Gentle kiss of madness (DBS SERIES 1)

Kabanata 27

Did you know?
-That Sapphira is an Aramaic word for either beautiful or sapphire.

TITUS 1:15-16
Unto the pure all things are pure: but unto them that are defiled and unbelieving is nothing pure; but even their mind and conscience is defiled.

They profess that they know God; but in works they deny him, being abominable, and disobedient, and unto every good work reprobate.

ROMANS 10:13,17
For whosoever shall call upon the name of the Lord shall be saved.

So then faith cometh by hearing, and hearing by the word of God.

K A B A N A T A  27

Weep not; she is not dead, but sleepeth.

The only sentence that keep playing behind my head. My only hope beneath the atrocious reality. It was Sapphira who give that verse to me. To help me move on. To help me get over and started living again.

But did I came back living? Absolutely, no.

I've been dead for days. Walking without potency, living without life. I am Ezora without my other half anymore.

"What's your plan for the following days, El?"

Tahimik akong sumubo nang pagkain at wala nang balak pang umangat nang tingin. If it's not because of Ate, I wouldn't be right here, right now, eating with them.

"I'm planning to stay here for another week, Pa. Mabuting nandito na muna ako para makasama kayo. Makakapaghintay naman sa akin ang ministry sa Africa." Sagot ni Ate. Kinuha niya ang baso nang tubig at uminom dito. Ang mata ko ay sinuri ang kumikinang na singsing sa daliri niya at matagal nang may pinaghihinalaan.

After what happened one week ago, hindi pa rin ako nakakabawi sa sakit ng loob. Sa tulong ni Ate at sa presensiya niya, unti-unti kong nababawi ang lakas. Pero sa tuwing makikita lang ang pagmumukha ni Papa, parang kung anong babagsak muli ang naipon kong lakas.

I really hate him. Hindi ko magawang maging masaya kapag makita siya. Galit agad ang nararamdaman ko. Lalo pa't hindi pa rin nawawala sa akin ang lahat-lahat nang sama nang loob sa kaniya. Ang kapal nang mukha niyang manatili sa bahay at umaktong parang walang nangyari.

"That's good to here. Magkakaroon tayo nang oras para sa pamilya. Matagal na nang huling nakumpleto tayong kumakain."

Mariing umigkis ang bagang ko. Ang mga kamay ay namuong kamao sa kandungan.

Ate Elisha equaled the situation. She know I'm not getting happy with this kaya tinatantiya niya ang reaksiyon ko at nang kay Papa.

"I miss eating with my children."

Para akong sinalang sa apoy sa madaliang pag-init nang buo kong katawan. Blanko akong tumayo at balak na sanang umalis nang patigilin niya ako.

"Ezora, where are you going? H'wag kang bastos, we're still eating."

"Pa," saway ni Ate.

Nanatili akong tumalikod pero ang mga mata'y sobrang sakit na nang paninitig.

"Don't tolerate, her. Sumasagsag ang ugali dahil palaging pinapaboran. Ayan, nasanay nang walang galang."

My blood boiled. Umabot na naman sa sukdulan ang galit ko kaya blanko ko siyang nilingon at walang emosyong tiningnan.

"Ez..." Ate called me stilly. I know she want me to stop from what I want to say pero huli na. Masyadong bumulasok ang galit ko at agad nakalabas sa labi.