គេថាជីវិតមនុស្សមានជួបមានបែបមានព្រាត់មាជារឿងធម្មតា តែការបែកបាក់ពីមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ខ្លាំងបំផុតវាក៏ឈឺខ្លាំងបំផុតដូចគ្នា បើយើងបាត់បងគេហើយប្រៀបដូចជាបាត់បងពិភពលោកទាំងមូលរបស់យើងយ៉ាងចឹង
ថេហ្យុងគិតថាបើនាយទៅហើយអោយនាយទៅចុះគេនិងរស់នៅម្នាក់ឯងអោយរឹងមាំបំផុតអោយនាយមើល ដោយសាតែបែបនេះទើបគេអាចរស់នៅម្នាក់ឯងបានរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ តែចម្លែកអីល្ងាចមិញគេគេងលក់តែមួយភ្លែតសោះ ការចង់ចាំដ៏សែនឈឺចាប់ទាំងនោះបានរត់ចូលមកក្នុងការយល់សបន្តិរបស់គេម្ដងទៀត បើគិតទៅវាក៏....ជាងពីរឆ្នាំហើយ តាំងពីថ្ងៃកើតរឿងនោះមក តែគេនៅតែយំអោយតែនឹកឃើញវាម្ដងៗ
ក្រាក
ទ្វាបន្ទប់បានបើកពាំនាំរាងកាយសង្ហាខ្ពស់ស្រលះចូលមក គេស្លៀកឈុតជាអ្នកធ្វើការ គឺឈុតអគ្គយក ចូលមកដល់អង្គុយលើពូកមើលមកកាន់ថេយ៍ហើយនិយាយថា......
"ថេយ៍....ដល់ពេលហើយ"
"ហេតុអីខ្ញុំត្រូវទៅ"
"ព្រោះថេយ៍ជាប្រពន្ធអគ្គនាយកនោះអី"
"ហឹម" ថេហ្យុងដកដង្ហើមធំយោងខ្លួនទៅស្លៀក ពាក់រៀបចំខ្លួនចូលពិធីដេញថ្លៃគ្រឿងពេជ្យនៅយប់នេះ គេមិនចង់ទៅទេ តែគេត្រូវទៅជំនួយជុងហ្គុក
"ថេហ្យុងអើយ ពេលណាទើបកាត់ចិត្តបាន" ជេយ៍ក៏ដកដង្ហើមធំធុញថបជំនួយប្ដីប្រពន្ធមួយគូរនេះណាស់ តែក៏នឹកអស់សំណើចនិងថេហ្យុងណាស់ដែរ គេចាំបាមកាលពីពួកគេរៀបការដំបូង ថេហ្យុងជេរជុងហ្គុក សុទ្ធតែមនុស្សអត់ជាតិ មនុស្សគល់ ឈើ ដល់ឥឡូវមើលសភាពចុះ ធ្វើអីមិនបាននាយមានតែក្រវីក្បាល ដកដង្ហើមធំប៉ុណ្ណោះ
ក្រាក
"តោះ បងជេយ៍"
"បាទ" គេបង្ហើបដៃអោយថេយ៍កាន់
"ប្រយ័ត្នជុងហ្គុកមកកាច់ករ"
"ចៅហ្វាយមិនដឹងទេ" ពួកគេនិយាយហើយក៏នាំគ្នាចាក់ចេញទៅ ក្រោមក្រសែភ្នែក និងស្នាម ញញឹមលាយទឹកភ្នែករបស់ស្រមោលមនុស្សម្នាក់ បន្តិតក្រោយមកក៏រលាយខ្លួនបាត់ទៅ
YOU ARE READING
MY wife don't cry 💔💦(Complete)
Romanceបងសុខចិត្តចាញ់អូនគ្រប់យ៉ាង សុំតែម្យ៉ាងអូនកុំយំ Jeon Jungkook x Kim Taehyung
