LOVE is BLIND (ON GOING)

40

Jasmin

Naka'lipat na ako sa bahay nila Mom. Naipakilala na din niya sakin yung nagtatrabaho sa Farm. Si Mino. Filipino din siya and he's been working with my mom for almost 2 years na daw.

"Ruby anak, mag ayos kana. Igagala ka namin ni Ella sa Central Park. Tamang tama, Friday ngayon."

Pagdating namin sa Central park, ang daming tao. Ang gaganda ng mga lighting. Naalala ko na naman si Lily. Kamusta na kaya siya?

"Anak, kanta ka!" Bigla naman akong hinila ni mom dun sa may stage.

"Mom, nakakahiya." Wow, meron pa pala ako nun?

"Hindi ka naman nila kilala anak eh. Tsaka isa pa, gusto ko makita kung ano itsura mo kapag nasa stage ka at kumakanta."

In the end, pinagbigyan ko si Mom. Ngayon lang naman siya hihiling eh. Tsaka, wala naman nakakakilala sakin dito.

"Uhm... Hi, good evening guys." Panimulang bati ko.

Nagtinginan naman sakin yung mga tao.

"My mom forced me to sing here with you guys. I hope you'll like my self composed song. Btw, it's in Tagalog 'cause obviously hehe I'm a Filipino. So, yeah... Let me start."

I decided to sing my self composed song. I wrote it nung panahong hindi ko na alam gagawin ko kasi miss na miss ko na si Lily. Sising sisi ako hanggang ngayon. I think I'm going crazy.

Wala naman ako balak iparinig to sa lahat eh. Eto kasi yung gusto kong sabihin sa kaniya. Hindi ko alam kung paano ko masasabi to eh kaya I made it into a song. Dito naman ako magaling, dinadaan ko lahat sa kanta.

Nung malapit na matapos yung kanta, dahan dahan ko minulat yung mga mata ko. Then I saw her... In the crowd. Am I hallucinating? Bakit siya nandito? Totoo ba to? She's staring back at me.

After the song, I tried to find her in the crowd but I was too late. Totoo ba na siya yung nakita ko? Seeing her again was almost unbearable. I had to fight back the tears. I felt a billion different feelings all at once. Feeling of hatred, kasi naalala ko na naman yung mga nagawa ko sa kaniya. Relief, kasi somehow I know na she's safe. Joy, because I get to see that beautiful face again. Although all these things were rushing through my head, I ignored it and once again I let her get away. Kasi alam kong wala na akong mukhang maihaharap pa sa kaniya pagkatapos ng lahat ng nagawa ko.

Kung siya nga talaga yung nakita ko.... then she's somewhere out here. I need to see you, my Lily. Nababaliw na ako. Bumalik kana sakin :(

"Anak, huy. Sino bang hinahabol mo? Tara na, umuulan na oh." Naramdaman ko na hinila na ako ni Mommy palayo. Hindi ko man lang naramdaman yung ulan.

Naiiyak ako.

Hinayaan ko na naman siyang umalis.

Hindi ko man lang siya nahabol.

Lily, why do you keep on running? :(

I miss you so much, it hurts. Nababaliw na ako. Nawawalan na ako ng pag asa.

"Anak, okay ka lang ba?" Tanong ni Mom sakin.

"Mommy... ang sakit sakit. Ang sakit magmahal. Bakit ganito?"