Part 42

2.5K 147 8
                                    


ថ្ងៃរះព្រៀងៗ ព្រឹកព្រលឹមស្រាំងៗសម្រាប់ពួកអ្នកបម្រើប្រញាប់រូតរះក្រោកឡើងទៅធ្វើការតាមតួនាទី ខ្លះខ្លះបោសជូតផ្ទះ ខ្លះរៀបចំបាយទឹក បើសម្រាប់ពួកចៅហ្វាយនាយវិញថ្មើរនេះមិនទាន់មាននរណាក្រោកឡើយ ពួកគេភាគច្រើនក្រោកម៉ោង6ឬ 7ព្រឹកតែ....ក្នុងបន្ទប់ធំទូលាយមួយនៃភូមិគ្រឹះរបស់ជុងហ្គុកឯណេះវិញបែរជាឃើញ......

"ហឹម"សម្លេងគ្រហឹមដើមករ គេបំរះខ្លួនទៅម្ខាង ជ្រួញចិញ្ចើមខឹងដោយសារតែមានការរំខានអ្វីមួយ ដៃរាវរកប្រពន្ធតែមិនឃើញសោះ រាល់ដងថេយ៍មិនដែលភ្ញាក់ថ្មើរនឹងឯណា?

"ហឹមថេយ៍~ ថេយ៍!នេះអូន-"គាំងស្ញេច ដោយសាតែរាវរកមិនឃើញទើបនាយបើកភ្នែករកមើលតែពេលទទួលដឹងដល់ការរំខាននៅត្រង់ចន្លោះជើងនាយក៏អោនមើល ទើបធ្វើអោយនាយគាំងមិនស្មានថាប្រពន្ធនាយហ៊ានធ្វើបែបនឹងទាំងព្រឹក

"ហឹកៗ ជុងហ្គុក កុំខឹងអីណា អូនមិនដឹងយ៉ាងម៉េចទេក្រោកឡើងក៏ចង់ធ្វើបែបនេះ" ថេហ្យុងងើបពីចន្លោះជើងនាយមក រៀបរាប់ប្រាប់នាយទាំងយំ គេមិនដឹងយ៉ាងម៉េចទេ តែគេចង់ធ្វើវា

"យប់មិញពេញមួយយប់មិនទាន់ឆ្អែតទៀតឬអូនសម្លាញ់"

"អឹម អឹម"មាត់ជាប់រវល់ហើយមានតែក្រវីក្បាលជំនួស

"ហឹសៗ"ជុងហ្គុកក៏មិនឃាត់ឬហាស្ដីអ្វីដែលគេសើចដើម.ករហើយសម្ងំគេងទៅវិញទាំងឈាមកំពុងពុះ

_______________

ស្អែកឡើង

"ធ្វើអីនិងថេយ៍"ជុងហ្គុកងើបមកឃើញថេហ្យុងនៅកេះគៀវស្អីមិនដឹងត្រង់និងទើបសួរ

"គឺ....អូន...អូនសុំមកណាជុង🥺"

"ក្មេងអូននេះល្មោភមែនទែន"

ថ្ងៃទី3

"ថេយ៍ហា~ធ្វើអីទៀតហើយនិង"

"គឺ....អូនៗឃា្លនអូនចង់ធ្វើវា"

"បាន តែបន្តិចទេណា"

"អឹម"

ថ្ងៃទី4

"ថេយ៍!"ជុងហ្គុករាងដំឡើងសំឡេងបន្តិច

"ណា បងសម្លាញ់ណា តែម្ដងនិងទៀតទេ"

MY wife don't cry 💔💦(Complete)Where stories live. Discover now