စာရင်းစာအုပ်ပံုကြား ခေါင်းနှစ်ထားရသည်မှာ အချိန်မည်မျှကြာသွားပြီမသိပေ။ ဆံုလည်ကုလားထိုင်အား ကေျာမှီကာ မျက်လံုးတို့ကိုခဏအနားပေးရင်း...
"ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ Noona"
"5နာရီထိုးပြီ Tae Hyung... ခဏနားပြီးမှ ဆက်လုပ်ပါလား"
"ရပါတယ် Noonaရဲ့... ဒါနဲ့ ကျွန်တော့်ကို သံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက် ဖျော်တိုက်ပါလားဟင်... ခေါင်းတေွနောက်လာလို့"
"ဒါဆို ခဏစောင့်... သွားဖျော်လိုက်မယ်။"
"ဟုတ်"
ကျွန်တော်စစ်သည့် တစ်လစာစာရင်းချုပ်Fileတိုင်းမှာ သုညတစ်လံုးစီပေျာက်နေ၏။ 7လစာထိ စစ်ပြီးပြီပင်။ မနက်ကဌာနချုပ်မှူးပြောသည့်ပံုစံအတိုင်းဆို ဒီကိစ္စဟာ ရိုးရိုးသားသား တစ်ခါတလေမှားယွင်းမှုပံုစံမျိုး မဖြစ်နိုင်။ အသေအချာကို စနစ်တကျ မှားယွင်းစေမှုပဲဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
"ရပြီ Tae Hyung... နည်းနည်းချဥ်ချဥ်လေး ဖျော်လာပေးတယ်။ ခေါင်းကြည်သွားအောင်လို့"
"ဟုတ် ကျေးဇူးNoona"
မျက်ဝန်းတေွသည်ခံစားချက်မဲ့သူလို အေးစက်နေသည်။ အပြုံးတေွဟာလည်း မပီမပြင်။ ခပ်နွမ်းနွမ်းမျက်နှာအနေအထားကြောင့် Noonaအား အလုပ်ဆင်းခိုင်းဖို့ကိုသာ ဆံုးဖြတ်လိုက်သည်။
"အလုပ်ဆင်းလို့ရပြီ Noona... ကျွန်တော် ဒါတေွပြီးအောင်လုပ်လိုက်မယ်။"
"ရပါတယ်။ ကူလုပ်ပေးပါ့မယ်။"
"အေးဆေးပြန်နားလိုက်ပါ Noonaရဲ့... မျက်တွင်းတေွကျနေသလိုပဲ အိပ်ရေးဝအောင်အိပ်ဦး။"
ဖြူစင်စွာသွားတန်းဖေွးဖေွးလေးတေွပေါ်သည်အထိ ပြုံးပြလာသော Tae Hyungအား ခပ်ရဲ့ရဲ့သာပြန်ပြုံးပြမိသည်။ ရင်ထဲကတင်းကျပ်မှုသည် တစ်စံုတယောက်ကိုရင်ဖွင့်လိုက်ရင် ပြေလျော့သွားလေမလားဆိုသည့်အတေွးကြောင့် ပြန်ရန်သာတေွးလိုက်၏။
"ဒါဆို ပြန်နှင့်လိုက်မယ်နော်။"
"ဟုတ် Noona"
ယိုင်နဲ့နဲ့ခြေလှမ်းများကို ထိန်းလျောက်ရင်း ပြိုင်ဘက်ရေှ ့ကျရှုံးမသွားအောင်၊ ပြိုလဲမကျသွားအောင် အားတင်းမိသည်။
အလုပ်စားပွဲပေါ်က စာရင်းစာရွက်အချို့ကိုစုစည်းကာ အံဆွဲထဲထည့်ပြီးသော့ခတ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် သော့ကိုပိုက်ဆံအိတ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး တခြားပစ္စည်းပစ္စယတေွကိုပါ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ အတင်းလံုးခြေထိုးထည့်လိုက်သည်။
"Yuriဆီဖုန်းခေါ်ကြည့်မှပဲ"
ဖုန်းထဲရှိ 'Yuri'ဆိုသည့် contact nameအားနှိပ်ကာ ဖုန်းခေါ်မိသည်။
"Hello... Soraမ"
"အင်း နင်အလုပ်ဆင်းပြီလား? ငါနင်နဲ့တေွ ့ချင်လို့"
"ခဏနေဆင်းတော့မှာ... နင်ရော?"
"ငါကအခုပဲ ဆင်းတာ...Oppaရော...နင်တို့နဲ့ရှိနေလား?"
"ဟင့်အင်း သူဒီမှာမရှိဘူး။ ပြင်သစ်ကဧည့်သည်တစ်ယောက်နဲ့ သွားတေွ ့တယ်။ ရေမွှေးဒီဇိုင်းအသစ်အတွက်"
"အော် ဒါဆိုဒီနေ့... လာမကြိုဖြစ်တော့ဘူးပေါ့... ဟားဟား"
ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်သံသည် ဖုန်း၏တစ်ဖက်ခြမ်းရှိ Yuriအား ထိတ်လန့်စေ၏။
"ဟဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲ... ရယ်သံကြီးကလည်း"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ငါ့မှာနင့်ကိုရင်ဖွင့်စရာတေွ အများကြီးရှိတယ်။ နင်နားထောင်ပေးနိုင်မလား?"
"အင်းအင်း... ငါနားထောင်ပေးမယ်။ နင်ကအခု ဘယ်မှာလဲ?"
"ရံုးရေှ ့မှာ Taxiငှားဖို့စောင့်နေတာ"
"ငါလာခေါ်မယ်။ Taxiမငှားနဲ့တော့ အဲ့မှာပဲစောင့်နေနော်။
"အင်း ပြီးရော... ငါစောင့်နေမယ်။"
"အင်း"
ဖုန်းလေးကျသွားတာနှင့် ရံုးရေှ ့က ကားမှတ်တိုင်လေးအောက် သွားရပ်စောင့်မိသည်။ ထိုစဥ် Sora၏ ဘေးမှထွက်ပေါ်လာသော ခွင့်တောင်းသံတစ်သံ...
"ကိုယ်တို့တွဲကြရအောင်။"
ဘေးကိုစောင်းငဲ့ကြည့်မိတော့ ကောင်လေးကမြေပြင်ပေါ်ဒူးထောက်လျက် ကောင်မလေးထံမှ ချစ်ခွင့်ကိုတောင်းခံနေသည်။ ထိုစံုတွဲလေးအားကြည့်ကာ Soraနှစ်ခြိုက်စွာပြုံးမိသည်။
'တစ်ချိန်တုန်းကပေါ့'
လို့ အစချီရင်း အတိတ်တေွထဲက လှပခဲ့ဖူးတဲ့ အမှတ်တရတေွအချို့ဆီ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ အလည်တစ်ခေါက်ပြန်သွားမိ၏။
"ကိုယ်တို့တွဲကြရအောင်။"
လူ10ယောက်ထက်မနည်း ရှိနေသည့်Coffeeဆိုင်လေးထဲတွင် Soraရေှ ့ဒူးထောက်ကာ အဖြူရောင်နှင်းပန်းလေးတေွကိုစုစည်းထားသည့် ပန်းစီးလေးအား လှမ်းရင်း ချစ်ခွင့်ပန်သူသည် Oppaဟုအမြဲခေါ်လေ့ရှိသည့် Jeon Jung Kookဆိုသည့် လူသားပင်။
"ထပါ။ သူများတေွကြည့်ကုန်ပြီ Oppaရဲ့"
လက်ကနေဆွဲကာ အတင်းထခိုင်းနေသော်လည်း ဂရုမစိုက်ပါ။ ပန်းစည်းကိုသာ မျက်စပစ်ပြနေ၏။
"ကိုယ့်ကို မင်းရဲ့ချစ်သူအဖြစ်လက်ခံပေးပါ Sora"
မျက်နှာတေွပူကာ ခေါင်းကိုကြမ်းပြင်နှင့်ထုလုမတတ် အတင်းငံု ့ထားမိသည်။
"လက်ခံလိုက်! လက်ခံလိုက်! လက်ခံလိုက်!..."
ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသော Coffeeဆိုင်လေးအတွင်းရှိ လူများ၏ အားပေးအော်ဟစ်သံသည် Soraအားပိုလို့ပင် အရှက်သည်းစေ၏။
"လက်ခံပေးပါ Sora"
မရဲတရဲနှင့် ခေါင်းလေးစောင်းကာကြည့်မိသော် Oppa၏ မျက်နှာသည်ဇီးရွက်လောက်သာရှိတော့သည်။ သူ့ရဲ့အချစ်ကို လက်မခံလောက်ဖူးလို့ ထင်သွားတာကြောင့်ပဲ ဖြစ်ရမည်။
"အင်း"
ခေါင်းငြိမ့်ကာ ပန်းစည်းလေးကိုလက်လှမ်းယူမိတော့ Oppaသည်သူ့ရဲ့မူပိုင် ယုန်သွားလေးတေွပေါ်သည်အထိ ပြုံးနေခဲ့သည်။ Coffeeဆိုင်အတွင်းရှိ လူများကလည်း လက်ခုပ်လက်ဝါးတဖြောင်းဖြောင်းတီးလျက် အားပေးကြသည်။ တစ်ချို့ကပြောကြသည် 'နတ်ဖက်တဲ့ စံုတွဲ'တဲ့လေ။
"ဒီပန်းက ဘာအဓိပ္ပာယ်ကိုဆောင်လဲဆိုတာသိလား Sora"
OppaဟာSoraရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခံုမှာဝင်ထိုင်ရင်း ပန်းစည်းကိုကိုင်ထားသည့် လက်ကလေးအား အပေါ်ကထပ်၍ ဆုပ်ကိုင်ကာ မေးမြန်းလာ၏။ ဒီအဖြူရောင်နှင်းပန်းလေးတေွရဲ့ အဓီပ္ပာယ်ကိုSoraမသိပါ။ သို့ကြောင့်...
"ဟင့်အင်း မသိဘူး။"
"ဒါဆို ကိုယ်ပြောပြမယ်။ သေချာနားထောင်နော်။"
"အင်း"
"ဒီအဖြူရောင်နှင်းပန်းလေးတေွက မပြောင်းလဲပဲတည်မြဲနေမယ့် အချစ်ရဲ့သင်္ကေတတဲ့လေ... ဒီပန်းလေးတေွလိုပဲ ကိုယ့်ရဲ့အချစ်တေွကလည်း မင်းအပေါ်ဘယ်တော့မှ ပြောင်းလဲမှာမဟုတ်ဘူး Sora...ယံုတယ်မလား ဟင်"
လက်ဖမိုးအား ခပ်ဖွဖွနမ်းကာဆိုလာသူကြောင့် ခေါင်းသာတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်မိသည်။
အတိတ်တေွဟာ သိပ်ကိုလှပခဲ့သည်ဟု
ဆိုနိုင်မလားလေ။
တီ! တီ! တီ!
ကားဟွန်းသံကြောင့် လန့်ဖျန့်ကာဘေးဘီကိုကြည့်မိတော့ စံုတွဲလေးမှာရှိမနေတော့။ Yuri တို့လည်း ရောက်နေလေပြီ။
အို... သူမအတေွးတေွမနည်း လွန်သွားခဲ့သည်ပဲ။
"ဘာတေွအတေွးလွန်နေတာလဲ မယ်မင်းကြီးမ"
ကားပေါ်ရောက်တာနှင့် စဟောက်ခြင်းခံရတော့သည်။
"မတေွးပါဘူးဟယ်... ဒါနဲ့ အစ်ကိုကOppaနဲ့ ပါမသွားဘူးပေါ့"
"ဟုတ်တယ်။ သူကဧည့်သည်နဲ့တေွ ့ပြီး တစ်ခါတည်းတန်းပြန်မယ်ဆိုလို့"
"အော်"
ထိုမျှသာပြောပြီး ကားထဲတဖန်တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့၏။
ပြောစရာတေွပဲ မရှိကြတာလား?
ပြောသင့်မပြောသင့် ချိန်ဆနေခဲ့ကြသည်လားဆိုတာ ဘယ်လိုမှ ဝေခွဲလို့မရပေ။
"Berry bar"
နှုတ်မှခပ်ဖွဖွရေရွတ်မိသည်ကို အစ်ကိုက...
"ဒီကို Jungကြီးနဲ့လာဖူူးတယ်။ ဝင်ကြရအောင်။"
"ဟုတ်"
အစ်ကိုက Soraတို့အား လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိစေရန်ဟုဆိုကာ VIPအခန်းတစ်ခန်းတွင် နေရာယူစေသည်။
ခဏအကြာမှာတော့ အခန်းတွင်းသို့ ကောင်လေးတစ်ယောက်တွန်းလှည်းလေးတွန်းကာ ဝင်လာ၏။
"မှာထားတာတေွရပါပြီ အစ်ကို... လိုချင်ရင် လှမ်းခေါ်လိုက်ပါ။ အပြင်မှာရှိပါမယ်နော်။"
"ကောင်းပြီ။"
ကောင်လေးပြန်ထွက်သွားတာနှင့် YuriကSoraအားစတင် စစ်ဆေးပါတော့သည်။
"နင်နဲ့Jungကြီးတစ်ခုခု ဖြစ်ထားကြတယ်မလား? ငါ့ကို အစအဆံုးသေချာပြောပြစမ်း Sora... ဒါမှငါတို့ ဖြေရှင်းပေးလို့ရမှာ"
"အင်း ငါပြောပြပါ့မယ်။ Oppaကငါတို့ကုမ္ပဏီက CEOလေးနဲ့ ဘာလိုလိုညာလိုလိုဖြစ်နေတာ"
"ဟမ်!"
"ဟေ!... သေချာပြော Sora... Jungကြီးကgayနေတယ်လို့ ပြောချင်တာလား?"
"Gayတာမgayတာ Soraမသိဘူး။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကုတင်ပေါ်ကကိစ္စကို... "
"တော်တော့ Sora... ဆက်မပြောနဲ့တော့... ဒီလောက်ဆိုရပြီ။"
မျက်နှာကြီးတည်ကာပြောလာတဲ့ အစ်ကို့ကြောင့် Soraရော Yuriပါ ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားရသည်။
"စိတ်ထဲမထားနဲ့ Sora... အစ်ကိုကူညီပါ့မယ်။ Soraသာအစ်ကိုခိုင်းတာ အကုန်လုပ်ပေးဖို့ပဲလိုမယ်။"
"အင်း ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရ Soraလုပ်ပါ့မယ်။"
"ကောင်းပြီ။ ဒီနေ့ကစပြီးစိတ်ထဲ ဘာမှမထားနဲ့Sora... ဆေးကိုပံုမှန်သောက်ပြီး အားမေွးထား...စိတ်ညစ်မခံနဲ့...JungကြီးကSoraအပိုင်ပဲမို့"
"အင်း ကျေးဇူးပါပဲ အစ်ကို"
အစ်ကို့ရဲ့စကားကြောင့် ရင်ထဲကအပူလံုးကြီးသည် ယူပစ်လိုက်သလိုကို ပေျာက်ဆံုးသွားရသည်။ Yuriကလည်းကေျာပြင်အား ခပ်ဖွဖွပုတ်ကာ အားပေးနှစ်သိမ့်သည်။ ဘယ်လောက်တောင် နွေးထေွးမှုရှိလိုက်သလဲဆိုတာ မပြောပြတတ်လောက်အောင်ပင်။
🌻ဆေးတွေလည်း ပံုမှန်သောက်မယ်။
မင်းကိုလည်း ထာဝရ ချစ်မယ်။🌻
••••••••••••••••••
••••••••••••••••••
••••••••••••••••••
"အား..."
အပြင်းကြောဆန့်ရင်း တိုင်ကပ်နာရီကိုကြည့်မိတော့ 8နာရီခွဲ။
"Hyungလည်းအခုချိန်ထိ လာမကြိုသေးပါလား?"
စားပွဲပေါ်ကဖုန်းလေးအား လှမ်းယူကာ အညောင်းဖြေရန် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။
လက်ခေျာင်းသွယ်သွယ်တို့ဟာလည်း ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ် ဟိုထိဒီထိလုပ်ကာ 'Hyung'ဆိုသည့် လူကြီးဆီသို့ ဖုန်းခေါ်လိုက်၏။
တီ... တီ... တီ...
"Hello... ကလေးလေး"
"ဘာအခုမှ ကလေးလေးလဲ! ကျွန်တော်အခုထိ အိမ်မပြန်ရသေးဘူး။ Hyungကိုစောင့်နေတာ"
"ဟမ် မပြန်ရသေးဘူး ဟုတ်လား ကလေး"
"ဟုတ်တယ်။"
ကျွန်တော်ဒီနေ့လာမကြိုဖြစ်ဘူးဆိုတဲ့အကြောင်းကို YuriအားSoraထံဖုန်းဆက်ပြောဖို့ သတိပေးထားခဲ့သည်ကို ဘာကြောင့် အခုချိန်ထိစောင့်နေရတာပါလိမ့်။
"Soraရော ကလေး"
"Noonaကို5နာရီလောက်တည်းက ပြန်ခိုင်းလိုက်တာ... ရံုးမှာ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းHyung... မြန်မြန်လာခဲ့... ကြောက်လို့"
တုန်ရီနေသောအဖျားခတ် စကားသံတို့ကြောင့် ကားကိုအရှိန်အမြင့်ဆံုးမောင်းနှင်မိသည်။
"ခဏပဲစောင့် ကလေးလေး... Hyungလာနေပြီ။ မကြောက်နဲ့နော်။"
"အင်း မြန်မြန်နော်။"
"အမြန်ဆံုး လာနေပြီ။ ဖုန်းမချလိုက်နဲ့နော်"
"ဟုတ်"
"လိမ္မာလိုက်တာ Hyungရဲ့ကလေးက... ညအတွက်အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီလား?"
ကလေးငယ်အား ကြောက်စိတ်ပေျာက်စေရန်အလို့ငှာ ရယ်သံလွှမ်းကာမေးလိုက်သည်။
"ဘာ ဘာကိုလဲ?
"ဟိုဟာလေ..."
"တော်ပြီ။ Hyungညစ်ပတ်ကြီး ဒါပဲတေွးနေတာပဲ"
"ဟားဟား Hyungကစတာပါ ကလေးလေးရဲ့"
"နောက်5မိနစ်လောက်ဆို ရောက်မယ်။ ကြောက်နေသေးလားဟင်"
"ဟင့်အင်း မကြောက်ပါဘူး။ Hyungရှိနေတာပဲ"
ဘေးနားမှာသာရှိနေရင် စကားတက်လွန်းသည့် ကလေးငယ်အား ထေွးဖက်ထားမိမှာအမှန်ပင်။
"Hyungက ကလေးရဲ့ဘေးမှာရှိနေတာမှ မဟုတ်ပဲကလေးရဲ့"
"လူကိုယ်တိုင်ဘေးနားမရှိရင်တောင် ဒီလိုမျိုးHyungရဲ့အဝေးကကြားနေရတဲ့ အသံလေးကတောင် ကျွန်တော့်ရင်ထဲနွေးထေွးပြီးလံုခြုံမှုအပြည့်အဝ ရှိတယ်လို့ခံစားရတယ်။ Hyungကကျွန်တော့်အပေါ် အဲ့လောက်တောင် လွှမ်းမိုးထားတာ... ချစ်တယ် Hyung"
"အင်း...ဒီလိုစကားတေွနဲ့ပဲ ချုပ်နေလိုက်... အပေါ်တက်လာနေပြီ။ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်။"
"Ok Hyung"
•••••••••••••••
"ကလေး"
"Hyung"
အားကိုးတကြီးရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာသည့် ကလေးငယ်၏ သေးသေးကွေးကေွးခန္ဓာကိုယ်လေးအား သိမ်းကြုံးဖက်ကာ နဖူးပြင်အားခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
"Hyungရဲ့အချွဲလေး... ညစာစားပြီးပြီလားဟင်"
"ဟင့်အင်း ဗိုက်မဆာလို့မစားရသေးဘူး။ Hyungရော"
ရင်ခွင်ထဲမှခေါင်းလေးမော့ကာ မေးလာသော ကလေးငယ်ကြောင့် အသည်းယားစွာ ပါးပြင်နုနုအားမွှေးကြူမိသည်။
ရွှတ်... ရွှတ်
"Hyungကစားပြီးပြီ ကလေးရဲ့... ကလေးဗိုက်ဆာရင် တစ်ခုခုဝင်စားရအောင်လေ"
"ဟင့်အင်း မစားတော့ဘူး။ Hotelကိုပဲပြန်မယ်။"
"Okဗျာ... သခင်လေးရဲ့အမိန့်အလိုတော် အတိုင်းပါဗျ"
"ဟီးဟီး...ကျွန်တော်ပစ္စည်းတေွသိမ်းဦးမယ်။ ခဏနော်"
"ရပါတယ်ဗျာ"
ကလေးငယ်သည် ထည့်စရာရှိတာထည့်သိမ်းစရာရှိတာသိမ်းကာ အခန်းမီးကိုပိတ်ဖို့ပြင်သည်။
"အပြင်ထွက်Hyung... ပြီးရင် ကျွန်တော့်ကိုမီးပြဦး။"
"Ok ok"
အခန်းအပြင်သို့ခပ်သွက်သွက်ထွက်ကာ ဖုန်းမီးအားဖွင့်ရသည်။
ချောက်!
မီးအလင်းရောင်မှိန်ပြပြလေးကို အားပြုကာကလေးငယ်သည် ကျွန်တော်ရှိရာလှမ်းလာ၏။
"ပြန်ကြစို့"
ရံုးခန်းတံခါးအားသော့ခတ်ပြီး ကျွန်တော့်လက်မောင်းအား လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတေွနှင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ အသည်းယားအောင် ပြုံးပြနေသေး၏။
••••••••••••••••••
Hotelရောက်တော့ကလေးငယ်သည် Receptionမှကောင်မလေးအား Orange juiceတစ်ခွက်ကို အခန်းထဲလာပို့ပေးဖို့မှာကာ အခန်းရှိရာ ဓာတ်လေှကားဖြင့်တက်လာခဲ့သည်။
"ဟူး... ပင်ပန်းလိုက်တာ"
ကုတင်ပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်ကာ ညည်းငြူမိသည်။ တကယ်ကို ပင်ပန်းနေသည်မို့။
"ထ ကလေး...Hyungနှိပ်ပေးမယ်။"
ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်အားဆွဲထူကာ အနောက်ဘက်တွင်နေရာယူသည်။
"အ... ဖြေးဖြေးHyung... နာတယ်။"
"ခဏလေးသည်းခံ ကလေး... အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်။"
ပုခံုးထက်မှလက်တို့ကို ဟိုဘက်ရွှေ့လိုက်၊ ဒီဘက်ရွှေ ့လိုက်ဖြင့် ကစားနေသူကြောင့် နာကျင်စွာအော်မိသည်။ တစ်ခါမှအနှိပ်မခံဖူးတာကြောင့်လည်း ပါပါလိမ့်မည်။
"ရပြီ Hyung... အား အခုမှပဲပေါ့သွားတော့တယ်။"
ဇာတ်ကိုဘယ်ညာချိုးကာ ပြောမိသည်။ တကယ်လည်းပေါ့ပါးသွားသည်ပင်။
"ဒါဆို ရေသွားချိုးတော့နော်"
"အွန်း...Hyungကရော"
"Hyungကပြီးမှချိုးမယ်။ကလေးမှာထားတဲ့ Juiceလာပို့ရင် မသိမှာစိုးလို့"
"အင်းအင်း... ဒါဆိုကျွန်တော် အရင်ချိုးမယ်နော်။"
"အွန်း"
ကလေးငယ်လဲရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီမို့ တစ်ကိုယ်တည်းပျင်းရိစွာ အိပ်ယာထက်လှဲချမိသည်။ မျက်လံုးအစံုကိုမှိတ်မည်ကြံတော့...
တင်းတောင်!
"သူများခဏမေှးမယ်ဆိုမှ ရောက်လာပြီ။ ခုနကစကားပြောနေတုန်းကကျ မလာဘူး။ အဖျက်မလား၊ အဖျက်ကောင်လား မသိတဲ့အပြင်ကလူရေ... မင်းဘယ်တော့မှ ချစ်သူမရပါစေနဲ့ကွာ"
တီးတိုးကျိန်ဆဲရင်း အခန်းတံခါးအားဒေါသဖြင့် ဆွဲဖွင့်မိတော့ မြင်လိုက်ရသည့်မျက်နှာကြောင့် ဒေါသကပိုလို့ပင် ထွက်သွားရ၏။
"ဂျာကြီး"
"အစ်ကိုလေးရော"
အခန်းထဲကိုမျက်လံုးဝေ့နေသူကြောင့် တံခါးကိုလူတစ်ယောက်ဝင်ရရံုသာ ပြန်စိလိုက်ကာ...
"ရေချိုးနေတယ်။ ပေးဒီကို"
လက်ထဲကအအေးခွက်ကို ဆွဲလုရင်း နှစ်ယောက်သားအကြည့်ချင်းစစ်တိုက်နေမိသည်။
"Hyung... အဲ့မှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ?"
တဘက်အဖြူလေးတစ်ထည်ဖြင့် အောက်အရပ်ကိုလံုခြုံစေကာ ကျွန်တော့်နားရောက်လာသူကြောင့် တံခါးကိုဝုန်းခနဲပိတ်လိုက်မိသည်။
ဂျာကြီးအတွက် မျက်ရည်နှစ်စက်။
"အအေးလာပို့လို့..."
"အော်...ရေချိုးတော့လေ"
"အင်း...အဝတ်အစားမလဲထားနဲ့နော်...အဲ့အတိုင်းနေနေ"
ကျွန်တော့်စကားကြောင့် ကလေးငယ်၏ မျက်နှာမှာရဲခနဲပင်။
"ရေသာမြန်မြန်ချိုး... သွားသွား"
"ok ok"
ရေကိုငါးမိနစ်ထဲနဲ့အပြီးချိုးပစ်လိုက်သည်။
'အချိန်နှင့်ဒီရေသည် လူကိုမစောင့်'ဟူသည့် စကားပံုလည်း ရှိသေးသည်မဟုတ်လားလေ။
"ဟင် ပြီးပြီ လား? ရေကောချိုးလာတာဟုတ်ပဲလား Hyung..."
"ချိုးလာပါတယ်ဗျာ...စိတ်တေွလောနေလို့ပါ။ ဟဲဟဲ"
"ရုပ်ကိုက လူယုတ်မာရုပ်နဲ့"
"စလိုက်ကြရအောင်ကွာ..."
အောက်ရပ်ဝန်းအားကာဆီးထားသည့် တဘတ်အားဖြုတ်ချရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း လက်အားပုတ်ချခြင်းကို ခံလိုက်ရ၏။
"အအေးတောင်သောက်မကုန်သေးဘူး... ခဏလေး နေပါဦးလား။"
လူကနေချင်သော်လည်း အောက်ကကောင်ကမနေတော့ပါ။ သခင်ကိုမြင်တာနှင့် တကြွကြွဖြစ်နေပြီပင်။
မပူသော်လည်း မချပ်သည့် ဗိုက်သားဖေွးဖေွးအား အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာ ပွတ်သပ်မိသည်။ သို့နောက် လက်တေွကို အပေါ်သို့တစ်ဆင့်တက်ကာ ခပ်ညိုညို Nippleလေးအား ဖိခေျလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းတေွဟာလည်း အငြိမ်မနေပါ။ ဂုတ်သားဖေွးဖေွးလေးအား အရာထင်သည်အထိ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေမိ၏။
"အ... Hyung"
ကလေးငယ်၏ လက်ထဲကအအေးခွက်ကို ယူရင်းကြမ်းပြင်ပေါ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတာနှင့် ကလေးငယ်အား ဆတ်ခနဲကောက်ပေွ ့လိုက်ကာ ကုတင်ထက်အသာအယာချပေးလိုက်သည်။
ပြွတ်စ်
နီဆေွးဆေွးနှုတ်ခမ်းအစံုအား ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေးတေွအပေါ် ဖံုးအုပ်ထားသည့် မျက်ခွံတေွ၊ မဲနက်နေသည့် မျက်ခံုးတန်းတန်းလေးတေွ၊ နဖူးခပ်ပြေပြေနဲ့ အမြဲစတော်ဘယ်ရီနံ ့လေးသင်းနေသည့် ခပ်ဖောင်းဖောင်းပါးပြင်နုနုတို့အား ကြင်နာစွာနမ်းရှိုက်မိသည်။
"Hyung... ကျွန်တော့်ကိုချစ်လား"
အဆံုးမှာတိမ်ဝင်သွားတဲ့ ကလေးငယ်၏ ခပ်ဖေျာ့ဖေျာ့အသံလေးကြောင့် ဝမ်းနည်းမှုဟာ ခေါင်းထဲအကြိတ်အနယ်တိုးဝင်လာကြ၏။ ကျွန်တော်သည်ကလေးငယ်အား 'ချစ်ပါသည်'ဟု ဖွင့်ဟဝန်မခံပဲ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းနှီးနှောခဲ့မိသည်။ အခုလည်း နောက်တစ်ခါ။ ကလေးငယ်၏ စိတ်ထဲတွင် ဘယ်လောက်တောင် အားငယ်နေလိုက်မလဲဆိုတာ ခန့်မှန်းလို့တောင်မတတ်တော့။
"အင်း ချစ်တယ်။ ကလေးကို Hyungကသိပ်ချစ်တာ"
"အင်း ကျွန်တော်လည်း Hyungကိုချစ်တယ်။"
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာ အပြုံးတေွကိုအသက်သွင်းခဲ့ကြသည်။
ရုတ်တရက် အောင့်တက်လာသော နှလံုးကြောင့် ရင်ဘတ်ကိုဖိမိသည်။ ကလေးငယ်လည်း ကျွန်တော့်လိုပင်။ ရင်ဘတ်ကိုဖိကာ အသက်ကိုမနည်းလုရှူနေရ၏။
"kiss me quick... Hyung"
"ok baby"
နာကျင်မှုတေွကိုလျစ်လျူရှုကာ ကလေးငယ်၏ နှုတ်ခမ်းပြေပြေအား ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နာကျင်မှုဟာ လေျာ့မသွားပဲပိုပြီးနာကျင်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းသားတေွအား အပေါ်တစ်လှည့်အောက်တစ်လှည့် စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ရင်း ခံတွင်းထဲသို့လျှာကို တိုးဝင်မိသည်။ လျှာခြင်းရစ်ပတ်ကာစုပ်ယူရင်း လက်တို့ကိုအောက်အရပ်ဆီ ဖြေးဖြေးချင်းသွားမိသည်။ နာကျင်မှုဟာ ပိုလို့ပင် ဆိုးလာ၏။
"အဆင်ပြေရဲ့လား ကလေး"
"ရင်ဘတ်ထဲက တအားအောင့်တယ် Hyung... နှလံုးကိုတစ်ယောက်ယောက်က ဆွဲဆုပ်နေသလိုပဲ"
"Hyungရောပဲ... အိပ်ရအောင်ကလေး... ကလေးရဲ့နာကျင်မှုတေွပေျာက်အောင် Hyungသီချင်းဆိုသိပ်မယ်နော်"
"အွန်း"
ကလေးငယ်၏ ခေါင်းလံုးလံုးလေးအားလက်မောင်းထက်အံုးစေပြီး ကေျာပြင်အားခပ်ဖွဖွပုတ်ကာ ဆိုပြခဲ့ဖူးသည့် Sweet nightသီချင်းလေးကို ထပ်မံဆိုပြရန်အားတင်းရသည်။ နာကျင်မှုကြောင့် ချွေးဒီးဒီးကျနေသော်လည်း ကလေးငယ်အားတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ထားမိသည်။ ကလေးငယ်ဟာလည်း ကျွန်တော့်ခါးကိုတင်းကြပ်စွာပြန်လည်ဖက်တွယ်ကာ နာကျင်မှုကို အံတုနေလေ၏။
🎵Oh my pillow...
Can't get me tired
Sharing my fragile true
That I still hope the door is open
Cause the window
Opened one time with you and me
Now my forever's falling down
Wondering if you want me now
How could I know
One day I'd wake up feeling more
But I had already reached the shore
Guess we were ships in the night night night🎵
သီချင်းလေးအဆံုးမှာတော့ ကလေးငယ်ဟာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း နာကျင်မှုကိုမေ့ဖျောက်ရင်း အိပ်ပေျာ်ဖို့ရာ ကြိုးစားရ၏။
'ခံစားချက်တေွအား ဝန်ခံခဲ့ကြပြီ။
ကျိန်စာတေွလဲ သင့်ခဲ့ပြီ။
နှလံုးသားတေွလည်း အဆမတန်နာကျင်ခဲ့ရပါပြီ။'
--------------------------------
2ပိုင်းတောင်upပေးထားတယ်နော် အချစ်ကလေးတို့ရေ... Feedback တေွအများကြီး မျေှာ်နေပါ့မယ်❤️
Thank for reading♥️