Chasing Wesia

Kabanata 26

A/N: For old readers of this story na laging nakasubaybay bawat update, kindly check again Kabanata 21, 22, 23, 24  24, 25, and this chapters as I added some events. I'm really sorry for the inconvenience.

Thank you so much.

— sanedrome —

Chase never stops

I could only hear my nervous heart. Ang takbo at tibok nito ang nagsisilbing musika sa pagitan ng katahimikan naming dalawa. Ash Stone never ask me to just let my ex-boyfriend be alone even after his text message to me. The Ash Stone Grey never mentioned or used about this day as a medium to not go where Renz is. Which is our last day for the seven days agreement! And damn my heart for declaring what to do this time. To go where Renzo's at. Ganon na nga siguro ako katanga na kahit pa walang explanation ang lalaking 'yon sa mga ginawa niya sa akin at pangiiwan sa akin, I still choose him over someone who's also trying his best to show me what the word 'forget' means.

Dahan-dahan kong hinarap si Stone. He's driving fast but with utmost safe. Kagat-kagat nito ang labi diretsong nakatingin sa harap. Kahit pa hindi ko nakikita ang mga mata niya ay parang natatakot akong madapuan non. It feels like it's a knife that if he would stare at me, that feels dying. Hindi ko alam kung dahil ba nasasaktan narin ako dahil gusto ko siya. O dahil sa konsensya na pagkatapos ng mga mabubuting ginagawa niya sa akin, heto ako, at siya pa ang maghahatid sa akin.

"We're here." Aniya. Malakas niyang hinila ang clutch kasabay nang pagturn off ng makina at malakas na ilaw ng kanyang front lights.

Nang tanungin ko kung na saan ba si Renzo ay sinabi nitong na sa bar daw siya. He didn't include any information after that. Basta ang naiisip ko lang ay baka napahamak siya o nasama sa gulo. Baka may nag init ang ulo sa kanya o ano.

Lumabas ako agad ng kanyang sasakyan. I look at Stone also coming out of the car.

"Dito ka na." Sambit ko.

"Gusto kong sumama sa loob."

"Hindi na. Ako na lang. Hintayin mo nalang ako dito."

I can see from his eyes how tired he is. Dahil ba sa byahe o sa pamimilit niya na agad kong nireject. He really looks like he wants to come with me inside. Ayoko naman na makita niya kami ni Renz na magkasama.

Iniwan ko na siya at pumasok sa loob ng bar. Sobrang lakas ng tugtog at napakaraming tao. Hindi lang basta nakakahilo dahil sa amoy lasing na mga customer kung hindi dahil narin sa nagliliparang mga lasers. I stop in the middle and see around. Nang itaas niya ang kamay niya ay agad ko siyang nilapitan roon sa harap mismo ng bar. He's sitting in a high chair at hindi naman siya mukhang lasing na lasing tulad ng inaasahan ko.

"You came..." He smiled at me.

Tumingin tingin ako sa paligid to look for someone who's maybe mad at him. Pero wala akong nakitang masama ang tingin sa kanya o minamanmanan siya.

"Why did you texted me to come here?" I asked in confusion. "At bakit ka ba umiinom?"

"Do you still care?"

"I want to know what happened!"

It doesn't matter if I speak too loud. Mukhang wala namang pake-alam ang mga tao sa amin dahil narin sa lakas ng musika.

"Bakit mo ba ako pinapunta dito?"

He smiled again like crazy. Nagulat ako nang biglaan niyang hawakan ang dalawa kong kamay. "I'm so fucking idiot, Wesia..."

"What are you saying?"

"Sana hindi kita pinakawalan."

His thumb rub the back of my hand while he's staring it. Ako naman ay titig na titig sa kanya. What is he talking about?