဴ
အုပ္ထားသည့္ ပန္ခ်ီကားခ်ပ္လို အရာေတြဆီ
သို႔သြားလိုက္ပါ၏။
သို႔ေသာ္ ထိုအရာေတြထက္က ပိတ္စအျဖဴေလးအား သူလွမ္းမကိုင္မိပါ။သူ ေခါင္းထဲကို
တိုးဝင္လာသည္က ရံုးခန္းထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွ
အေၾကာင္းေတြကိုပင္။ေရွာင္က်န္႔ သူအဖမ္းခံလိုက္
ရၿပီမွန္း သိလိုက္ပါ၏။သူ အိမ္ျပန္ဖို႔ လို႔အပ္ပါ သည္။ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ အခန္းတံခါးေလးဆီသို႔ သူလက္လွမ္းလိုက္မိ၏။အခန္းတံခါးမွာ ေလာ့ခ္ခ်မထားပါ။
အခန္းတံခါးအား သူတြန္းကာ ဖြင့္လိုက္ပါ၏။လြတ္လမ္းသည္ သူ႔အားဆီးႀကိဳ
မေနပါ။သူအခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ တျပန္႔
တေျပာနဲ႔ က်ယ္ဝန္းသည့္ ေနာက္အခန္းတစ္ခုမွာဆီးႀကိဳလို႔ေနပါ၏။လြတ္စရာ လမ္းမျမင္သည့္အျပင္ ေရွာင္က်န္႔ သူ႔ကို ေနာက္ေက်ာေပးကာ ထိုင္ေနသူအား ေတြ့လိုက္ရပါ၏။
ေရွာင္က်န္႔ သူ႔ခႏၲာကိုယ္ေလးအား ႀကံဳ႔ကာ ဒူးေလးတစ္ဖက္ေထာက္ခ်လိုက္၏။မ်က္ႏွာ
မျမင္ရေပမဲ့ က်ယ္ျပန္႔သည့္ ထိုေနာက္ေက်ာျပင္
ပိုင္ရွင္ဟာ ဝမ္ရိေပၚပင္။
ေရွာင္က်န္႔ ေနာက္သို႔ျပန္ဆုတ္ရန္ျပင္လိုက္ပါ၏။သို႔ေသာ္ မ်က္ဝန္းေထာင့္မွ ျမင္လိုက္ရသည့္အရာေၾကာင့္ သူေျခလွမ္းတို႔ တံု႔ခနဲရပ္သြားပါ၏။
