Gentle kiss of madness (DBS SERIES 1)

Kabanata 11

Did you know?
-That the Holy Bible is written by approximately 40 Authors
• Written over a period of 1,600 years
• Written over 40 generations

REVELATION 20:12-15
And I saw the dead, small and great, stand before God; and the books were opened: and another book was opened, which is the book of life: and the dead were judged out of those things which were written in the books, according to their works.

And the sea gave up the dead which were in it; and death and hell delivered up the dead which were in them: and they were judged every man according to their works.

And death and hell were cast into the lake of fire. This is the second death.

And whosoever was not found written in the book of life was cast into the lake of fire.

K A B A N A T A 11

"Mukhang uulan." Mahinang usal ni Isaac habang nakatingala sa kalangitang hindi na makikitaan ng bituin.

Maya-maya pa, unti-unting may mahinang tunog na pabagsak mula sa kalangitan kaya agad akong napatayo at luminga-linga.

"Hindi mukhang! Uulan talaga!" tili ko kasabay nang sabay-sabay pa bagsakan ng ulan sa lupa. Nakakatakot pakinggan ang tunog nito, palakas ng palakas. Parang may paparating na kalaban.

"Saan tayo sisilong nito?!" nag-aalalang tanong ko sa kaniya. Si Isaac ay abala rin sa paghahanap ng masisilungan at 'di nagtagal, itinuro niya ang guard house sa labas ng gate kaya sabay kaming tumakbo patungo roon.

Tili ako ng tili habang tinatakbo namin ang distansiya at unti-unting nababasa ang ulo at balikat ko.

"I'm wet!" reklamo ko ng makapasok kaming guard house. Pasalamat at wala nang guard na magagawi sa labas kaya malaya kaming nakapasok. Kung nagkataon ay patay kami.

Nilingon ko si Isaac. "I'm wet now, Isaac!" I hissed at him. Bakit ba kase hindi siya nakahanap ng tutulong sa amin mula sa loob? Ayan tuloy, nabasa ako.

He lazily stretch his neck to see me. His hair is dump and some of it covers his forehead.

"I'm wet too, but did you hear me complained?" he asked sarcastically. Under his hair is his menacing eyes that darken more the atmosphere between us.

Ngumiwi ako sa sagot niya. "Suplado." I murmured. Tumalikod ako sa kaniya at hinaplos ang dalawang balikat ko. Medyo basa ang ulo ko at ang balikat na parte.

Hinarap ko ang inuulang daan. Hindi na halos makita ng malinaw ang paligid dahil sa kapal ng ulan. Wala na ring nadadaang sasakyan sa paligid.

Naramdaman ko siyang nag-dial muli sa cellphone niya at may tinawagan. Pero kagaya ng mga nauna, tinig ng operator lang ang sumasagot.

Muli ko siyang nilingon. "Hindi pa rin ba sumasagot si Saint?" naiinip na tanong ko.

Sa inis din niya, sinamaan niya ako ng tingin. "Patience, Woman. Patience." He repeated patiently.

Wala ulit akong nagawa kun'di umiwas ng tingin at masamang tingin ang ipinukol sa harap. Dala ko pa rin ang paper bag na bigay ni Mama. Ang sobre ay nasa sling bag ko na. Hinaplos ko ito at hindi naman masyadong nabasa kaya gumaan ang kaba ko.

I caressed my wet hair. I tried fixing it but I ended giving up because of its stinkyness. Ulan ba ang binuhos ng langit? Ba't mukhang juice?

Lumipas ang ilang minuto, wala pa ring nangyayari sa pagtawag ni Isaac. Pabalik-balik siya sa magkabilang direksiyon habang nasa bewang ang libreng kamay. Naka-ilang gulo niya na rin ang buhok sa bawat sagot ng operator.