Gentle kiss of madness (DBS SERIES 1)

Kabanata 37

DID YOU KNOW?
-That the name DANIEL means 'God is my judge'.

1 CORINTHIANS 13:4-8
Charity suffereth long, and is kind; charity envieth not; charity vaunteth not itself, is not puffed up,

Doth not behave itself unseemly, seeketh not her own, is not easily provoked, thinketh no evil;

Rejoiceth not in iniquity, but rejoiceth in the truth;

Beareth all things, believeth all things, hopeth all things, endureth all things.

Charity never faileth: but whether there be prophecies, they shall fail; whether there be tongues, they shall cease; whether there be knowledge, it shall vanish away.

KABANATA 37

Without a word, I harshly ran through the mansion's pathway until the lobby with my ranging anger and a bloodshot eyes.

Galit na galit, hindi ko naiwasang magpasalamat na wala si Hadasah sa mga nakita kong nakangiting nag-uusap sa sofa.

Mabigat ang bawat hakbang ko. Tumigil ako nang nasa harap na nila taglay ang aking blanko ngunit galit na mga mata.

"You're home," Ate Elisha greeted but I rolled my eyes. Nagtagis ang bagang ko. Hinarap ko ang ama.

"Bakit nilihim n'yo sa akin ang nangyari sa kabit mo?" puno nang kalamigan ang boses ko. Nang narinig nila ito, bahagya silang natigilan at nagulat. I knew it.

My hand turn fist. Galit na naman ako.

"S-saan mo nalaman 'yan?"

Sa unang pagkakataon, ito ang unang beses na nautal ang ate ko. Ewan ko, biglang umapoy sa init ang ulo ko. They know it. Yet they didn't tell me.

"Why you didn't tell me?" I greeted my teeth.

Nag-aalangang napatingin si Ate kay Papa at hindi na makatingin sa akin.

"I said, why didn't you tell me?" tumaas ang boses ko. I saw Ate Elisha moved uncomfortably. Pinipigilan ko lang talaga ang galit.

"Ate naman, oh! Magmumukha na naman ba akong tanga? Sabihin n'yo sa akin. Bakit hindi n'yo sinabi na namatay pala ang Mama ni Nahien?"

Bumalik kay Papa ang tingin ko na hindi na rin makatingin sa akin. Mas tumaas ang iritasyon ko. Pati ang altapresyon ko ay tumataas.

"Why is it? Gosh! Hindi n'yo ba talaga aaminin? Tell me! Why didn't you tell me? Dahil ba galit ako nang mga araw na 'yun? Stupid! Yes, galit ako sa kabit mo pero ibang usapan na hindi n'yo sinabi sa akin na namatay ang Ina ni Nahien!"

Nasapo ni Ate ang mukha. Mas lalong yumuko si Papa at nakita kong nalugmok. Sinapo niya ang dibdib. I don't know bakit siya nasasaktan. Dahil ba sa sinasabi ko o sa pagpapaalalang namatay ang kabit niya.

How pity huh? Iniwan siyang sabay nang mga babaeng pinagsabay niya. Parusa na nang Diyos ang nangyayari sa kaniya. Nakakalungkot lang na maraming nadadamay na enosente sa kawalang-hiyaan niya.

"Ate naman!" mariing usal ko. "Nagmukha akong tanga oh! Pumunta ako sa bahay ni Nahien! Kung hindi ko siya sinubukang kausapin, hindi ko pa malalaman na namatay rin pala ang Ina niya?"

I sat weakly on one of the chairs. Kahit galit, kailangan ko pa ring ikalma at hinaan ang boses dahil hindi lang kami ang tao sa mansion.

"I-I'm sorry. We're so sorry, Ez. We hide it from you because it's for the best," my sister answered. She look frustrated now too.