Part 16

3.4K 212 4
                                    


ច្រើនថ្ងៃកន្លងមក រាល់ថ្ងៃថេហ្យុងដូចជាដើមឈើរក្រៀមមួយដើមចឹង រៀងរាល់យប់គេគេងមិន ដែលលក់ស្រួលទេ ពេលព្រឹកមកភ្ញាក់ដោយសារម៉ោងរោទ៍បើសិនជាគេភ្លេច គេត្រូវក្រោកយឺតរាល់ព្រឹក ពេលខ្លះម៉ោង10 ពេលខ្លះម៉ោង11 បានជាក្រោកខកព្រោះគេនៅចាំស្នាមថើបដូចជាការដាស់ពីស្វាមីគល់ឈើរបស់គេនោះអី គេមិននឹកស្មានសោះថាគេរស់នៅពឹងលើជុងហ្គុកច្រើនយ៉ាងនិង ហើយវាគឺដូចជាពេលនេះចឹង

"អូយ"ថេហ្យុងចិតបន្លែមុតដៃ

(ឃើញទេៗ បងប្រាប់ហើយថាកុំអោយធ្វើ អ្នកបម្រើមានមិនខ្វះ ហេតុអីក៏ទៅធ្វើខ្លួនឯង)

(ខ្ញុំអផ្សុក ខ្ញុំចង់ធ្វើ)

(ធ្វើអីធ្វើទៅ បងមិនថា តែអោយចេះប្រយ័ត្នខ្លួនផងមិនមែនក្មេងទេណា)

(ចាំបាច់ស្ដីអោយ ស្មានខ្ញុំចង់មុតហេស)និយាយហើយដើរចេញទៅ ក្រោមក្រសែភ្នែកពិបាកស្មានរបស់នាយក្រាស

"អ្នកប្រុស! អ្នកប្រុសហូរឈាមច្រើនណាស់"

"អ៊ំ ខលកម្មង អាហារមក "គេជូតទឹកភ្នែកមួយដំណក់ហើយចាកចេញទៅ

"អ៊ំ កាលណាលោកប្រុសមកវិញទៅ ខ្ញុំអាណិតអ្នកប្រុសដល់ហើយ"

"អំ៊ខានឃើញគាត់ញញឹមយូរហើយ"

(តើពេលណាលោកត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំនឹកលោកណាស់) ដឹងអត់ថារាល់ពេលគេស្រមៃរូបភាពឃើញជុងហ្គុកនោះ គេតែងបន្ទោសខ្លួនឯងរហូត

(លោកមិនមែនគល់ឈើទេ តែជាស្រមោលរបស់ខ្ញុំ)រាល់ពេលគេមានជុងហ្គុកនៅក្បែររហូត តែគេបែរជាមើលរំលង

"អ្នកប្រុស! អ្នកប្រុសមីនមករក" អ្នកបម្រើចូលមកហៅ

"ចុះអាហារខ្ញុំ?"

"គឺ30នាទី ទៀតទើបមកដល់ចា៎"

"អឹម"គេក៏ងើបចូលទៅក្នុងផ្ទះ

"អា ថេយ៍ ឯងយ៉ាងម៉េចហើយ"ជីមីនធ្វើមុខព្រួយ បារម្ភ

"យើង? យើងមានកើតអី"

"មិនកើតអី យ៉ាងម៉េច មុខឯងស្លេកណាស់មើលចុះ"

"មកពីយប់មិញកាត់វីដេអូដល់យប់ជ្រៅពេកទេដឹង"

MY wife don't cry 💔💦(Complete)Where stories live. Discover now