LOVE is BLIND (ON GOING)

37

Lily

Papunta na ako ngayon sa roof deck kung saan nagsimula ang lahat. I was kinda late kasi ang traffic sa Pilipinas jusko. Hindi ko alam pero may nararamdaman akong kakaiba. Kinakabahan ako.

Pag'dating ko dun, I was shocked to see my Mom. Anong ginagawa niya dito? Tsaka sila Jina.

"Mom? Ano ginagawa niyo dito?" Naguguluhan ako pero yung mga itsura nila parang hindi sila masayang nakita ako.

"You made it. Akala ko, tatakas ka na naman." Jina said. Ngumiti siya pero halata mong malungkot siya.

"Ano bang meron? Nagbihis pa ako ng maganda tapos kayo lang pala makikita ko dito. Where's Jasmin?"

"Hi. I'm here. Hanap mo ko?" Then I heard that familiar voice. Pag'lingon ko, I saw Jasmin. She look so good in her white dress tonight. May dala siyang box.

"Hey... what are you up to? Akala ko tuloy may shoot ka kaya maaga ka umalis." I said as soon as I got closer to her.

"I just want to say something very important."

"Is it really that important kaya ba pati mommy ko at mga kaibigan ko kailangan present dito?" I asked Jasmin. Napatingin siya sa gawi nila Mom. I saw Mom smiled at Jasmin and gave her a thumbs up.

Okay? Naguguluhan na ako.

"Yes. It's very important." Naka'tingin lang ako kay Jas. She looks uneasy. Kinakabahan lalo tuloy ako.

"You know I like you very much right? I want us to be together, pero bago ko gawin yun... Kailangan ko muna magpaka'totoo sayo diba? Before we commit ourselves to each other, we need to be honest..."

I don't have any idea what Jasmin is talking about but I'm listening. Her eyes are saying something eh.

Huminga siya ng malalim bago magsalita ulit.

"Lovely Marie Manoban, The first time I saw you... naaalala ko sa isang event ko yun. Hindi ka mahirap mapansin dahil bukod sa you're new to my fandom that time, nangingibabaw din yung mga ngiti mo. Nangingibabaw din yung blonde mong buhok. Noong una, akala ko hater kita kasi... ilang fan sign events na kitang nakikita pero ni isang beses hindi ka pumila para makipag'interact sakin. Kilala ko na si Jina noon since she's known to be one of my hardcore fan. I even stalked Jina's twitter to see more about you. So I asked my staff if they know you. Luckily, one staff said to me na nakaka'usap ka nga daw niya. They told me na you're blind kaya daw hindi ka pumupila. Nung nalaman ko yun, alam mo ba... na'touch ako.... kasi hindi ko akalain na may ganung impact pala ako sa ibang tao. Nagustuhan mo ako dahil sa boses ko and sa determination ko at hindi dahil sa itsura ko..."

Jasmin's eyes started to become watery. Hindi ko alam pero parang naiiyak din ako.

"So, nung nalaman ko na bulag ka... ipinahanap kita sa PA ko. Hiningi ko yung mga information about sayo. Kung saan ka nakatira, kung ano pangalan mo. Sinabi ko sa sarili ko na tutulungan kita... na poprotektahan kita. Weird pero ganun yung naramdaman ko nung nakita kita. Not because naaawa ako sayo, but because I felt something about you... like I think I have known you. Hanggang sa...."

Tears started to fall on Jasmin's eyes. Pinahid ko naman ito agad. "Shhh, why are you crying? You're making me cry too."

"Hanggang sa nalaman ko na naghahanap daw yung mommy mo ng kasambahay for 3 months kasi she need to train sa Korea..."