Chapter 23
"The doctor?!" frustrated kong sigaw sa kanya.
"Yes, got a problem?" nakataas niyang kilay na sabi sa akin.
Inis akong umiling sakanya at umirap sa kawalan. Mga nakamasid silang lahat sa aming dalawa at nag-oobserba ng kilos ngunit pinanatili ko ang inis kong mukha sakanilang lahat at inirapan sila.
May mga kasamang nurses si Timothy na dalawa at kapwa mga babae ito. Tiningnan nila ang Dad ko sa mga vital signs at kung ano pa at si Dad naman ay sinasagot ito.
Habang si Timothy naman ay tiningnan kung normal ang heartbeat ni Dad at chineck rin ang mga aparatus na nakatabi sa kaliwa at kanan ng kama niya. Tumabi rin muna ako ng saglit upang bigyan sila ng espasyo.
Ilang saglit pa ay patango-tango si Timothy habang sinusulat ang mga data sakanyang hawak na parang notebook na nakalagay sa metal upang suporta. Iniwas ko ang tingin ko sakanya ng ngumisi siya.
Wala naman sakanyang nagbago. Lalo pang nadepina ang kanyang panga, mga matang tila kulay abo ay lalo pang tumingkad. Habang ang kanyang mga pilik mata at kilay ay lalong umitim. Ang kanyang mga labi ay tila mamasa-masa dahil sa pagkapula nito.
Hindi ko maipapagkakaila na lalo siyang gumwapo makalipas ang walong taon. Alam kong gwapo siya noon pa man at inaasahan ko na lalong magiging gwapo siya. Ang kanyang mga biceps ay nagfle-flex habang nagsusulat siya at parang naging matured siya ng masyado dahil seryoso siyang nagsusulat.
Sa ilalim ng kanyang gown ay naka undershirt siyang blue na hapit na hapit sa kanyang katawan. Idagdag mo pa ang visible na 8 pack abs niya na hindi mo na kailangan hawakan dahil kitang-kita mo ito sakanya.
"Stare at me like I'm your favorite view" sabi niya sa akin na nakatingin sa akin na natatawa.
"No thanks. I've seen a better view than you" saad ko sakanya.
"Damn" he cursed while finishing his writing.
Nakailang ulit pa siya ng mura na hindi ko maintindihan kung para saan pa iyon. I don't want to assume but his gestures are giving me creeps.
Ang kanyang ngisi kanina ay napalitan ng simangot. Chance ko naman ito para ako ang ngumisi. I've observed him and kahit pagsusulat pa lamang ay passionate na siya. Paano pa kaya kung actual surgeries diba?
Wala akong balita sakanya. At ngayon pa kami nagkita at dito pa sa Hospital. Unexpected happenings do come true.
"Your Dad is fine. I mean, he doesn't have a symptoms of any sickness. But we should undergo some tests to make sure" sabi niya sa akin na nakasimangot pa rin.
"From the looks of you. I'm sure that my dad have an illness. I don't want bad vibes here, coz I want my father to be healed" sopistikada kong sabi sakanya na nakataas ang kilay.
Ngumiti siya ng abot tenga na halos wala na siyang mata sa pag-ngiti. It showed me his white full set of teeth. Bagay sakanya ngumiti pero kailangan kong pigilan ang sarili ko sa pagpupuri sakanya.
"Happy?" sabi niya sa akin at nagpauna ng lumakad kasama ang alipores niyang mga nurses.
Lumipas ang mga araw at pabalik balik ako sa hospital at firm namin. Hindi naman ako napapagod dahil si Dad naman ay nakikita kong unti-unti ng binabawi ang lakas niya.
Undergo tests are going to release later. And if my Dad doesn't have an illness. I'm going to discharge him immediately so that I could ripped him off on my life.
Alam kong move on na ako sakanya. Eight years na iyon at may sarili na kaming buhay na dalawa. Wala na akong pakialam kung ano ang gawin niya sa buhay niya.
"Attorney, you have a lunch meeting with Architect Manalo and Engineer Valdez at 5 star Restaurant near in the firm" my secretary informed me.
"Agatha, check the case of Diaz" utos ko sakanya at tumango siya palabas ng opisina ko.
I've been workaholic in abroad and still I adapt here in the Philippines. Akala ko babawas-bawasan ko ito ngunit hindi pa pala. Kapag nakasanayan mo ay talagang hindi mo maiiwasan.
I'm in my office here in the firm and checking some cases that been offered to me when I came back here. Halos hindi taga rito sa Asturias ang mga cases na ipinapaabot sa akin.
Mostly mga mahihirap ang dumadayo rito at sumasadya dahil alam nilang matutulungan ko sila sa kanilang mga kaso. Ngunit hindi ko tinatanggap kung alam kong mali ang ipaglalaban ko rito. Dahil sa huli ay ako ang mapapahiya.
Yuan and I barely see this past few days. Maybe busy in his life or work. But I respect that, alam ko namang ginagawa niya lahat ng makakaya niya sa trabaho niya.
"All rise, this court is now in session" anang ng bailiff habang lumalakad ang judge patungo sa silya nito.
"Please remain seated" saad naman ng judge ng makaupo ito.
Nasa Cortes, Bohol ako ngayon dahil sa isang hearing sa kliyente ko. Isang murder case ang hinahandle ko ngayon at sure akong mapapanalo ko ito.
Natapos na ang kabilang panig sa pagpapakilala at inakusahan kaagad ang kliyente ko ng siya ang nagmurder sa anak ng kanyang kliyente.
"Good day everyone. I'm Attorney Atasha Justine dela Cruz, the defendant of Mr. Abuelo. The accusations of the opposite party are falsehoods. It is inappropriate to accuse my client without a witness and proofs to be heard and showed hear in the courtroom" panimula kong bati sakanya.
"Proceed" anang judge sa akin at sinenyasan akong magpatuloy.
"May I call a witness, your honor?" I asked politely and the judge nodded.
My witness showed up to the courtroom and walked towards to the Bailiff and gestured to sit in the witness stand. I move forward and lean a little to the stand.
"Do you swear to tell the truth, the whole truth, and nothing but the truth?" the clerk asked my witness.
"Yes" said the witness.
Bahagya akong ngumisi ng mapansin ko ang pagkataranta ng kabilang panig. Tila nanginginig sila sa sobrang kaba. I knew in the first place that Mr. Abuelo couldn't do such a thing like murder.
Alam kong naglilinis lamang ng kamay ang kliyente ng kabilang panig na si Mr. Hernandez dahil alam kong siya ang pumatay sa kanyang sariling anak. At si Mang Karding ang nakawitness noon na dati nilang hardinero.
Sinalaysay ni Mang Karding lahat ng nalalaman niya. Pati na rin ang mga nakikita niyang harassment na ginagawa ni Mr. Hernandez sa sariling ama. At hindi lamang iyon, kwinento niya rin ang sigaw ng bata na humihingi ng saklolo.
Si Mr. Abuelo naman ay nakikinig mabuti sa salaysay ni Mang Karding. Halos mapaluha siya sa sinapit ng bata sa kamay ni Mr. Hernandez. Pinalabas sa autopsy ng bata ay suicide ngunit malinaw sa litrato na minirder ito.
Inalipusta ng mga tao sa loob ng courtroom si Mr. Hernandez na bahagyang nakatungo, habang ang kanyang abogado naman ay nasa kanyang tabi at sinasabing huwag magpahalata.
Ang unang hearing na iyon ay agad napasawalang bisa ng maglabas si Mang Karding ng isang verdict o sulat na galing mismo sa bata. Binasa ko ito sa harap bilang defendant ni Mr. Abuelo.
Inakasuhan si Mr. Hernandez ng Murder, Harassment, at Rape at agad kinulong sa nilabas naming mga ebidensya. Lahat ng tao maski ako ay naawa sa lahat ng sinapit ng bata sa kamay ng kanyang ama.
"Salamat, Attorney. Pagpalain ka sana ng Nawa" pagpapasalamat sa akin ni Mr. Abuelo.
"Walang anuman po. At alam kong hindi mo magagawa iyon sa bata dahil labis ang kabaitan na pinamalas niyo sa akin" sabi ko sakanya.
Niyakap ako ng kanyang asawa pati ang kanyang mga anak. Inaya nila muna ako na kumain sa labas ngunit magalang kong tinanggihan. Anang ko ay may pupuntahan pa ako.
Nagpaalam na ako sakanila at bumalik sa hotel. Buti na lamang at maraming taxi dito sa Cortes kaya hindi ako nahirapan makasakay sa taxi.
Ilang oras kaming nasa hearing at hindi lumabas ang judge kaya tuloy-tuloy ito. Ni-slide ko ang key card ko at bumukas na ang pinto ng hotel room ko. Labis akong nagulat ng makitang puno iyon ng bulaklak at mga paborito kong pagkain.
Wala naman akong naanigan na tao sa loob ngunit paano ito nagkaroon ng ganitong mga bagay na ito. Puno ito ng tulips sa kama at may isang bouquet ng tulips sa ibabaw ng mesa.
Tiningnan ko ito at wala itong card na karaniwang nilalagay para malaman kung kanino ito nanggaling. May isa doong slice ng chocolate cake na may syrup sa plato na nakalagay ay.
Congrats Attorney! I knew you'll win the case! 28.6×4+20+8+.6.
-X
Who the hell is X? Wala akong kakilala o kaibigan o admirer ko na pangalan ay nagsisimula sa X. Nabulok ang pag-iisip ko ng makita ang equation sa cake. It's a typical equation for elementary or highschool.
Dahil tinatamad akong magsolve sa problem na ito ay kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ang calculator. I typed the digits and pressed equal and showed me a 143 sum.
'So I love you meaning nito? Cringe' saad ko sa isip ko.
Kinuha ko ang bouquet ng tulips at inamoy ito. The fragrance enveloped my nose and felt the butterfly roaring in my tummy. Surely whoever gave me this knew how to ease my tiredness.
Bukas pa ng umaga ang flight ko pabalik sa Asturias. Pinili ko ang umagang flight para makabili ako ng gown na susuotin ko sa Reunion namin. I want to presentable coz it's been years since I last saw my batchmates. And I want to catch up some things with them.
I ate the slice of cake and it's delicious. Papasa ito sa mga culinary competition kung ano pa man. Tirik na tirik ang araw at may spare clothes pa naman ako. Bumaba na muna ako sa labas at pinaimpis ang kwarto ko sa room service.
Pupunta muna ako sa lungsod para makapamasyal dito sa Bohol at gusto ko itong sulitin. Mag-isa lamang ako at simpleng jeans at croptop ang suot ko ngayon na binagayan ko ng sneakers.
Nagtaxi ako papunta sa BQ Mall at gusto kong makapamili ng mga pasalubong para kina Dad at sa mga kaibigan ko. Medyo malayo ang Cortes sa Mall kaya natagalan ako bago makarating doon. Binigay ko na ang bayad kay Manong at binigyan ko rin ito ng tip.
Pumasok na ako sa loob at medyo nanibago dahil parang sobrang luwang ng mall na ito. Hindi masyado crowded at well manner ang mga tao rito. Hindi ko alam ang pasikot sikot rito kaya naligaw ako ng ilang beses.
Tatlo ang palapag nitong mall na ito at masasabi kong parang SM ito sa sobrang laki. Pumasok ako sa isang boutique at binilhan ang mga kaibigan ko ng mga pabango. Habang sina Dad naman ay pinilihan ko ng mga relo.
Hindi ko na dinamihan ang mga pasalubong dahil marami pa akong pasalubong sa Mansion na hindi ko pa naiibigay sa kanila. Kaya yayain ko silang magbakasyon or rewind I think?
Pumunta na ako sa isang foodcourt and ordered some milktea. Hindi din naman ako nagtagal sa Mall dahil magga-gabi na kaya umuwi na ako bitbit ang mga pinamili ko.
Nakauwi ako sa hotel bandang 6 pm at sa loob na lamang ako ng room nagpaserve ng dinner. Habang hinihintay ang pagkain ay hindi pala inalis ng room service ang bouquet. Naisipan kong picturan ito at ipost sa instagram.
I angled it in an aesthetic angle with a background of the sun is setting. Matapos kong picturan ito ay tiningnan ko ang picture at hindi na kailangan i-edit.
atasha_justi(c)e:
tulips came from X (pet name, srsly. I don't know who is the person behind it)
I just posted it and scrolled some posts in my feed. I saw a bunch of friends of mine in London whose partying in a Club. I commented on her status and said.
Ako:
I missed partying with all of you!
Biglang kumatok ang pintuan ko at pumasok roon ang isang crew ng hotel. Nilapag niya ang pagkain ko at napataas ang kilay ko ng mapansin ang sticky note.
"Hey, kanino galing ang sticky note?" I asked.
"Ayaw po ipasabi eh" ani niya.
"Hmm, okay" and then she left me in the room.
I got the sticky note from the glass ang fastly read it.
Eat the food. And days from now I'll ask you 500+1,926+600+900+(9×47.33)+.03
-X
Kung sino ang nasa likod ng mga ito ay mahilig sa Mathematics and equations. I just snob the equation maybe another cringe thing I might read.
Kinabukasan ay naghanda na ako ng maaga. Like any flights, you need to be 2 hours early so that you can catch your flight. Isang maliit na bagahe na lamang ang dala ko dahil dalawang araw lang naman ako dito nag-stay.
Nakasakay na ako sa taxi at naging mabilis ang daloy ng takbo ng sasakyan dahil wala pang traffic dahil maaga pa. Nagbayad na ako sa driver at sinabihan pa ako ni Manong ng ingat.
Nagcheck na rin ako sa Airport at ilang saglit pa ay nakasakay na ako sa eroplano. Isang oras lamang ang inabot ng byahe ko papunta sa Asturias dahil malapit lamang ito sa Bohol. Halos magkaratig lamang ito.
Nagserve lamang ang cabin crew ng mga snacks dahil hindi naman kami inabot ng hanggang tanghali. Bandang 9:30 am ay nasa Asturias na ako. Iniwan ko rito ang sasakyan ko kaya naman hindi ako magtataxi pauwi.
Paguwi ko sa Mansion ay wala sina Dad. Ang sabi ng mga yaya namin ay umalis dahil may aasikasuhin. Hindi na muna ako pumasok sa firm dahil sa pagod at kailangan ko ring bumili ng gown para sa Reunion sa susunod na araw.
Hindi ko namalayan ang oras kaya nagmamadali akong magbihis ng pang-alis na isang deep v-neck shirt at isang ripped shorts. Nag-sandals na lamang ako dahil sa Mall lang naman ako pupunta.
"Ya, pupunta ako sa Mall. Madali lamang ito" paalam ko kay Yaya at tipid na tango lang ang ginawa niya.
Pinatakbo ko na ang Ranger ko papunta sa loob at napagisip ko na sino ang kadate ko bukas? Hindi ko pa nakakausap ang kaibigan ko ngunit alam kong may mga kadate ang mga iyon.
Kinapa ko ang cellphone ko at dinial na lamang ang numero ni Yuan. Naka-limang ring ito bago sinagot.
[Hello] he husky said.
"Hey, pupunta ka sa Reunion this weekend? May kadate kana?" I asked him over the line.
[Can't come actually. Nasa Australia ako to fix some things eh] sabi niya.
"Hmm okay. Bye" I said before ending the call.
Kung hindi si Yuan ang kadate ko. Edi sino? Pwede naman atang magsolo diba? Tama solo na lamang ako!
Nakarating na ako sa mall at buti na lamang at hindi crowded. Its just striking 10 am and the people here aren't yet in the mood to buy some things.
Nagpatingin tingin lamang ako sa boutique at wala akong nagugustuhan. May mga magagandang designs but I don't think it will fit it on me. I just want a sophisticated yet simple gown.
Pumunta naman ako sa gawi ng mga designer gowns. And yet wala pa rin. Alam kong wala yan sa ganda ng damit kung hindi paano mo ito dalhin sa sarili mo.
Pumasok ako sa last boutique ng mga gowns. Isang sikat na designer ang may-ari nito. Katunayan ay nandito siya at bahagyang nginitian ako.
"Attorney Atasha! Looking for something?" tanong nito.
I didn't know he knows me!
"Kinda. I'm looking for a gown actually" sabi ko sakanya.
"Oh my! Halika darling, may bagay sayo ritong gowns!" sabay hila nito sa aking braso.
Nagpatianod na ako sakanya at hinayaan ko siyang hilahin ako sa sinasabi niyang mga gowns. Bumungad sa harap ko ang tatlong gowns na tingin ko ay bagay sa akin ngunit nakaagaw ng pansin ko ang isang royal blue na gown with a high slit on the right side.
"Ito ang bagay sayo! You have a porcelain skin. Bagay na bagay itong blue gown sayo!" tili niya.
"Propably. Hahaha I will get it" ngiti ko sa designer at inasikaso na ang gown ko.
Hindi niya na pinasukat sa akin ang gown at sinabing kahit hindi ko na sukatin ay babagay ito sa akin. Natawa ako sa kanyang komento ukol doon.
Palabas na ako sa Mall bitbit ang isang square box na naglalaman ng gown ko na nakaembossed sa harap nito ay 'Gary Creation'. Biglang tumunog ang phone ko at nakita ko si Dad sa caller Id.
Tinapat ko ito sa tenga ko at hinintay siyang magsalita ngunit ilang minuto pa ay hindi pa rin siya nagsasalita. Tiningnan ko ulit ang tawag at ongoing pa naman ito.
[A-Anak. A-Anak. I c-can't breath. P-Punta. H-Hospital] nanghihinang sabi ni Dad sa kabilang linya.
"Dad! Hold on! Pupunta na ako! Dad! Breath!" sigaw ko sakanya at tumakbo na papunta sa parking.
I'm almost fainting because of my Dad's voice. It terrifies me! I didn't hear my Dad being like that! And I would eventually cry if I see him breathing heavily.
[A-Anak. B-Bilis] sabi pa ni Dad.
"Yes Dad!" pinatakbo ko na ang kotse ko papunta sa Hospital.
Hindi ko na inalintana ang mga dinadaanan kong mga sasakyan dahil mas importante sa akin ang kalagayan ni Dad. This is the first time I've heard him being like that!
120 km/per hour na ang takbo ko kahit alam kong mago-over speeding ako nito. Buti na lamang ay hindi ako sinita ng mga pulis at hindi nila namalayan dahil sa bilis ko.
[A-Anak] nahihirapang sabi ni Dad at pinutol na ang linya.
Nahampas ko ang manibela ko sa sobrang frustration at kaba na nararamdaman. Pinabilisan ko na lalo ang takbo at pinatakbo na ito sa Hospital.
Itinapat ko na mismo sa entrance ng Hospital at hindi ko na pinansin ang mga sumisita sa akin dahil kailangan kong makapunta sa Dad ko. Lahat ng tao ay napapatabi sa akin.
"Where the hell is my Father, Miss?!" tanong ko sa isang nurse sa front.
"Same room. 0718" ani niya sa akin at hindi ko na pinatapos.
Pinindot ko ang button ng elevator at bumungad sa akin ang napakaraming tao sa loob. Napa-padyak ako sa inis at nag-spike ang sapatos ko.
"Get out people!" galit kong sabi sa kanila at nagsilabasan.
Pumasok na ako sa loob at pinindot ang 3rd floor. Hindi gaya ng una ay naligaw ako sa floor ngayon ay agad kong nahanap ang room ni Dad.
Nasa kama siya at may nakapasok sa dextrose at kung ano pang aparatus. Nanghihina siyang bumaling sa akin na halos ikawasak ng puso ko. Nandoon rin ang doctor na unang nagtingin sa Dad ko.
"Speak" mariin kong sabi kay Timothy.
"Wala siyang kumplikasyon at kailangan lamang ng mga vitamins" deretso niyang sabi sa akin.
Huminga muna ako ng malalim bago balingan siya.
"Walang kumplikasyon?! I heard my Father heavily breathing! Then you'll say no complications?! Really?!" sigaw ko sakanya na ikinatahimik naming tatlo sa loob.
"I'm a doctor. And when I say wala, wala talaga" paninindigan niya.
"I can sue you for being not responsible. And not an effective doctor!" sabi ko pa sakanya.
Natahimik siya saglit at pilit kong pinapakalma ang sarili ko sa paghinga ng malalim.
"Undergo another test. All tests. But another doctor will check my father. And when a symptom of heavily breathing showed up. I'll see you in the court" nanlilisik kong sabi sakanya.
"Fine. But when your father have no illness...." tugon niya sa akin.
"What?" inis ko pa ring sabi sakanya.
"Let's date" and a form of smile shattered in his lips.
---------
:3