Part_18​ (Zawgyi)​

654 52 6
                                    

"ထြက္သြား"

ကေလးငယ္သည္အသံခပ္မာမာျဖင့္ေအးစက္စက္အၾကည့္တို႔ကို​ ကြၽန္႔ေတာ့္ထံပို႔လႊတ္လာေတာ့မွ အသိကျပန္ကပ္သည္။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းေျပာင္းလဲသြားသည့္ အေျခအေနသည္ ကြၽန္ေတာ့္အားေဝခြဲရခက္ေစတာေတာ့အမွန္ပင္။

"Hyung​ ေတာင္းပန္..."

"ထြက္သြားလို႔!!!"

စကားေတာင္ဆံုးေအာင္ေျပာခြင့္ မေပးခဲ့ပါ။ ကေလးငယ္၏ေအာ္ဟစ္သံသည္ အခန္းက်ယ္ႀကီးအတြင္းက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။

မွားသြားၿပီ။

စိတ္လြတ္ကာေအာ္မိခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုကြၽန္ေတာ္​ စိတ္ထဲမွာအျပစ္တင္လို႔မဆံုးေပ။

"ထြက္သြားလို႔ေျပာေနတာ နားမလည္ဘူးလား? ထြက္သြား!!!"

ေခါင္းအံုးနဲ႔ပစ္ေပါက္ကာ ေအာ္ေျပာလာေသာ ကေလးငယ္၏ပံုစံသည္ မတရားေဒါသထြက္ေနသည့္ပံုမွာ ရွိသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္အနည္းငယ္ေတာ့ ထိတ္လန္႔မိပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ဆို ကေလးငယ္၏ယခုလို ပံုစံအားတစ္ခါမွမျမင္ခဲ့ဖူး​တာေၾကာင့္​ပင္။

"​မသြားဘူးလား? ရတယ္ေလ... ခင္ဗ်ားမသြားရင္ ကြၽန္ေတာ္သြားမယ္။"​

ေဒါသႀကီးစြာျဖင့္ခႏၶာကိုယ္ကနာက်င္မႈေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈထားသည့္ပံုမွာရွိသည့္ ကေလးငယ္သည္​ ကုတင္ထက္ကေန ဝုန္းဒိုင္းက်ဲကာထလာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္​ ဘာဆက္လုပ္ရမည္လဲ။

"ဖယ္!"​

မ်က္လံုးစိမ္းမ်ားႏွင့္ၾကည့္ကာ အမိန္႔ေပးလာသူအားဆြံ႕အစြာ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ကေလးငယ္၏ စိတ္ထဲတြင္ ဒီခဏေလးအတြင္းဘာေတြမ်ားစိုးမိုးသြားသည္လဲ။ နားမလည္စြာျဖင့္ ကေလးငယ္၏လက္ေကာက္ဝတ္ေလးအား အရဲစြန္႔ကာဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။

"ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ကေလးရာ... Hyungေတာင္းပန္ပါတယ္။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ... ေနာ္"​

"ဟမ္​့... ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ေမးမယ္။ ခင္ဗ်ားဒီအခန္းထဲက​ ထြက္မလား။ ကြၽန္ေတာ္​ ထြက္ရမလား။ ေျဖ..."

"အင္းပါ။ Hyungသြားပါ့မယ္။ ေနေကာင္းေအာင္ေနဦး။"​

"သြား..."

Second Person (Season_1)​(Completed)​Where stories live. Discover now