Gentle kiss of madness (DBS SERIES 1)

Kabanata 17

Did you know?
-That the word LORD appeared in the Bible 7,736 times.

PSALMS 118:1, 27
O give thanks unto the LORD; for he is good: because his mercy endureth for ever.

God is the LORD, which hath shewed us light: bind the sacrifice with cords, even unto the horns of the altar.

K A B A N A T A  17

Days are passing like a blink of an eye.

Like an unseen air that blows our hair.

Like a gentle breeze in a shore.

Tahimik akong dumaan sa mga kiosk habang palinga-linga ang tingin. May hinahanap.

Nang makita ko sila Sadam na nakaupo sa isa sa mga kiosk ay nilapitan ko. Bahagyang hinipan ng hangin ang nakabunghay kong buhok kaya maingat ko itong inipit sa likuran ng tenga at saktong pagkarating ko sa kanila.

"Sister!" si Sadam ang unang bumati sa akin. Sina Saint at Jethro naman ay tango ang ibinati sa akin.

I smiled at them. Hinanap ko sa hanay nila si Isaac pero wala akong nakitang Isaac kaya bumalik kay Saint ang tingin ko.

"Nasaan si Isaac?" tanong ko.

Nahagip ng tingin ko ang pagngisi ni Sadam. Tumayo siya at lumapit sa akin.

"Bakit mo tinatanong ha?"

"Nothing. I have something to tell him. Nasaan siya?" kaswal na tanong ko. Sinilip ko ang sling ng bag at mahigpit na hinawakan.

"We don't know, Ez. Umiba kase siya ng daan kanina matapos ang klase. Why?" Saint asked.

I tiptoed lightly.

"Bible fellowship." I answered.

"Ah. Pasensiya na talaga, Ez. Baka nasa library." Ano niya. Tumango ako.

"Sige. Alis na 'ko." Sagot ko nalang at tumango sa kanila bago tumalikod.

"Regard mo ako kay Master kapag mahanap mo, Sis!" Sadam shouted teasingly. I waved my hands at him before turning to another way.

Imbes na library ang tahakin, isang pamilyar at hindi mataong lugar ang tinahak ko.

Ang likuran ng theology building. Kung nasaan umikot ang pagbabago ko. Mula sa paninigarilyo hanggang sa matuto akong magbasa ng bibliya.

I heard a familiar Christian song played in the air. Nang naging tanaw ko na ang insaktong lugar na pinupuntahan naming dalawa, I saw Isaac holding a guitar while humming it solemnly.

Natigil ako. I listened to him more deeply and volts of unknown feeling overpowered my body.

He's singing!

Si Isaac ay kumakanta! He's surprisingly good singer! How come I just heard it now? Ang lamig mg boses niya.

May tinatago pa lang talento sa pagkanta ang supladong ito! At gumigitara din pala!

I feel excited to talk to him so I continued walking but I halted when he suddenly stopped humming and set aside the guitar on his side.

Ginulo niya ang buhok at nasapo ang ulo.

"Why am I feeling like this?" I heard him murmured frustratedly. Kumunot ang noo ko.

Anong pinagsasabi niya?

He growled. Muli niyang ginulo ang buhok.

"Why are you feeling like this, Isaac?" muli niyang kausap sa sarili. Mas lalong nawala ang plano kong lapitan siya. Mukhang anlaki ng problema niya sa paraan pa lang ng paggulo niya ng buhok niya.