Θα τον βρούμε τον δολοφόνο και όταν τον βρούμε θα τον παραδώσουμε στην αστυνομία.
{...}
Στις επόμενες μέρες η ζωές μας άλλαζαν ριζικά, οι γονείς μας έδιναν λεφτά για να πάμε να μείνουμε σε κανένα ξενοδοχείο ή άλλοι φίλοι που είχαμε δεν μας μιλούσαν και μας αποκαλούσαν τέρατα τις πόλης αστείο λίγο μιας που υπάρχουν πολλοί άνθρωποι για να πάρουμε εμείς τέτοιο τίτλο...
Δεν μας πολύ ενδιέφερε, γιατί ξέραμε πως θα βρούμε ποιος το έκανε αυτό και μετά θα δούνε.
Μέσα σε λίγες μέρες είχαμε φτίαξει το τροχόσπιτο της παλίας παιδικής χαράς σαν καινούργιος λιμέρη μας, βέβαια χωρίς να πάρουν είδηση ή αστυνομία αλλιώς θα μας το κατεσχεσαν όπως έκαναν στα κινητά μας, λαπτοπ, παλιό λιμερε και διάφορα άλλα που ήταν δικά μας, ευτυχώς είχαμε καινούργια κινητά για να συνεννοούμαστε και φυσικά ένα παλιό λαπτοπ της γιαγιάς μου να κάνουμε σωστά την δουλειά.
Ίντερνετ, ρεύμα και όλα όσα χρειαζόμασταν ήταν εκεί μέσα εκτός από έναν δεν ήταν αντικείμενο ήταν μια ανθρώπινη παρουσία που την θέλαμε όλοι. Να μας λέει όλα θα πάνε καλά να πετάει βλακειες ενώ συζητάμε σοβαρό θέμα...
Μου έλειπε πολύ ο Χάρης, σε όλους μας δηλαδή αλλά κυρίως σε εμένα όχι για αυτά που έβλεπαν οι άλλοι αλλά για αυτά που έβλεπα μόνο εγώ και κάνεις άλλος. Η μυρωδιά του, οι τρυφερές αγκαλιές του, το χαμόγελο του, τα μάτια του πως έλαμπαν κάθε φορά για ζωή, και τώρα δεν υπάρχει τίποτα από αυτά..
Πέρα από την απουσία, το μόνο που μας έμενε για να "ολοκληρωθεί" το τροχόσπιτο ήταν να φτιάξουν τα αγόρια την κάμερα και την πόρτα για να παρατηρούμε τι γίνεται γιατί εκτός από κρησφύγετο όπως είχαν ο σκουμπι ντου και η παρέα του, θα εμένα εγώ. Δεν θα θέλαμε ούτε θα ήθελα το βράδυ απρόσμενες επισκέψεις είτε από παιδιά που είχαν όρεξη για καβγά είτε την αστυνομία ή το χειρότερο κανέναν ανώμαλο.
Εκτός από όλα αυτά άλλη μια υπόσχεση που δώσαμε ήταν να μην πούμε τι κάνουμε, βέβαια δεν ήταν ανάγκη να το υποσχεθουμε μιας που δεν είχαμε και κανέναν με το μέρος μας.
Για το οικόπεδο, ευτυχώς το είχε αγοράσει η μητέρα μου πριν δύο χρόνια αλλιώς δεν θα το ξεκινάγαμε να το φτιάχνουμε εξαρχής.
"Τι έχουμε μάθει μέχρι στιγμής;" κάνει ξαφνικά ο Μπερι και τότε σταματάω να γράφω στον υπολογιστή μου.
"για να δω" προσθέτει όσο έρχεται προς το μέρος μου και εγώ τραβάω τον υπολογιστή μακριά από εκείνον.
"ωραία τι έχεις μάθει.." ξανά λέει και τότε του δείχνω τα στοιχεία μου πριν το κάνω αυτό, σβήνω το word που έγραφα την ιστορία μου για όλα όσα συμβαίνουν πρώτα και μετά, σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα όταν τελειώσει όλο αυτό να το εκδώσω ώστε να καταλάβουν το συναίσθημα όταν σε κατηγορούν για άδικο φόνο.
"Λοιπόν, ο Χάρης έφυγε κατά τις 21:00 μαζί με Κέβιν... " κάνει όσο σημειώνει στον διαφανέ πίνακα. " μετά γυρνάνε και η Κάθριν λέει στην Λάιλα να πάνε τουαλέτα, όσο είναι αυτές τουαλέτα, Χάρης με Ηρώ φασώνονται και οι υπόλοιποι ( Μπερι δηλαδή εγώ, Κέβιν και Όλιβερ) είμαστε μαζί σας και κάνουμε μαλακες συν ότι κρατάγαμε φαν.." δεν προλαβαίνει να τελειώσει πετάγεται η Κάθριν.
" τότε γυρνάμε εμείς από το μπάνιο, μετά από λίγο εγώ και ο Χάρης πάμε στον μπουφέ να πάρουμε τα πότα μας και γυρνάμε..." λέει και την διακόπτει ο Κέβιν εκείνη την ώρα.
" εκείνη την ώρα όμως εγώ, Ηρώ και Χάρης τσακωνόμαστε που έδειξα στον Χάρη κοπέλες...." προσθέτει και εκείνος με την σειρά του
"ο Χάρης φεύγει μες τα νεύρα που είχε και μετά δεν ξέρουμε που πήγε " προσθέτω έπειτα και εγώ αφού μίλησαν σχεδόν όλοι αλλά μετά από αυτό τέλος, δεν ξέρουμε όλοι τίποτα άλλο υπάρχει ένα μεγάλο κενό σε εκείνες αυτές τις ώρες.
Μέσα στην ησυχία όμως θυμήθηκα τον Κέβιν που τον είχα βρει στις τουαλέτες με ναρκωτικά και με έναν σουγιά στο χέρι μες τα αίματα απαίσια ανάμνηση..
" Κέβιν θυμάσαι που σε βρήκα στις τουαλέτες με τον σουγιά; " ρωτάω τότε τον Κέβιν και χλομιαζει ήταν άσχημη κατάσταση όταν τον είδα αλλά τι να κάνουμε όλα θα τα πούμε με λεπτομέρειες.
"ναι, σου είχα πει πως δεν είναι δικό μου το αίμα." απαντάει και τότε πετάγεται ο Όλιβερ εξοργισμένος από αυτά που ακούει.
"Ωπα ωπα υπάρχουν κι άλλα και δεν τα λέτε; " φωνάζει και τότε δεν απαντάει κανένας από τους δύο μας.
" που είναι ο σουγιάς πρώτα απ όλα;" απαιτεί η λαιλα και τότε ο Κέβιν βγάζει από την τσέπη του τον σουγιά.
Όλες τσιρηξαμε από την σκέψη και μόνο που το είχε τόσα κοντά και πόσο χαλαρά το έβγαλε από εκεί αλλά το πιο σημαντικό ήταν το ξερό αίμα επάνω του.
Δεν χρειαζόταν να κάνουμε εξέταση για το αίμα πάνω στον σουγιά, γιατί ξέραμε από ποιον ήταν.
Ξέραμε πως είναι του Χάρη. Ενώ το είδα και χθες,σήμερα μου έκανε περισσότερη εντύπωση, μπορεί να φταίει και το ποτό δεν ξέρω.
"μην το ακουμπάς έτσι αγόρι μου βάλε το εδώ" προτυνει η Κάθριν χαλαρά και το βάζει μέσα σε ένα σακουλάκι και κολλάει από πάνω την ετικέτα με τις λέξεις 'αποδεικτικά στοιχεία' το ψώνιο ήθελε να δείξει πόσο χαλαρή είναι σε τέτοια κατάσταση...
"μισό" φωνάζω λίγο πιο δυνατά στην Κάθριν που το κρατούσε ακόμη και το ξανά ανοίγω το σακουλάκι, προτού το πιάσω, έβαλα γάντια και κρατήσαμε ένα πανάκι και τότε άρχισα καθαρίζω εκτός από το αίμα για τυχόν αποδεικτικά στοιχεία δικά μας και αφού το πιάνω πάλι με τα γάντια το ξανά έβαλα μέσα.
" αχ ναι σωστά μπράβο βρε Ηρώ" κάνει με μια γλυκιά φωνή και της χαμογελάω ψεύτικα γιατί δεν αξίζει το γέλιο μου πραγματικά.
"ωραία έχουμε ένα αποδεικτικό στοιχείο με το αίμα του αλλά χωρίς αποτυπώματα κάποιου, βέβαια τα κατέστρεψε ο Κέβιν αλλά τέλος πάντων" αναστενάζει ο Όλιβερ σαρκαστικά και το σημειώνει στον πίνακα του.
" ωραία κάτι άλλο;" ρωτάει η λαιλα και κουνάει τα χέρια της.
" υπάρχει μεγάλο κενό ανάμεσα σε αυτές τις ώρες όμως " προσθέτω και κερδίζω την προσοχή όλων.
" τι εννοείς; " ρωτάει η Κάθριν ενώ κοιτάει για άλλη μια φορά τα μαλλιά της για τυχόν ψαλίδα.
"από την ωρα που βρήκα τον Κέβιν δεν έχουμε κάτι άλλο" της λέω μήπως και καταλάβει τίποτα πέρα από τα μαλλιά της αλλά δεν αντιδρά. Βασικά κανένας δεν αντιδρούσε ήταν όλοι πολύ ήσυχοι.
-dxemyy
©Wattpad