Gentle kiss of madness (DBS SERIES 1)

Ikatlong lihim

1 CORINTHIANS 8:3
But if any man love God, the same is known of him.

IKATLONG LIHIM

Isaac Reigan Govender

You can't control the unfairness of the world. What you can control is the way you react. How you respond will determine what kind of a person you will become.

I can't stop looking at the beautiful bright view of my life. The woman who has the right ownership of my heart.

Malambot ang ekspresyon niya habang kausap ang kaibigan sa loob ng restaurant. The wall is transparent which gives me the idea of what's happening inside. Hindi niya ako pinahintulutang sumama sa loob kaya nandito ako ngayon, naghihintay sa loob ng kotse.

Pinagmasdam ko lang siya hanggang sa mapagod ang mata ko. Ngunit kailanman ay hindi napapagod ang aking mata kung siya naman ang tanawin. Pinagmasdam ko siyang tila ba maglalaho kung iiwas ako nang tingin. It is full of possession and ownership.

Even when she said yes to my proposal, I still has so my doubts to myself. It keeps me alive at the middle of the night thinking the negative possibilities. Hangga't hindi nangyayaring nagpalitan kami ng pangako sa isa't-isa, hindi ako mapapanatag.

Natawa ako sa sarili. Look who's talking possessively right now. My feelings for her changed so long ago but it felt new and foreign. Nakakaramdam pa rin ako nang pangamba.

I don't like her. Four words. I don't like Ezra Villarde. I don't like her vibes, how her presence screams, her attitude and even her smiles. She's way too rebellious and carnal for my liking.

Hinding-hindi ko makakalimutan kong paano kumulo ang dugo ko nang muli siyang makita sa loob ng pinag-aaralan matapos nang ginawa niyang karumal-dumal sa akin dalawang taon ang nakakalipas.

Unang pasada ko palang sa mukha niya mula sa malayo, nakilala ko agad. From her fair complexion, long and thick eyelashes that's figuring her deep set of brown hazel eyes, a pouty red lips and a brownish long hair. Pakiramdam ko, biglang nabuhay ang tinatago kong galit sa puso nang maalala siya.

"The hell can you say that? At ako nga itong naperwisyo nin'yo," rinig kong maarteng usal niya kina Uriah.

Umismid ako. Paraan palang ng pananalita niya, hindi ko na gusto. Nang pasadahan ko ang maikli at sikip niyang damit, mas rumiin ang pag-ismid ko. She look small and slender on that yellow fitted dress. Parang hindi nakakain ng bastante.

Akala ba ng babaeng ito, club ang pinasukan niya? Sino ang magulang nito at hindi ata naturuan ng wastong pananamit? Kung ako ang tatay nito, baka pinadapa ko na at pinarusahan sa pagiging mapusok.

Kaya naman nang lumapit ako sa kanila, kahit pa gusto ko na lang h'wag siya pansinin ay tumigil ako at hinarap siya.

Her lips were apart and her eyes were twinkling. Bahagyang nakaramdam ng hiya nang makita niya ang malamig kong paninitig.

"1 Corinthians 6:19, Know ye not that your body is the temple of Holy Ghost which is in you, which ye are of God, and ye are not your own?" I said coldly. Natigil ang mga kaibigan sa likuran niya at nanlaki ang mga mata dahil sa sinabi ko.

I looked at them lazily. Nang-iintertain pa e kung hindi nalang binigyan ng bersikulong makakapag-tigil sa bunganga niya?

Kaya ang mga katulad niyang tao ay maingay dahil binibigyan pa ng atensiyon.

"Are you a student here?" I asked. I gritted my teeth. I cannot stand long looking at her kaya naman bumaba iyon sa katawan niya. I disgustingly smiled.