zedxxx: Hindi ko alam kung ano meron, pero sobrang bilis ko sinulat 'tong chapter na 'to. Wala pa yatang twenty minutes! Lol.
Sorry in advance if Corr talks like Joey here. Hehe. Ewan ko ba. Anyare!
32 – *cough**cough*
Magt-three na ng makaalis kami sa Enchanted Kingdom. Kaya ayun, ay gutom na gutom na kami. Kumain naman kami ng snacks from time to time dahil may anaconda din sa katakawan ‘tong kasama ko, but we’re craving for a rice meal. YES! Rice meal talaga dahil ang walang hiya na si Presbi ay hinatak ako sa lahat ng rides. Space shuttle man yan hanggang tea cups eh sinakyan namin. Para nga kaming sira na tinitignan nung mga koreanong bata na naka sabay namin sa ride na ‘yon. Maybe they were thinking, what the hell? Baliw ba mga tao sa Pilipinas?
“God. You should’ve seen your face! Para kang masusuka na ewan!” Patuloy na hagalpak ni Presbi sa tabi ko habang hawak kamay kaming naglalakad palabas ng E.K
Yes, you read it right. We’re holding hands! And yes! We’re holding hands the entire time we’re in the amusement park. I was like, I did my part. I wore my cap and Ray-Ban the entire time. Malamang naman siguro wala ng makakilala sakin. And besides, I was too busy to even care. I’m having the time of my life the whole time I’m with him and I could see he’s really happy too.
“Ewan ko sayo, Presbi. Bahala ka nga!” Singhal ko sa kaniya, sabay bitaw sa kamay niya.
“Eto naman oh! Di mabiro. Joke lang.” Sabi niya sabay hatak sa kanang kamay ko at hila pabalik sa kaniya. Inakbayan pa niya ako na may pagkayakap ang dating at hindi ko na talaga hindi mapigilang hindi sabihin: (Ang daming hindi non!)
“Ikaw ha! Nakakarami ka na ng tsnasing!” I kidded sabay sama ng tingin sa kaniya.
“Tsansing ka dyan! Hindi ah!” He blushed. Uyyy! Nagbblush! Ang cute talaga nito. “Isa pa, parang hindi mo naman gusto. Tch.” Pagtatampo pa niya, pero todo kapit pa din naman siya sakin.
“Sus! Nagtampo pa oh.” Sabi ko, sabay kurot sa magkabili niyang pisngi. “At anong sabi mo?! Gusto ko?!” I exclaimed at natulak ko pa siya ng di oras.
“Sabi ko nga hindi mo gusto di ba?” He sarcastically said. “’To naman! Tama na nga yan! Dito ka na sakin.” He casually said, sabay hila ulit sakin pabalik sa braso niya.
Gadd. Sure na sure akong sobrang pula na ng mukha ko ngayon. Kanina pa kasi ‘to nakakapit sakin na parang tarsier. Hahaha. Hindi bumibitaw, kala mo naman tatakasan siya.
Pinagtitinginan pa nga kami nung mga matatanda na nakaupo sa may bench at sinabing cute kami.
Hay. Presbi. What you do to me…
**
“Enjoy your lunch sir, ma’am.” Sabi nung server pag lapag niya nung main course namin – still wearing that meaningful smile on his face at hindi nakalampas sakin yung pagpilantik ng mga pilikmata niya ng sabihin niya ang sir bago siya umalis sa harap namin.
My gosh! Hindi ba ‘to titigil sa kakatingin samin ng ganyan?! Kanina pa siya eh.
Simula nung umupo kami dito sa secluded area ng Antonio’s ay may kakaibang ngiti na talaga siya. Hindi ko alam kung dahil nakita niya ako si Corr ng Crescendo na nakikipagdate… or dahil sa na ggwapuhan siya sa kasama ko, ang lagkit kasi ng tingin niya kay Presbi. Kainis!
Tusukin ko yang mata mong bakla ka!
“What’s wrong, babe?” He suddenly asked – looking very worried and all, sabay hawak sa kamay kong naka patong sa table namin. “Don’t you like it here? Gusto mo bang lumipat na sa iba?”
“Ano ka ba, Presbi. Okay lang. Nasa main course na nga tayo eh.” I said, trying to lighten up my tone para hindi siya masyado mag worry.
“We can transfer if you’re feeling uncomfortable. Okay lang naman ‘yon.” He said at dali daling nagtaas ng kamay para tawagin yung server – na agad ko namang binawi.
“No, Pres. Ano ka ba. Okay lang talaga. Stop being a worry rat. ” I smiled, reassuring him.
“Are you sure?” Sabi niya as he look intently to my eyes, na parang alam niyang di ako nagsasabi ng totoo.
“Yep.” I said, sakto naman at dumating yung server na tinawag niya.
“Yes, sir? Do you need anything?” Dali daling tanong nung lalaki – este babae – este… ewan, basta ni atehhhh.
“No, thank you. Okay na—” Sabi ko, pero nagsalita pa din si Presbi and since sa kanya nakatutok ang atensyon ni atehhh ay syempre wala din saysay ang pinaglalaban ko.
“Hi… Jo.” Bati ni Presbi dun sa lalaki, hinabol pa niya yung pangalan nung lalaki pagkabasa niya sa name tag nito, at kita kong nagblush pa si atehhh – kala naman nito alam talaga ni Presbi name mo.
Feeler! Kainis.
“Yes, sir.” Excited na sagot naman nung server, na parang tutok na tutok siya sa kung anong sasabihin ni Presbi. Na para bang kahit sabihin siguro ni Presbi na tumalon siya sa bangin ay tatalon siya.
“You know kasi, Jo… This is our first official date.” Pasimpleng ngiti ni Presbi, na para bang nahihiya pa siya sa sinasabi niya.
Nagbblush pa si Kuya. Aguy! “Finally, after almost a year ng pagkakahiwalay namin… Eto yung first official date namin after getting back together.” He said and smiled at me before looking at Jo. “I want this to be really special as I could…” Pabitin niya sabay tingin kay Jo gamit yung mapupungay niyang mata na para bang hini-hypnotize niya ito. “…private as I could—”
“O…Of course, sir.” Wala sa sariling sagot naman ni Jo, na sa una ay parang nalalabuan sa sinasabi ni Presbi. Pero nagets naman niya yata ito nang sabihin ni Presbi na gusto niyang maging pribado itong date na ‘to.
PRIBADO! IN SHORT - WALANG E-EPAL EPAL NA LALAKI O ATEHHH NA PUMIPILANTIK ANG MGA MATA, KAMAY AT LAHAT NA NA PWEDENG PUMILANTIK, SA TABI NAMIN HABANG NAGDDATE KAMI.
SHOO.
“I understand, sir. Naiintindihan ko po kayo. Kaya sinuggest ko po na dito kayo paupuin sa kasama ko.” He answered.
Weh. Di nga. Naintindihan mo kami? Lul.
“Thank you. That’s very thoughtful of you—”
“Makakaasa po kayo na magiging private itong early dinner niyo ni Ma’am Corr.” He said, finally acknowledging my presence and smiling at me.
LUL. NGAYON MO LANG AKO NAKITA? HA? HA? Eh kanina pa ako nandito!!
"Pasensya na po sir, medyo na-starstruck lang ako kanina…” nahihiya niyang dagdag.
“Na-starstruck?” Tanong ni Presbi. “Ahh… Si Corr—”
“Hindi po, sir. Sa inyo po ako na-starstruck.” Dirediretsong sabi ni atehhh, walang preno at walang kahiya hiya sa katawan.
SERIOUSLY?! DO YOU REALLY HAVE TO SAY THAT OUT LOUD?!
READERS. PLEASE PAKIBIGYAN NG KONTING HIYA SI ATEHHH KAHIT 27 PIECES LANG.
“Ahh… Hindi naman ako artista…” Nahihiya pa kuno na sagot ni Presbi habang kumakamot sa batok niya.
Sus! If I know, hangin na hangin na yan! At feel na feel na niya.
Tss.
“Hindi nga po, Sir. Pero sobrang gwapo niyo pala sa personal!” Wala na talaga sa sarili yung server at nag spazz pa sa tabi ko. “Nakikita ko lang noon ang mga pictures niyo sa mga showbiz columns at twitter, pero hindi ko talaga inexpect na ganito kayo kagwapo sa personal!!—” Then I heard someone cough.
*cough* *cough*
*cough**cough*
*cough**cough*
“Are you okay, babe?” Tanong sakin ni Presbi sabay abot ng baso ng tubig niya.
Oh… Ako pala yung umubo?
“Uh… No I’m not… Uh… Jo, can you get me a water please.” Wala sa sarili kong sabi at kita ko ang pagiling ng ulo ni Presbi habang nakatingin sakin, hawak hawak yung baso niya na may lamang tubig—Shit. Syempre, inaalok niya ako ng tubig. Tapos hihingi ako sa server ng tubig?
Medyo tanga lang, Corr?
“Uh… Ehem… I mean, warm water. I need warm water…” Patuloy na palusot ko na may kasamang pekeng ubo.
Pero nakatingin lang sakin si Jo, na para bang tinubuan ako ng sampung ulo.
“Warm water… For my vocal chords.” Sabi ko at pinandilatan na siya ng tuluyan.
“Yes Ma’am! Certainly.” Sagot naman niya ng makarecover ito sa pagkakatulala at dali daling umalis sa tabi namin.
GADD!!! FINALLY! UMALIS DIN SIYAAAAA—
“God, babe. You’re so hot when you’re jealous.” I heard him say, wearing that stupid grin on his face.
DAMN YOU!!!!