သူမ အသိစိတ်မနည်းကပ်ချိန်မှာတော့ သူမ အပေါ်တွင် ခေတ်သွေးရှိလို့်နေခဲ့သည်... ထိုမတိုင်ခင်က သူမသည် ကိုယ်တွင်းမှ တစ်ခုခုလောင်မြိုက်နေသကဲ့သို့ ပူလောင်နေကာ အဝတ်အစားအကုန်နီးပါး ချွတ်ထားပစ်မိခဲ့သည်... ခေတ်သွေးသည် သူမအား နမ်းရှိုက်နေခဲ့သည်... သူမ၏ လက်ကျန်ခွန်အားနှင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား တွန်းဖယ်နေသော်လည်း သူမ၏လက်များသည် သူမ၏အမိန့်ကို နာခံနိုင်စွမ်းရှိပေ... ခေတ်သွေး၏လက်များသည် သူမ၏လက်များကို ချုပ်ကိုင်ကာ သူမခေါင်းအပေါ်သို့ စုထားလိုက်လေသည်...
ထို့နောက်သူမလည်ပင်းကို သူတပ်မက်စွာနမ်းရှိုက်နေခဲ့လေသည်... သူ၏ အနမ်းများသည် သူမအား ပိုမိုလောင်မြိုက်စေကာ သူမ သာယာနေခဲ့သည်... ထို့နောက် သူသည် သူမရင်နှစ်မွှာဆီသို့ တဖြည်းဖြည်းသက်ဆင်းသွားလေသည်...
စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လေ ပို၍လိုချင်လေဖြစ်လာသော ခေတ်သွေးသည် သူ၏ အသိစိတ်တို့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်၏လိုချင်တပ်မက်မှုတို့ကို တစိုက်မတ်မတ်ရှာဖွေလေတော့သည်...
သူမ၏လည်တိုင်များသည် သူသောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေသကဲ့သို့ သူ့အားပို၍ပို၍ ဆာလောင်စေသည်... သူမ၏ အိစက်နူးညံ့သော အထိအတွေ့သည် သူ့အားရူးခါနေစေသည်... လည်တိုင်များမှတဆင့် သူမ၏ အထိမခံနိုင်သော နေရာကို သူနမ်းရှိုက်မိသည့်အခါတွင်တော့ သူမခါးလေးသည် ကော့တက်လို့လာခဲ့သည်... သူ့အား တွန်းနေသော သူမလက်များသည် သူ့အတွက်ပန်းနှင့်ပေါက်နေသကဲ့သို့ဖြစ်ရာ အရာမရောက်ချေ.... သူ၏လိုချင်တပ်မက်မှုများသည် သူမ၏ကျန်ရှိနေသော အဝတ်အစားများကို မိနစ်ပိုင်းအတွင်း သူ့အရှေ့မှ ကွယ်ပျောက်သွားစေလေသည်...
သူ၏ ဖွားဖက်တော်သည်ပင် သူ့အား အလွန်ပုန်ကန်နေပြီဖြစ်သည်... သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း အဝတ်မကပ်တော့သည့်နည်းတူ သူ၏ခါးပတ်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ပင် သူဖြုတ်လိုက်လေသည်... ထိုခါးပတ်နှင့်ပင် သူ့အား တွန်းကန်နေသော သူမလက်များကို သူချည်နှောင်လိုက်သည်... နှစ်ယောက်စလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အဝတ်များကင်းစင်သွားချိန်မှာတော့ သူသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်အား သူ့ပုခုံးနားထိ မြှောက်တင်လိုက်လေသည်...
