Lily
It's been almost a month since I came back home from the hospital. Isang buwan akong nagpapahinga lang sa kwarto. My doctor advised me na wag masyadong kumilos.
"Nooo! Bakit siya pumayag makipagbreak?!"
Jasmin's here right now and we're watching Through Night and Day. Ito kasi ang trending number 1 ngayon sa netflix. Sa araw araw na pagbisita ni Jasmin sa akin ay halos napanuod na namin lahat ng movies sa netflix.
"If I were in the guy's shoe, baka makipagbreak din ako sa jowa ko." I said.
Ang selfish kasi nung role ng babae sa movie. Siya lagi nasusunod. Paano naman yung guy diba? Hindi lang naman siya yung nasa relasyon.
"Really? Hindi mo iintindihin yung jowa mo? Susuko ka nalang agad?" Sabi ni Jasmin.
"Nakakapagod nga naman yung ganun. Hindi naman pwede na yung lalake nalang lagi ang iintindi diba?"
"Whatever." Jasmin said at nanuod na ulit.
"Oh my God! Hindi sila yung ikakasal?!"
What a plot twist. Hindi sila nagkatuluyan nung jowa niya since high school. At ang malala dito, may sakit pala yung babae kaya ganon ang ugali niya. Parang di ko na ata kaya panuodin to.
"Okay. Jinudge ko agad si girl kanina. May sakit naman-" Hindi ko natuloy yung sasabihin ko dahil naririnig ko na umiiyak si Jasmin sa tabi ko.
"Nakakainis naman 'yang palabas na yan! Ayoko na tapusin." Sabi ni Jasmin. Tumayo siya at nagpunta ng banyo.
Ilang minuto din bago lumabas si Jasmin ng banyo. Matatapos na nga yung palabas tsaka lang siya lumabas.
"Hindi pa rin tapos?" Tanong ni Jas nung tumabi siya sakin. Namamaga ang mga mata niya.
"Patapos na. Namatay yung babae." I casually said.
Inagaw ni Jasmin sa akin yung remote at pinatay ang tv. Hindi pa tapos yung palabas eh. May good bye speech pa yung babae, pinatay na niya agad.
"Hey! Di pa tapos." I tried to get the remote from her pero tinapon niya sa sofa malayo samin.
"Ang pangit naman ng movie na yon eh. So bakit mo pa tatapusin." Masungit na sabi nito.
"Ikaw kaya pumili nun." Sabi ko. Inirapan lang ako ni Jasmin sabay kuha ng phone niya.
"Hindi ka ba hinahanap sa work mo?" Tanong ko sa kaniya habang nagpphone siya.
"Hindi." Matipid nitong sagot.
"Eh what about Vince?"
Pagkatanong ko, tumingin sa akin si Jasmin with her what-do-you-mean look.
"What about him?"
Ang bilis talaga magbago ng mood niya. Ang sungit sungit na naman niya ngayon. Parang ayoko na tuloy mag salita.
"Nothing. I just thought that you're spending too much of your time with me. Bihira nalang kasi kayo magkita ni Vince and baka maging dahilan pa yon ng-"
"You don't want me here ba?" Tanong ni Jasmin.
"Huh? Hindi naman sa ganon."
"Pwede mo namang sabihin na ayaw mo ko na nandito. Hindi yung idadahilan mo pa kapatid mo." Jasmin said. Inayos niya yung gamit niya at akmang aalis na pero pinigilan ko siya.
"Hey... it's not like that. Sobrang thankful nga ako sayo kasi kahit busy ka with your work, hindi mo nakakalimutan na bumisita sakin. It's just that..." Huminga ako ng malalim. Nagdadalawang isip kung itutuloy ko ba kung ano yung gusto kong sabihin.
"It's just that?" Ulit na sabi ni Jasmin habang naka harap sakin. Naka-cross pa yung arms niya at naghihintay ng sagot mula sa akin.
"It's just that... ayoko masanay ulit."
I looked away. Not wanting to look at her.
"Masanay saan? Lily, can you please... sabihin mo na nang deretso yung gusto mo sabihin. Do you want me here or not?" Jasmin said impatiently.
"I want you here, okay? I want you here by my side 24/7. Gusto ko lagi kitang nakikita kasi dun lang ako kumakalma. But... but ayoko na masanay na lagi kang nandiyan. Ayoko na masanay ka na lagi akong nandito."
Kita ko sa mukha ni Jasmin ang pagkalito. Hindi ba niya ako naintindihan?
"Eh ano naman kung masanay ka na lagi akong nandito? Edi masanay ka. Kasi wala naman na akong balak umalis."
Kikiligin ba ako?
"Wala kang balak? Eh bakit aalis kana kanina?" I joked.
Jasmin roll her eyes and said. "Duh! Nagpapabebe lang ako kanina. Tsaka, anong sinasabi mo na ayaw mong masanay ako na nandito ka? Hindi ka aalis. You'll get better. I'll do anything that I can to help you feel better, okay?"
As days passed by, tinupad nga ni Jasmin yung sinabi niya. Bumibisita pa rin siya sakin despite of her busy schedule. Minsan, salitan sila ni Vince ng pagbisita sakin. Ngayon, si Vince yung nandito.
"You okay? Kanina ka pa tahimik." I asked Vince nung inilabas niya ako sa Balcony namin para magpahangin saglit.
"Huh? Oo naman. Dami ko lang iniisip. You know... work stuff." Vince said sabay upo sa tabi ko.
"Is that it? Nag away ba kayo ni Jasmin?" Tanong ko ulit. Hindi kasi ako sanay na ganiyan si Vince eh. Wala siya sa sarili niya. Hindi siya makatingin ng deretso sa mga mata ko. He seem off.
"Nah, I'm okay. Wag ka mag alala, hmm?"
Nagkwentuhan lang kami ni Vince tungkol sa work niya pero hindi mawala sa isip ko kung bakit parang iba ang kinikilos ni Vince ngayon. I badly wanna know kung ano problema niya.
"You sure you're okay, Vince? It's bothering me. I'm here to listen." Sabi ko.
"I don't think I can tell you this." sabi ni Vince.
"Why? It's okay if you don't want to tell me-"
"Jasmin told me everything." Hindi manlang pinatapos ni Vince yung sasabihin ko.
"Everything?" Bigla akong kinabahan. Kaya ba tahimik siya? Galit ba siya sakin? Break na ba sila?
"I'm not mad, Ly. You don't have to pretend." Vince said. Hindi daw siya galit pero bat ang seryoso niya.
"I'm sorry, Vince. Hindi ko naman gusto itago sayo 'to pero kasi..."
"Pero kasi si Jasmin yung may ayaw na sabihin sakin. I knew everything na Lily. Simula nung una."
Alam na niya lahat. Ano pa sasabihin ko?
"Since when?" I asked.
"2 days ago." Tipid na sagot ni Vince.
2 days ago? Eh nandito lang kahapon si Jasmin. Bakit hindi ko naman napansin sa kaniya na parang may iba sa kaniya? Bakit hindi niya sinabi sakin?
"I'm really sorry, Vince. But trust me, mahal na mahal ka ni Jasmin. Please don't let each other go."
Hindi ko alam kung ano pa sasabihin ko. Natatakot ako na baka magtanim ng galit si Vince sakin.
"I don't think so. Nakikita ko kung paano siya tumingin sayo, Lily. Nakikita ko mismo kung paano siya mag alala sayo. It makes me wonder... did she really moved on from you? or was she just distracted kasi nandito ako?"
I don't know what to say. Really. Naiinis ako kasi ganiyan yung nakikita ni Vince samantalang iba ang nakikita ko.
"Kung alam mo lang kung gaano ka kamahal ni Jasmin, Vince. She begged for me na wag sabihin sayo kasi ayaw niyang mag iba ang tingin mo sa kaniya. She loved you enough para iisang-tabi yung pride na meron niya just to keep you. She begged for me twice. Twice, Vince."
Bigla ko na naman naalala lahat ng pinagdaanan namin ni Jasmin. Kung paano siya nagmakaawa. Kung paano niya pinamukha sa akin na ayaw niya mawala si Vince.
"You can't blame me for feeling like this, Lily. Gusto ko magalit sayo for not telling me everything when you had the chance. Gusto ko magalit sayo for breaking Jasmin's heart pero di ko magawa. Nagkaroon kayo ng past ng girlfriend ko. Hindi lang basta basta relationship. You were her first love. And who knows... baka ikaw pa rin mahal niya hanggang ngayon. I know I'm being unreasonable here. Ikaw naman ang una niyang minahal at nakilala eh kaya dapat tanggap ko na you have a special place sa puso ni Jasmin pero kasi... I don't know man."
Sa totoo lang, gustong gusto ko na batukan 'tong kapatid kong 'to but I'm too tired to do that. I'm too tired to argue with him pero I need to. Ang baba ng tingin niya kay Jasmin.
"Yeah, I get it. May past kami ni Jasmin and aaminin ko, it was something special pero that doesn't mean na ganon pa rin ang lahat ngayon. Ang babaw naman ng tingin mo sa pagmamahal ni Jasmin sayo after all these years. Ikaw yung nandiyan nung mga panahon na sobrang sirang sira si Jasmin because of me and I'm so thankful for that. Pero diba past is past? Ikaw na yung mahalaga ngayon, Vince."
Totoo naman eh. I'm already out of the picture matagal na. Care nalang ang meron si Jasmin sa akin and my idiot brother needs to see that.
"I'm sorry. Nataasan kita ng boses. Bawal ka nga pala mapagod." sabi ni Vince. Inayos niya yung jacket na naka balot sa akin. Parang walang nangyaring sagutan.
"Wag ka mag sorry sakin. Ako dapat mag sorry sayo. You don't have to worry. Mag tiwala ka kay Jasmin. Mahal ka niya."
Napabuntong hininga naman si Vince sa sinabi ko. Hay nako.
"Mahal na mahal ko rin naman siya eh. Ayoko lang na ganito kagulo yung isipan ko bago ako mag propose sa kaniya." Vince said sabay tingin sa gawi ko.
"Lily... I want her to be with me for the rest of my life. I can't afford to lose her like this. Tama ka, past is past. Dapat nagtitiwala ako kay Jasmin. Dapat hindi ko kinu-question yung pagmamahal niya sakin."
Eto na ba yung hinihintay ko? Masasaksihan ko na ba silang ikasal?
"Bakit mo sakin sinasabi yan?" Tanong ko.
"I just wanted you to know na Jasmin's safe with me. I will never hurt her. Gusto ko lang malaman kung okay lang sayo? Kung okay ka na?"
"Huh? Of course it's okay with me, stupid. May karapatan ba akong umangal? Ex na niya ako. Ikaw na ang mahal niya ngayon. I'll support you, Bro. I'm okay now. Like I've always telling you, I'm happy kasi ikaw yung nakahanap kay Jasmin. Don't worry about me, okay? May basbas mo na ako." Sabi ko.
"Do you still love her?"
Nagulat ako sa tanong ni Vince. I wasn't expecting him to ask me that question.
"Hindi na." I said.
"Hindi na? Okay na sayo na ituloy ko yung matagal ko nang planong mag propose sa kaniya?" Tanong ulit ni Vince.
"Dude, I've moved on. Mag kaibigan nalang kami ni Jasmin. Okay na okay ako. Masaya ako para sa inyo. No hard feelings. Congratulations agad, Bro." I tap his shoulder.
Pagkasabi ko nun, Tumayo ako at pumasok na sa kwarto. Inalalayan pa ako ni Vince na humiga sa kama. Pagka-ayos niya sa kumot ko, nagpaalam na rin siya at sinabi sa akin na kailangan ko na daw magpahinga. Pinikit ko ang aking mga mata. Sinubukan ko matulog pero imahe lang ni Jasmin at ni Vince sa harap ng altar yung nakikita ko.
Akala ko okay na ako. Akala ko masaya na ako. Tanggap ko na pero ang sakit pala talaga. Hindi ko ata kayang makita ikasal sa iba yung taong mahal na mahal ko nang sobra. Ang hirap magpanggap.