Gentle kiss of madness (DBS SERIES 1)

Kabanata 34

Did you know?
-That because of King Solomon's weakedness, God divided the whole Israel into Southern Israel and Northern Israel which we all know today as Judah and Jerusalem.

Hebrew 2:18
For in that he himself hath suffered being tempted, he is able to succour them that are tempted.

Hebrew 4:16
Let us therefore come boldly unto the throne of grace, that we may obtain mercy, and find grace to help in time of need.

Psalms 48:14
For this God is our God for ever and ever: he will be our guide even unto death.

KABANATA 34

Malalim ang paglunok ko nang sariling laway. Para bang sinalang sa mainit na apoy ang pesnge sa pamumula nito.

I shifted uncomfortably and faced Keith. I'm sure I'm reddish right now dahil kumunot din ang noo nang bata nang makita ako. Para bang nagtataka sa mukha ko.l

Because of his heart stopping remark, I start to feel uneasy seating beside him. Hindi ko maitago ang reaksiyon sa mga sinasalita niya!

"Let's start." Good thing Pastor Villamore signalled the service to start.

I became serious and composed myself. Nang magsimulang magpreach ang Pastor, lahat natahimik at napunta ang atensiyon nang lahat sa kaniya.

I really like how Pastor Villamore preach. Short worded, but very accurate and striking. Isang salita, maiitindihan mo agad ang sinasabi niya kahit pa mahirap intindihin ang bible verses.

I wonder how 'bout Isaac? Nakita ko na siyang magpreach last reunion pero wala akong masyadong naintindihan dahil lula ako kakatitig sa kaniya.

This is the product of admiring and praising him too much. Walang pumapasok sa utak ko kapag siya ang nagpi-preach.

Nakinig lang kami sa preach ni Pastor Villamore. Halos hindi ko namalayan na katabi ko pa pala si Isaac dahil wala rin siyang imik nang pakiramdaman ko. Kahit ganu'n, muling kumabog ang dibdib ko.

Nang sipatin ko siya nang tingin, hindi naman siya nakatingin sa akin kaya nabawasan ang kaba ko. Pinilit ko ang sariling makinig sa preach pero habang tumatakbo ang oras, lalo lang akong nadidistract dahil ayaw niyang lumabas sa isipan ko.

This is frustrating!

I tried shifting my position many times at napansin niya 'yun kaya kunot ang noo sing nilingon.

"Are you okay?" his low baritone voice asked.

I swallowed hard again. Do I look okay with my composition?

Peke akong ngumiti at tumango.

"Yup." Magaan kong usal na para bang normal lang pero nang ilihis ko ang tingin, mariin akong napapikit at kinagat ang labi.

Nang maging okay na ako ay muli ko siyang binalingan. Isaac stared at me with his now serious metallic eyes, trying to examine my real feeling but I acted tough.

Nilakihan ko ang ngiti. Sa huli, umiwas siya nang tingin at idiniritso kay Pastor Villamore sa unahan.

Nakatikom ang labi niya at bahagyang gumagalaw ang panga.

Ilang minuto pa, natapos na ang preaching ni Pastor Villamore kaya tumayo ang lahat para sa panghuling kanta bago ang closing prayer.

We sang Blessed assurance unitedly. Ang mga bata ay natuto rin sa ilang linggo nilang pananatili at mas umapaw ang tinig kaysa sa aming mga matatanda.